Een zowat geflipte zielepoot wou de beruchtste jager van het ganse land worden. Op een dag kwam hij op het idee om op beren te jagen en vroeg zijn cafékennissen om raad. Deze kenden hem en wilden hem ietwat voor de gek houden. Ze vertelden hem dat er in de Ardennen nog vaak bruine beren gesignaleerd worden en dat die daar in grotten leven. 

"Je gaat gewoon met jouw geweer in aanslag zo’n tien meter voor de ingang van zo’n hol zitten en alles wat je moet doen is wachten tot de beer naar buiten komt. En dan schiet je.”

Dat vond hij een geweldig idee. Hij vertrok met zijn wagen zuidwaarts en reed ginds een verlaten bos in, op zoek naar een grot. Na enige tijd rondgetoerd te hebben had hij er een gevonden. Hij stapte uit, nam een stoeltje in de ene hand en omklemde met zijn andere hand stevig zijn jachtgeweer.

Op een tiental meter van het hol nam hij op zijn klein klapstoeltje plaats en hield zijn wapen schietensklaar.

Na korte tijd hoorde hij geluid uit de opening komen …. steeds maar luider en luider …. Hij grinnikte en had reeds binnenpret bij de gedachte dat hij in de krant zou komen.                

Nog héél eventjes geduld …. ….

’s Anderendaags stond op de voorpagina van meerdere kranten te lezen :

Zwakzinnige zat op een stoeltje op korte afstand van de uitgang van een tunnel. Toen de trein aan volle snelheid eruit kwam gereden schoot de man op de lokomotief. Het was helaas niet mogelijk het gevaarte te doen stoppen en de onverlaat werd aangereden. Eén hand, een voet een lege schedel en een stuk van de romp werden teruggevonden.

Over de reden van zijn daad tast het gerecht in het duister.”