Aline



Muziek is een teletijdmachine,
type Professor Barabas in Suske en Wiske.

Met de geur van een Madeleine,
merk Marcel Proust. Le temps perdu.



J'avais dessiné sur le sable
Son doux visage qui me souriait
Puis il a plu sur cette plage
Dans cet orage, elle a disparu

Et j'ai crié, crié, Aline, pour qu'elle revienne
Et j'ai pleuré, pleuré, oh! j'avais trop de peine

Je me suis assis près de son âme
Mais la belle dame s'était enfuie
Je l'ai cherchée sans plus y croire
Et sans un espoir, pour me guider



Dag lezer-es,


Toen ik dit deuntje op de radio hoorde,
en het nog ochtend was,
begon ik te wuiven
als verliefd stotterend duingras.

M'n heupen bewogen
als een zotte zee uit de zestigerjaren.
Ik werd een eeuwig jong strand
met hier en daar un brise-lames.

Ebbe en vloed
op de vloer van het land.
Een loszinnig lief
als muze bij de hand.

De zon scheen fleurig
over rode daken.
Het blauw lag over de dagen
als een langoureus laken.

En de hemel verschool zich
in meisjesogen.
Wist ik veel
dat ze ook jongetjes bedrogen.

Dat vertelde mij later de regen
in Franse chansons,
waar bleu en blue
niet ver uit elkander lagen.



Uvi