Ochtendgemis
Vanmorgen het opstaan van het ochtendlicht gemist. Een dag zonder begin. Alsof een huis geen dak heeft.
Gelukkig zijn er nog de fundamenten. Schrijvers en hun zinnen. Geproefd van hun gedachten.
Maar toch hing een gemis als mist over het huis. Heb haar al twee dagen niet gezien. Gemis van een geliefde.
Alleen wat zonnestralen door de regen van allenigheid. Haar stem scheen in mijn oren. Maar ging verloren.
Ik was vergeten ze te sluiten. Nu tracht ik met mijn ogen wat herinnering te horen.
Uvi
|