Een steedse slaper

De stad sterft om halfzeven in de avond.
Haar adem verlaat de aarzelende straten.
Leegte bevolkt de winkellanen.

De drukte daalt. Terrassen treuzelen.
Tussen het late licht en valavond.
Als de vlinders weer ontwaken.

En zich als motten
aan een lamp vergapen.
De stad verrijst. Het is nacht.