Dat heet dan ...

De kikkers kwaken. Kippenvleugeltjes spetteren.
Luid. Als een tafeltje toeristen op een laat terras.
Twee blauwe reigers vechten voor hun visvijver.
Vreedzame vogels. Net mensen.

Geluk. Als het dit niet is, wat kan het dan wél zijn?
Avond. Buren herhalen de dag. Aan tafel.
Lachen om een habbekrats. Want verdriet
is slechts een vlindervleugel verwijderd.

Een lezeres las onnoemelijk leed in mij.
Terwijl ik geluk draag in een harnas.
Misschien schrijf ik wel over verdriet
als een toverformule. Om het te bezweren.

Op afstand houden. Ongeluk dat is bij de buren.
Daar krijgt men kanker. Of een ongeval.
Wordt de dood naar een graf gedragen.
Hier sjierpen de krekels. Bekvechten mussen op het dak.

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Voor degene in een schuilhoek achter glas
Voor degene met de dichtbeslagen ramen
Voor degene die dacht dat-ie alleen was
Moet nu weten, we zijn allemaal samen

Voor degene met 't dichtgeslagen boek
Voor degene met de snelvergeten namen
Voor degene die 't vruchteloze zoeken
Moet nu weten, we zijn allemaal samen





Groetjes  van Ramses

27-04-2007, 19:01 Geschreven door Uvi

27-04-2007, 18:57 Geschreven door Uvi

27-04-2007, 08:11 Geschreven door Kyana-

26-04-2007, 20:17 Geschreven door Meermin