Ik kan me vergissen.
Maar ik vrees dat mijn hersenen kwaken.
Bij licht en bij donker. Lente en zomer.

Als hersenen niet zouden kwaken, ik wil je graag geloven,
dan moeten het kikkers zijn die ik hoor.
Duizenden. Waaronder een pak illegalen die hier een asielcentrum zochten.
Des sans-papiers. Exoten met een sax als blaasbalg.

Je woont in de stad.
Symbool van lawaai en stank.
Viervoeters op rubber.
En hun Kyoto-uitstoot.

En je woont aan de rand.
Van diezelfde stad.
Geen auto te horen, geen CO2 te noteren.
Slechts groen en water. Aangekleed met wat woningen.

Absolute rust, denk je dan.
Tot de kikkers er andere principes op nahouden.
Groen gedachtengoed.
Ik moet er aan wennen.

Voor wie ga ik stemmen, zeer binnenkort?
Als ik naar mijn hersenen luister ...




Uvi