Ik ben ingrid
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is civiele dienst in verzorgingstehuis .
Ik ben geboren op 11/05/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De kinderen en kleinkinderen dat is al een hobby op zich,die houden je ook de hele dag bezig dus vervelen doe ik me nooit..
Ben geboren in België ( St-gillis (w))maar woon al sinds 1981 in Nederland.
Ben 5 jaar getrouwd met Jan en we hebben samen 7 kinderen,en 5 kleinkinderen,2 wonen er nu nog thuis ,de andere 5 hebben hun eigen stekkie al gevonden.
Jan zijn laatste dag aan het werk geweest en heeft nu vakantie,maandag moeten we nog wel even weg voor een gesprek op het werk vanwege zijn WAO uitkering. Annelisa heeft haar rapport opgehaald en Sharon haar laatste dag stage gelopen en Mariëlle was al vrij. Na de middag wilde Jan wel eens weten of de auto van Angela en Alex ( onze oude auto ) was goed gekeurd ,maar je raad het nooit ,allebij hebben ze een gsm maar niet 1 nam op wat wel raar is want als ze zien als wij het zijn nemen ze hem altijd op. s 'Avonds laat nog hetzelfde liedje,wij ongerust en naar de camping gereden waar ze wonen maar daar waren ze ook niet. Jan liep al de hele avond heen en weer en telkens maar weer bellen maar niets. Om half 2 probeerde ik het nog een keer en ja hoor een blijde Angela aan de telefoon,hoi mams en ik gelijk daarachter aan trut. Alles uitgelegt en wat bleek nou,Alex was zijn gsm thuis vergeten en Angela had hem in de auto laten liggen en wij ons maar ongerust maken,hoe oud of jong ze ook zijn je bent toch ongerust omdat je weet dat ze altijd de telefoon bij hebben, Alex ook maar gelijk een fijne verjaardag gewenst want die is vandaag jarig en daar gaan we vanavond naar toe. Eind goed al goed maar ze vond het wel ( leuk) dat we ons zo ongerust hadden gemaakt over hun , na wel een 10 tal keer sorry te hebben gezecht. Ging daarna nog even de post lezen en ja hoor voor Annelisa weer een berichte van haar (vader) ,hij ging nu weer zelfstandig wonen kreeg een nieuw email adres enz.... Alleen maar ik ik ik ,het was verstuurd op 25 juni en hij ging naar de voetbalbalwedstrijd kijken : Nederland / Frankrijk , de voetbal doet me niets maar ik weet wel dat die wedstrijd nooit is gespeeld. Wat ik met al dat gedoe aan moet weet ik ook niet,Annelisa mag zonder de kinderbescherming niet naar hem toe , maar hij is zo overheersend en kan alles zo leuk brengen waar ik toen der tijd ook ingetrapt ben wil ik haar besparen,hij heeft nog 3 volwassen kinderen maar die willen met hem ook niets te maken hebben , de oudste is 26 en de jongste 21. Annelisa is 14 en kent haar (vader) niet,tot hij dit jaar opeens weer contakt zocht via via met mooie verhaaltjes van zijn kant. De verhalen hoe het werkelijk in elkaar zat weet ze ook maar ze is een puber,zelf zou ze wel graag contact willen hebben moet haar halfbroers en zus ,maar die heb ik tot op heden ook nog niet kunnen vinden,ergens in Groningen maar waar ? Tijd brengt raad zullen we maar zeggen,we zullen eerst maar aan onze vakantie gaan denken en dan zien we wel verder.
Ben al heel veel veel blogjes rondgewandeld en heel veel gezien en gelezen , leuke en minder leuke dingen kom je tegen , maar dan rijst bij mij wel eens de vraag,wie is die persoon achter die mooie bloemen , foto's , verhaaltjes ,grappen ,moppen noem maar op. Bij mezelf hoef ik niet ver te zoeken,ben in het bezit van 5 gezonde kinderen waarvan er eentje ADHD heeft in op het moment erg aan het puberen is maar waar ik toch net zoveel van hou als de andere 4,ondanks alle rare fratsen die ze uithaald. Soms denk ik wel eens dat het komt omdat ze van een eeneiige tweeling was ,haar zusje is in de vijfde maand van mijn zwangerschap doodgetrapt door haar vader,Annelisa groeide toen minder snel maar heeft het gehaald,haar zusje heb ik ook nog even mogen zien,alles erop en eraan maar niet meer levend,maar heb ze ondanks alles wel de resterende 4 maand nog bij me gedragen,ik heb haar afgestaan aan het ziekenhuis voor autopsie ( AZG )vandaar dat ik weet waarom ze het niet heeft gehaald Op het geboortekaartje staat de naam Anna - Elisa maar we noemen haar Annelisa. Nog geen jaar later na haar geboorte is haar vader opgepakt wegens zware mishandeling en moest voor 2 jaar in een kliniek voor alcohol en drugsverslaafden worden opgenomen,en heb ik de benen genomen. Had een huis gekregen en leefde samen met mijn 4 kinderen een rustig leventje,tot mijn ex weer de weekenden naar huis toe mocht en ik al een andere relatie had ,begon de ellende opnieuw,heb toen via mijn huisarts een urgentie gekregen om te verhuizen naar Zeeuws-Vlaanderen ik woog nog 36 kg dus dat kon niet meer,en na enkele maanden kreeg ik al een hius toegewezen. Vrij snel na de verhuizing was ik zwanger van Mariëlle en nadat ze was ze was geboren veranderde hij ook in een tiran,naar mij toe maar ook naar de kinderen en de hoofdzaak was weer de alcohol,ik werkte dag en nacht en hij lag de hele dag op bed zijn roes uit te slapenen werken was een vies woord. Uiteindelijk ben ik van hem verlost geraakt en heb mijn leven weer opgepakt samen met mijn 5 kinderen,ik werkte nog wel maar kon gelukkig ook tijd vrijmaken voor de kinderen en geloof het of niet we waren gelukkig samen. Na 2 jaar alleen te zijn geweest met de kinderen leerde ik Jan kennen die zelf ook in een moeilijke periode zat,zijn vrouw was 3 maand eerder overleden aan een hersenbloeding en 2 late pubers van 15 en 17 jaar,de ene nog eigenwijzer dan de ander,vaders die ook te veel dronk. Na een week zei hij tegen me van ,ik ga stoppen met drinken als je belooft dat je zondag hier weer naar toe komt,dacht zelf van je doet maar ik trap niet in die beloftes heb het er ellende genoeg mee gehad,maar hij kwam nuchter en ging later weer nuchter naar huis toe. Om een lang verhaal kort te maken hij drinkt helemaal niets meer ,vroeger met een feestjes nog wel eens maar nu niets meer. En nu zijn het het die rotmedicijnen die hem steeds meer aftakelen,zelf heeft hij het niet in de gaten ,maar een buitenstaander wel , en hij moet ze nemen anders gaat het helemaal fout. 13 juli moet hij weer op controle bij de cardioloog en ga ik toch mee om uitleg vragen,wil wel eens weten wat al die medicijnen voor uitwerking hebben want zijn humeur word er niet beter op. Om de kleinste dingen maakt hij zich druk om,terwijl hij dat nooit heeft gedaan en gaat steeds om lullige dingen in discussie. We zien wel , maar ik zal het niet opgeven voor ik weer waar het vandaan komt.
Vandaag was Joerie jarig is ook alweer 21 jaar geworden,wat gaat de tijd toch snel. Zaterdag vertrekt hij samen met zijn vriendin naar Zuid-Frankrijk op vakantie voor een paar weekjes. Joerie nog gefeliciteerd met je verjaardag en geniet maar van jullie vakantie.
Deze kleine ,grote meid was vorige week jarig ( 18 Juni ) is 18 jaar geworden,vandaag hebben we naar haar diploma uitreiking geweest, ze is geslaagd voor Helpende Welzijn , nu gaat ze nog 3 jaar studeren SPW want ze wil in de gehandicapten zorg. Sharon gefeliciteerd met het behalen van je diploma en zet hem op voor de komende 3 jaar. Gelukkig heeft ze ook heel veel steun aan haar vriend die zijn laatste jaar nu gaat doen,allebei het zelfde streefdoel , de zwakzinnige zorg. Toi toi voor allebij. Groetjes Ingrid
Dinsdag moest Jan weer om zijn spuit tegen wondroos,maar eerst zijn we nog even naar Venray geweest om een boodschap. Bij de huisarts werd uitgelegt hoe het met die spuiten in zijn werk gaat,het is een vrij dikke substantie en hebben me aangeraden er bij te blijven als hij die in het buitenland moet krijgen. Alle verhoudingen poeder dat moet worden opgelost in een bepaalde hoeveelheid water en het langdurig mengen heb ik allemaal maar opgeslagen in mijn bovenkamer,ze heeft de verhoudingen wel opgeschreven maar dat vergeet ik toch niet heb daar al genoeg ellende met meegemaakt,met een spuit en 3 naalden konden we weer huiswaarts keren,morgen kunnen we om de rest van de medicijnen en hebben we dat alvast in orde. Annelisa gaat morgen ook werken in een rozenkwekerij ,Sharon moet in de voormiddag stage lopen ( vrijwillig ) en s'middags werken ,ook bij een rozenkwekerij maar niet bij dezelfde als Annelisa. Mariëlle een halve dag naar school en Jan een halve dag werken. De overburen hadden een andere auto gekocht van een paar jaar oud en kwamen er s'avonds laat mee thuis,gingen de deuren niet meer op slot , uitgeprobeert maar het lukte van geen kanten,alles is electronich en alles werkt met een soort kaart , zelfs het starten,er zit wel een sleutel bij maar dan moet je het portier slopen en dan gaat er maar 1 deur op slot. Is hij nog naar iemand toegegaan die in een garage werkt en nu schijnt dat er een van de deuren niet goed in de beveiliging schiet maar welke ? Dat electriche gedoe en al die snufjes zou niets voor mij zijn , kijk wel zelf of er genoeg benzine inzit en niet dat een of andere stem je even komt vertellen dat je moet gaan tanken.
Zo de zaterdag is ook weer voorbij ,we konden geen kant op want s'middags moest Mariëlle repeteren voor de playbackshow.
Heb het gevoel gehad dat ik de hele dag niets heb uitgevoerd,Jan heeft de hele middag op de bank gelegen die was moe maar wist ook niet van wat.
Heb wel 3 wasmachienes de kast ingewerkt en dat is toch iets.
Om half 7 moest Mariëlle al op pad voor haar uitvoering die om 20.00 uur begon.
Annelisa ,Sharon en haar vriend zijn gaan kijken,wij niet omdat het daar te benauwd is en zeker met deze warmte.
We zijn dan thuis maar weer een beetje aan de gang gegaan,we hadden achter in de auto en boodschappenkrat staan met allemaal spullen die nog uit onze andere auto zijn gekomen,hebben die gesorteerd en we hebben nu nog een klein koffertje waar alles in zit.Jan die wilde weten hoe het reservewiel onder de auto vandaan moest,toen op zoek naar een krik,hebben we gevonden maar die is volgens mij nog nooit gebruikt , het kastje waar hij zat verstopt was nog niet open geweest.
De buren kwamen ook buiten en daar nog wat mee staan kletsen en toen kwamen Sharon en Theo er al aan.
Om 23.00 kwam Annelisa weer thuis en de kleinste kwam om half 12 nog eens naar huis ( wel samen met een vriendinnetje en haar moeder ),dus de oudste was eerst thuis,de jongste het laatst.
Ze had niets gewonnen op de playback,was allemaal vriendjes politiek zij ze.
Heb mijn vriendin in Frankrijk ook nog aan de telefoon gehad en die zei van nog 3 weekjes he ! en of ik dat weet,Jan moet nog 1 week werken en Mariëlle nog 1 week naar school,maandag moet Annelisa haar boeken inleveren en Sharon heeft al vakantie maar werkt nu bij een rozenkwekerij hier in de buurt en heeft woensdag diploma uitreiking waar we ook naar toe gaan.
Ze moet nu nog 3 jaar school volgen ( SPW) in de gehandicapten zorg,haar vriend heeft dezelfde opleiding en moet nog 1 jaar.
De laatste 3 weken hebben we het nog druk,er moet nog heel veel geregeld worden hoofdzakelijk het medicijngebruik van Jan, gelukkig kunnen we 3 dagen voor we vertrekken nog bij de cardioloog terecht voor een fietstest , hartfilmpje enz...en dat geeft dan toch weer een geruststellend gevoel.
Hij krijgt nu een andere cardioloog ,want die hij altijd heeft gehad is met pensioen gegaan en daar heeft hij toch zijn leven aan te danken,hoe raar het ook klinkt,dus hierbij DR.Liem bedankt voor alles wat je voor Jan ( ons ) hebt gedaan , je zie altijd tegen Jan , je bent mijn vriend en heb jou van de dood gered ,niets is minder waar,was je niet net terug van vakantie gekomen was Jan er niet meer geweest en dat weet iedereen ook in het ziekenhuis van Venlo.
O ja,na de vakantie gaan we op cursus , dit is via de trombose dienst , we krijgen dan les hoe we zelf kunnen controleren hoe het zit moet de dikte van Jan zijn bloed ( ter voorkoming van trombose dus ),is wel een fijn gevoel,zeker omdat het bij Jan heel vaak schommeld ,meestal door het gebruik van medicijnen voor de wondrood en nu de bloedvergiftiging er ook nog bij.
Jan wil daar niet alleen naar toe,als ik mee ga wel,ga me niet zelf in mijn vingers zitten prikken want daar komt niets van terecht zegt hij,maar we hebben in die 6 jaar al zoveel meegemaakt , zal ik wel in zijn vingertje prikken .
Zo genoeg voor vandaag ,ga een poging ondernemen om te slapen.
Bijna 11 jaar geleden word de jongste geboren,nog geen 12 uur later waren we weeral thuis,als alles goed gaat een heerlijk gevoel,7 dagen krijg je dan nog kraamhulp. Om snel weer in je eigen ritme te komen is thuis de ideale plaats ,Oost,West,Thuis,Best. Alles stond al klaar dus dat was geen probleem,tot de kraamhulp op een ochtend vroeg of ik een emmer had,natuurlijk wie niet. Ik de emmer gehaald en die was ze helemaal aan het schoonmaken ? toen ging er water in en even later zat Mariëlle erin,was wel even schrikken,je stopt toch geen kind van 2 dagen oud in een emmer ? terwijl er een babybadje klaar staat. Ze vertelde me dat ze dat veel doen bij kraamhulp omdat de baby het lekker zou vinden en even weer het gevoel zou hebben in de buik te kunnen rond zwemmen (gewichtloos). Mariëlle kent de foto's maar denk daar het hare van , weet ik toch niet meer he mama , was toen nog veel te klein , en of ze het heerlijk vond in die emmer,zo te zien wel want ze was in slaap gevallen. Het leuke van alles is dat het een emmer was waar hondebrokken hadden ingezeten. Een goede eerste zwemles is het ook nooit geweest,ze is nu bijna 11 jaar ze kan wel zwemmen maar haar eerste zwemdiploma heeft ze nog steeds niet,volgens jaar misschien.
Ik ben ingrid
Jan zijn laatste dag aan het werk geweest en heeft nu vakantie,maandag moeten we nog wel even weg voor een gesprek op het werk vanwege zijn WAO uitkering.
Groetjes Ingrid
Groetjes Ingrid
Groetjes Ingrid
Groetjes Ingrid
Groetjes Ingrid
