Da's mijn papa.", zegt hij tegen m'n buur.
Ik schrik. Zit op een bank voor de kerk.
En ben in een moeizaam gesprek gewikkeld met een jonge Chinees.
Die z'n bagage Nederlands uitpakt.
Ik had hem niet zien aankomen.
Hij geeft me een hand. Mijn zoon.
Ik tel de pinten in z'n ogen.
Hij richt zich nu tot een trosje Franstalige giechelende meisjes.
"C'est le meilleur papa du monde", Hij schreeuwt het uit over de Grote Markt.
Deze wetenschap openbaart hij enkel als hij de drempel weg gedronken heeft.
"Ik moet gaan slapen.", zucht hij.
Het is elf uur. In de voormiddag. Nuchter heeft hij het moeilijk met z'n vader.
Hij wil hem nog altijd bewijzen hoe 'knap' hij wel is.
Terwijl ik gewoon wens dat hij eindelijk durft te worden wie hij is.
Een zachte lieve jongen op zoek naar de liefde van een andere jongen.
Hij is ongemeen intelligent. Nooit gestudeerd. Altijd geslaagd.
De enige niet-bisser van zijn klas. In de Hogeschool.
Koos maar 'iets' om bij z'n toenmalige geliefde te zijn.
Met glans corrigeerde hij z'n leraars. Niet verstandig.
Sommigen namen dat niet. Terecht. Een andere, psychologe, bewonderde hem ervoor.
Maar dat is al tien jaar geleden ondertussen.
En hij heeft al een heel leven achter zich.
Werd zelfs ooit een minuscuul BV. Hoopte zo nooit eenzaam te worden.
Maar ze groeide slechts. Die allenige eenzaamheid die hij afkoopt met geld.
Maar wat ligt er nog voor hem? Te wachten aan verdriet ...
Er hangt geritsel in de haag. De wind is speelziek.
Buurvrouw laat noten fladderen. Als vlinders. In het blauw.
Mozart valt in de vijver. Hij rimpelt. In de zon.
Waarom, vraag ik me af, zou ik m'n wit masker afzetten?
Als ze m'n ziel niet willen, wat kunnen ze dan met m'n lichaam doen ...
(Wit masker, refereert aan een andere site.
Men neemt het me blijkbaar kwalijk dat ik niet naar een bijeenkomst kom.
Ik houd het liever virtueel.)
Uvi
PS.
Het was een turbulente dag.
Waarom ging ik met m'n zoon geen koffietje drinken?
Liet ik hem alleen verder trekken.
Ik zat te wachten. Op haar.
Ik voel me schuldig. Onnodig. Ik ken hem.
Net als ik haar tegen kom, tik ik de laatste letters van een SMS-je in.
"Ik hou van jou, m'n lieve zoon."
Een uurtje later tracht ik hem te bellen. Z'n mailbox antwoordt.
Ik doe wat ze vraagt. Een boodschap inspreken.
|
