En het woord werd lente...
Zal ik hem even openslaan, dacht ik.
Zoals Franciscus van Assisië de Bijbel.
Om te lezen wat God hem wilde vertellen.
En ik dacht, ach, met De Coninck
wordt het altijd wat lente in m'n hoofd.
Ik deed het dus. En je gelooft me niet.
Op pagina 317 van zijn Verzameld Werk, las ik bovenaan:
Met niets. Lente. Bijen. De letter z
is ontsnapt. Grassprietje tussen mijn tanden
is niet van mij, liedje ook niet,
handen in zakken wel.
Dàt wilde m'n god mij zeggen vanmorgen.
En het lentelicht scheen al een beetje in m'n duister winterhoofd.
Uvi
