Het gekwetter van letters


Is het een ochtendritueel of een dwangneurose,
schrijven?

Zopas liet ik een boek op m'n borst rusten.
Met open bladen. Het omarmde mij.
Ik voelde het doorsijpelen tot in m'n zeurende ziel.

Letters vibreerden, masseerden m'n hart. Het klopte lente.
Pennen in volle bloei. Een Dewulf in bloesem.
Ik zie het: het wordt een goed blauw seizoen.

Als er nu nog lezers zouden nestelen,
in de takken van mijn woorden ...


Uvi






Geen publiek,
geen echo.
Daar ga je van dood.

Virginia Woolf