De gevoelens van woorden.


Woorden zijn erg gevoelig.
Zo sensibel als hun lezers.

Het regent.
Water dat zomaar uit wolken valt.
Dat daarna meandert in vingerdiepe groefjes langs het tuinpad,
gootjes, slootjes, grachten, beekjes, rivieren, stromen ...
op reis naar zee.
Zo zie je maar hoe sensitief regen is.

Een woord zoekt naar een juiste betekenis.
En het vervoert telkens een ander beeld.
Zo accuraat en beeldrijk als het oog van een lezer.

Ik schrijf dit alles omdat toen ik deze morgen
het raam open schoof, open trok (je merkt, telkens een ander soort raam),
toen kwam er 'koelte' binnen. Geen 'kilte'.
Want dàt is totaal wat anders.

Zoals ijs water is en toch geen regen.

Ik heb het gevoel dat 'koelte' je omringt.
En dat 'kilte' je eerder impregneert.
Het ene raakt je lichaam, het andere je ziel.

Bij het ene voel je een aangenaam gevoel
van het andere kan je eenzaam worden, zelfs ongelukkig ...

Zou ik dat zo mogen schrijven ...


Dag lezer-es,

Schrijven en lezen. Schrijver en lezer.
Complementaire werkwoorden. En interactief.

Wat doet een schrijver?
Wat doet een lezer?
Met zijn schrijfsel en met de schrijver?
Hoe laat ik jou achter?


Uvi


Beste denook, (*)

Wijsheid.
Helaas, heb ik er geen winkeltje van. Zoals Ibrahim.
Anders zette ik nu en dan wat in de etalage.

En afgeschreven wijsheden die prijsde ik af tot koopjes.
Zonder sperperiode.

En als ze niet verkocht waren
dan plaatste ik ze opnieuw in promotie. Met een vers etiket op.
Nieuw. Dat werkt ook.

Want wijsheden gaan en komen. Zoals de pendule van een klok.
Spijtig, ben ik Ibrahim niet.




(*) Dit is tevens een antwoord op een lezer elders.
Maar ook hier relevant, zie vorig dagboek.