Wat een stralende herfstdagen zijn ons gegeven dit jaar! Het is zo spijtig dat ik amper tijd heb om er van te genieten. Zelfs in het weekend is het werken geblazen. Ik heb mijn blogje wat verweest moeten achter laten. Vandaag ben ik met Dréke toch even de heuvel opgewandeld. Hij was al eerder op de dag met Utta geweest, dus hij had chance! Zijn vrienden, de paarden waren heel blij hem terug te zien!

De stralen van de zon wenkten mij ...


De maïs is bijna rijp!


De paarden verwelkomden Dréke met hartelijkheid!








Het was kort ... maar prachtig!

En Dréke?
Die ligt al weer lekker in zijn mandje!

Hallo lieve bezoekers!
Vergeet zeker niet te gaan kijken in het archief!
Voor elke maand heb ik telkens een andere song toegevoegd.
Met een muziekje op de achtergrond wordt ons Dréke nog mooier!

Eén van mijn favoriete geuren aller tijden is toch wel de geur van een bos in de Herfst. Vanavond kon ik het niet nalaten even het bos in te wandelen. Het bos waar ik als klein meisje, samen met mijn vriendinnetje Martine, naar mooie bladeren ging zoeken. Naar paddestoelen en eikels. Mijn meest geliefde vak op school in de Herfst was dan ook natuurkunde. Ik zie ons nog lopen, met ons zakje om onze buit in te stoppen. Toen ik vanavond uit het bos kwam, botste ik op een kleine jongen, hij kwam samen met zijn ouders naar paddestoelen zoeken, als taak voor school. Ik besef hoe bevoorrecht we waren, omdat wij, 35 jaar geleden, nog helemaal alleen op stap konden gaan. Zonder angst te hebben dat ons wat ging overkomen. Dat kan nu niet meer.

Warme kleuren ...


Deze beauty kwam even hallo zeggen ...


In dit bos bracht ik menig uurtje door ...


De bosgrond, bezaaid met dorre bladeren en rijpe eikels ...

Vanavond was ik bij Utta.
Ik nam een foto van één van de laatste roosjes in haar voortuin.
De wondere PC maakte er in een wip een mooie aquarel van!
Ik noemde het: "de roos Utta".

Dréke in een meer afgeborstelde versie
Klaar voor een gala diner.

Dréke is ondertussen al van enkele clubs de mascotte. Wij moeten daar nog aangepaste fotoshoots voor doen. Vandaag was de bluesband Rude Roots aan de beurt. Is Dré niet cool????

Bluesy Dré, mascotte van

Vandaag, zondag, 2 oktober 2005. Een stralende herfstdag in het Hageland. Utta en paps gingen graag mee naar de Brem om van de herfstkleuren en geuren te genieten. Dréke was al een uur onrustig en stond steeds te bedelen om te vertrekken. Wie kon hem dat weigeren?

Wat een mooie kleuren ...


Dréke voelt zich hier thuis, hij is dan ook in een wip uit ons zicht verdwenen.
Hier blijven, jongen!




Met mijn hartediefje ...


Paps en Utta, Dréke voorop!


Paps ziet in de verte een regenbuitje afkomen!
En hij heeft nog gelijk ook!


Dan maar wat bomen klimmen zeker




Wat een mooie paraplu die ons droog hield!
Maar we moesten toch terug naar huis!
Lachend zijn we dan  in de regen de berg afgelopen!
Dréke vond het gewoon prachtig en maakte de gekste capriolen in het gras!
Tevreden ligt hij nu in zijn warme mandje ...

Ga via het archief ook eens een kijkje nemen in de maand september 2005!

Ik sta altijd in bewondering voor de mooie beelden die Laathi vastlegt. Toen zij een paar weken geleden naar Egypte vertrok voor een snorkelvakantie vroeg ik haar een paar mooie foto's te nemen, speciaal voor mij. En dat heeft ze gedaan! Ik laat jullie graag mee genieten van deze prachtfoto van een Leeuwenvisje. Bedankt Laathi!

Lionfish snuitje voor Viva

Laathi schreef op haar blogje:
"Het visje is redelijk gevaarlijk want de stekeltjes op zijn rug zijn giftig.
Maar het is een heel zachtaardig en kalm dier,
als je het niet lastig valt zal het zeker niet aanvallen."
Zou ze daarom mij in gedachten genomen hebben?



Wil je meer van haar prachtige foto's bewonderen? Klik hier

Het is zaterdag, 24 september 2005. Afgelopen week was het weer meer dan prachtig te noemen. Spijtig genoeg heb ik er de afgelopen dagen geen moment kunnen van genieten door het vele werk. Maar deze namiddag ben ik toch weer even naar de wijngaarden gewandeld, in het gezelschap van mams en paps en natuurlijk Dréke.

Dréke met zijn rode ballon ...


We konden het toch niet laten om eens een druifje te proeven.
Goddelijk gewoon!
Zo een bijzondere en zoete smaak,
dit wordt vast een wijn om naar uit te kijken!


Het water komt me alweer in de mond!


Hier komt een mens na een drukke week tot rust ...


De vogels hebben in deze periode wel de tijd van hun leven.
Ook deze bessen zijn bij hen erg in trek!


Eva (Utta) wil de appel plukken!
Zou ze paps kunnen verleiden?


Toen ik huiswaarts ging vond ik de wolken boven ons huisje ook wel de moeite waard om een foto van te nemen ...

Bedankt Hilde ...

Vandaag, 20 september 2005. Ja, het is herfst, maar aan de temperatuur was dat vandaag niet te voelen. Zalig weertje, heldere hemel, stralende zon. Tijdens de dag heb ik er zelf niet veel van gezien, weer veel te druk met het werk. Dréke had meer chance! Hij was bij Utta en zij gingen samen van het mooie weer genieten. Maar vanavond rond 7 u ben ik er er met hun twee toch nog even op uit getrokken. Ja, het is herfst, die geuren ... hmmmm! Die kleuren ...

In de verte Utta en Dréke ...


Ook de kastanjes zijn rijp en komen uit hun bolsters gekropen ...




De eigenares van de boomgaard is de okkernoten aan het rapen.




Zin in een sappig appeltje?


En rennen maar!


Ongelooflijk hoe de fruitbomen geladen zijn dit jaar!


Feeëriek ...


De zon staat al heel laag als we huiswaarts keren ...

Maandag 19 september 2005.
Vandaag een drukke dag! En dat met zo een prachtig weer! Erg!
Om 5u deze namiddag er toch even op uitgetrokken samen met Utta en Dréke. We wandelden zoals gisteren terug naar de wijngaarden van Wijnhoeve Elzenbosch. Ik had de camera van mijn broer geleend want mijn kodakske moet morgen dus binnen voor herstelling. Geniet jullie even mee?

Dréke is er klaar voor!


Het gouden fruit, rijp voor de pluk.




Wijnboer Boyen was de manden al aan het klaar zetten want morgen begint de pluk. Hij nodigde ons uit fotootjes te komen nemen. Donderdag hebben we beloofd.


Ook de blauwe druiven zijn rijp.



Met Utta ...







Met Viva ...




Dréke heeft weer zoooo genoten!
Maar toen was het weer tijd om naar huis te keren!

De Hagelandse heuvels, een geschenk van de zee.

Vandaag, zondag 18 september 2005.
Het was een stralende dag met felblauwe hemel en stralende zon.
Niet heel warm maar met heerlijk gezonde lucht.
Dréke, Utta en ik maakte een wandeling in de heuvels waar de wijnstokken groeien.
Even verder hier op de straat bevindt zich Kunst & Wijnhoeve Elzenbosch.
We maakten een praatje met de eigenares, mevr. Malou Boyen en wandelden daarna langs de rijpe appelen de heuvel op. Daar verpoosden we tussen de druiven die nu bijna plukklaar zijn.
Ik had natuurlijk mijn camera bij, maar ach, ach, wat een pech, het ding werkte niet! Er blijkt iets mis met de lens! Toch wil ik absoluut deze week terug om foto's te maken want het was er prachtig.
Terwijl Dréke weer de tijd van zijn leven had en als een jong veulen rond draafde zaten Utta en ik op de heuvel uit te rusten op een houten pallet ondertussen genietend van het mooie panorama met voor ons de grote wijngaard. We vroegen ons af wat wij in godsnaam zouden gaan zoeken in het zuiden van Frankrijk, terwijl we slechts op een paar honderd meter van onze deur ons ginds waanden.
Hieronder zien jullie een prachtig schilderij, het was op deze plaats dat Utta en ik genoten van identiek hetzelfde uitzicht. Malou is de kunstenares en schreef er een mooi gedicht bij.

"Elzenbosch 1997 in 't najaar:
 
de felle wind joeg door de wijngaard,

de druiven rilden
en krimpten in mekaar,

het werden zoete rozijntjes ...
en smaakten
oh! zo fijntjes!"

Malou
Kunst & Wijnhandel Elzenbosch

Voor onze fotootjes dus nog even geduld! Ondertussen wil ik jullie graag vergasten op wat uitleg over het mooie Hageland.

Uit de toespraak van Maerten van Dorp ter gelegenheid van de opening van het academiejaar in 1513:

De Hagelandse heuvels, een geschenk van de zee.
Het Hageland: een land met een zachte naam, maar met een harde kern van oost-westgerichte ijzerzandstenen heuvelruggen. Vanuit de lucht bekeken vertoont het Hagelandse reliëf zich als een fraaie plooienval, waarin langgerekte, ongeveer even hoge heuvelruggen en de tussenliggende dalen elkaar in een elegant ritme afwisselen. Een beeld dat veel weg heeft van een patroon van zandribbels op een getijdenstrand. En inderdaad: de oorsprong van dit typische golfreliëf ligt in de zee, die zo'n 15 miljoen jaar geleden de streek bedekte. Door sterke getijdenstromingen werden enorme banken van glauconiethoudende zanden gevormd. Toen deze oerzee geleidelijk wegtrok, verhardden de zandbanken tot zandsteen. De oxidatie van het ijzer in het glauconiet gaf ze hun roestbruine kleur. De "Diestiaanse" steenlaag - zo genoemd naar het stadje Diest - was geschapen.

(bron: Een wijngebied met ambitie. Provincie Vlaams-Brabant)

Hallo allemaal! WAF WAF
Ik ben weer thuis!



Mijn make was zo blij mij weer te zien, dat ze niet boos kon zijn!
Ja, ze moet begrijpen, ik ben nu ne jonge gast!
Ik wou een stukske van de wereld zien!
Jullie hebben mijn avonturen gevolgd, zie ik!
Maar jullie weten nog niet alles hoor! Belange niet!
Ik kom pas van Hollywood!
Ik heb mijn eigen Star gekregen in de Walk of Fame!
Geloven jullie mij niet? Kijk zelf maar!



Dikke knuffels van Dréke xxx

Met dank aan het creatieve brein van ZJAFA

Dréke is nog steeds niet terug!
Deze laatste foto kreeg ik zopas binnen van NASA!
Dréke zit in de ruimte!
Ik wist dat hij aan het zweven was
de laatste dagen met al die aandacht die hij kreeg.
Maar zo hoog ...
Wel efkes verschieten hoor!



Weer een werkje van die creatieve Zjafa! Klik hier

Oei, Dréke gaat toch geen kapsones krijgen zeker??
Nu heeft hij voor zijn reclamespot al een Golden Award gekregen!
En mijnheer is er op uit getrokken!
Zo fier als een pauw zit hij op Sonia's blogje te paraderen!
Waar gaat dit eindigen!



Bedankt Zjafa! Dit is weer heel mooi gemaakt!