Moeizaam.
Soms schrijven woorden zich erg moeizaam.
Zoiets als : traagzaam trekt de witte wagen ...
Traagzaam trekt de witte wagen
door de stille strate toen,
en t is weenen, en t is klagen
dat ze bin' de wijte doen!
Stap voor stap, zoo gaan de peerden,
traagzaam, treurig, stille en stom,
en zij kijken, of t hun deerde,
dikwijls naar hun' meester om;
Je kent die grootmeester natuurlijk.
Wel, ongeveer zo trekken mijn woorden soms over papier.
Je weet niet waar ze naar toe willen.
Ze haperen, aarzelen...
Baai en Blesse ... ik kijk ze achterna.
Ze dragen verdriet over hun brede flanken.
Het blauw vertraagt.
Ik zoek een nieuwe ochtend.
Misschien vind ik die straks... als zij hier binnenkomt.
Als een jong veulen naar een oude stalmeester...
|
