"wanneer wij helemaal vollopen met het verlangen om weg te gaan,
uit ons land, uit onze stad en uit onszelf.
Daar zouden we desnoods onze ziel voor verkopen ..."

Uit 'Een stenen moeder' van Luuk Gruwez.

Van zo'n gedachte Gruwez, gruwel ik.

Elke meter die ik uit huis ga, verwijder ik mij verder van het geluk.
Zonder m'n tederste huid. Mijn stenen bruid.
Ik ben verslaafd aan dit huis. En haar contouren.

En nochtans, het is een doodgewoon huis.
Op een woonerf. In de stad.

Het is haar stilte. Haar groen.
Haar ogen en haar armen.
Haar zwijgen en praten. Luisteren ook.

De boeken en de chaise longue.
De dromen opgestapeld langs mijn handen.
Het verdriet aan de muren.

Mijn hemelbed.
M'n vers gestreken lakens.
En m'n geliefde. Om er samen plooien in te maken.

M'n ziel.

Uvi