Dit is dus zijn allereerste foto ... dit is mijn allerliefste Morris (betekenis = de donkergekleurde), een klein, zwart katertje.

Drie jaar geleden,  op 4 oktober 2006, was het, dat mijn lieve, zwarte Daisy verongelukte. Een paar dagen eerder had zij zwart Nestje hier binnengebracht. Ik dacht toen even dat ik dubbel zag. Maar na een paar dagen overleed Daisy en stond Nestje mee aan haar grafje. Precies een jaar later, op 5 oktober 2007, verongelukte Nest op dezelfde plaats. Ik had daar een sterk voorgevoel over gehad en nam nog foto's vlak voor hij naar buiten ging om nooit meer weer te keren. De dag nadien werd ons Caressje geboren.

Toch miste ik een zwarte kat in huis en dacht speciaal de laatste paar weken daar heel vaak aan. Ik dacht aan mijn eerste zwarte katertje dat ik op straat vond toen ik vijf jaar was. Ik nam hem mee naar huis en we noemden hem Mure. Hij was ongelooflijk lief. Ik dacht ook veel aan Daisy en Nestje wiens foto's hier overal in huis staan en zag hen liggen op hun lievelingsplaatsjes. Ik stelde mij voor dat op die plekjes weer zo een zwart beestje zou liggen en hoe heerlijk dat zou zijn. Maar ...

Net als bij mijn vorige zwartjes zou ik wachten tot het op speciale wijze en totaal onverwacht in mijn leven kwam. Misschien gebeurde dat wel nooit meer ... en als het toch zou gebeuren, zou het dan wel zo een lief zijn???

Die gedachten gingen de laatste weken dagelijks door mijn hoofd ... en toen verscheen daar plots dat magere, zwarte, kleine vlooienbolletje, met ontstoken oogjes en een snottebel ... Hij woont nog niet thuis want hij is nog niet helemaal genezen. André en Simonneke hebben zich over hem ontfermd. Maar als alles goed gaat dan mag hij donderdag bij Dréke en Caress komen wonen.

Tussen Dréke en Morriske gaat alles super, nu al staat vast dat zij de dikste vrienden zullen worden, niet te doen. Om te voorkomen dat Caress ziek zou worden wachten we dus tot Morris helemaal gezond is. Toch liet ik hem al eens aan Caress zien van op afstand en haar ogen hebben nog nooit zo rond en groot gestaan als toen. Maar nu al bleek dat die twee het heel goed samen gaan hebben. Het zit er dik in dat Caress de moederrol gaat overnemen, dat hoop ik tenminste want Morris is nog maar 6-7 weken.

Leven gaat er hier de komende maanden genoeg zijn in ons huis en daar gaan mooie foto's van gemaakt worden, dat staat vast!

Vandaag, 21 oktober 2009, zijn mijn mams en paps precies 59 jaar getrouwd!
Wat zien zij er nog stralend uit!



Proficiat lieve ouders!

http://blog.seniorennet.be/utta/

http://www.bloggen.be/romantica/

http://www.bloggen.be/romantiek/

Ninne haar Zoety stond model voor deze grappige crea. 

Dinsdag, 20 oktober 2009.

Deze middag ben ik met Dréke weer op de heuvel gaan wandelen en genoot van de prachtige herfstkleuren.

Het bos was sprookjesachtig ..












Kastanjebladeren in hun herfstkleuren ...




Deze vlinder en een bij genoten zusterlijk van een bloemetje ...







Ik kon ongestoord van dichtbij foto's nemen.






Dit madeliefje wordt warm gehouden door een donzig pluimpje ...
Of wordt het pluimpje gedragen door het madeliefje?





Onder de bomen liggen nog vele lekkere appeltjes!



Tot slot nog een groet aan mijn oude eik.

Een PSP werkje met een spooky Dréke in de hoofdrol.

Woensdag, 14 oktober 2009.
Een prachtige herfstdag en in de latere namiddag wandelde ik samen met Dréke weer eens naar mijn boom op de heuvel. Ik verzamelde er eikels, takjes en bladeren waar ik zijden zakjes mee vul. Ik nam deze foto van hem en maakte vanavond een frame crea in PSP.

If you obey all the rules, you miss all the fun!

Vandaag, vrijdag 9 oktober 2009 mag Laathi weer een kaarsje meer uitblazen. De tel zijn we intussen gelukkig al kwijt geraakt. Ook één van die voordelen van het ouder worden zeker!
Laathitje, zoals je op de foto die ik vorige week van je nam kan zien: je blijft je jeugdigheid behouden, zowel uiterlijk als innerlijk. Maak er een fijne dag van!

http://blog.seniorennet.be/laathi/

Luisteren naar de natuur ...

Morgen, 7 oktober 2009,  is het alweer 2 jaar geleden dat Caress geboren werd. Ze is een lieve poes, een zacht karakter, ze plaagt Dréke graag en is dol op hem. Ze is lui en eet graag. Ik kijk goed uit wat ik haar te eten geef maar als ze de kans schoon ziet pikt ze het eten van Dréke in. Ze is graag buiten in de tuin. Dat mag als ik er bij ben om een oogje in het zeil te houden en verder kan ze steeds in haar kattenren waar ze graag en veel in vertoeft, vooral 's nachts. Ze jaagt graag, op insecten maar ook soms kan ze in de nacht ook een muisje verschalken dat ze mij dan trots als geschenk komt aanbieden. Ze is de rust zelve, weinig of niets kan haar verstoren. Ze is slim en luistert voor een kat eigenlijk vrij goed. Ze volgt je overal en alles wat je doet slaat ze aandachtig gade. Ze wil ook altijd meedoen. Ze is niet bang van vreemden, ze vindt het fijn als er bezoek is en is de eerste om je te verwelkomen.
Kortom, het is een klein prinsesje.

Vandaag iets meer over mijn dorpje Waanrode. Mijn roots liggen hier, vele generaties ver. Zo ook in de aangrenzende gehuchten "Klein Kempen" en "Netelzeep". Mijn voorouders waren hier thuis op de Waanroodse berg. Hij ligt vlak voor mijn huis en naast het feit dat ik hier zelf opgroeide maakt de wetenschap dat zovele van mijn grootouders  hier ook hun leven leidden het voor mij extra speciaal.

Inwoners van Waanrode of te wel "Woindre" zoals dat in ons dialect klinkt, hebben de bijnaam "Torendraaiers". Die spotnaam komt wellicht door het feit dat de kerktoren bij een renovatie werd gedraaid. Op onderstaande foto die ik nam zie je het beeld van de Torendraaier met op de achtergrond de Sint-Bartholomeüskerk. Het beeld laat zien hoe de toren vroeger stond.

Ons dialect klinkt echt plat . Zopas las ik in het maandelijks blad "de torendraaier" een leuk artikeltje dat ik hier integraal ga plakken.

Taalwenken voor snotneuzen en inwijkelingen ...

Wanneer de zomer voorbij is, en de herfst regeert weten we dat het bedinne winter is. Met bedinne bedoelen we binnenkort, over afzienbare tijd, over X aantal weken.
Wanneer ik seffens klaar ben met deze tekst is mijn volgende werk, naar het hueske gaan. Vroeger was een WC meestal een bijgebouw van +- 1 meter op 1,5 meter, met aan de voorkant een deur met soms een opening in de vorm van een hartje. M.a.w. een huisje in het klein dus, een hueske.
Een ander woord dat op de afdeling palliatieve zorgen ligt is hoorzak. Dit woord is onlosmakend verbonden met het kaartspel en wil gewoon zeggen vals spelen, bedriegen. Dus iemand die foefelt is een hoorzakker...
Eindigen doe ik met het woord taffelen, niet te verwarren met tafelen. Nen taffeleer is iemand die aarzelt, twijfelt. Hij is steeds bezig maar doet niks. We kennen wel allemaal zo iemand.

Wat hebben we nu geleerd vandaag?

Dat het bedinne winter is, maar gelukkig begint dan bij "'t Boiske" (duivenlokaal) het jaarlijks kaartspel. Ik hoop dat ik daar niet met een taffeleer aan de tafel zit of eentje die ieder half uur naar 't hueske moet. Maar liever dat nog dan nen hoorzakker.

Dré Van Woin

Bron: den Torendraaier van de maand oktober 2009

Wie is Dré Van Woin?

Wel, dit is een schuilnaam voor elke Waanrodenaar. Hij kan wonen "oep den hoek" (op de hoek van het dorp), "oep 't deurrep" (in het centrum) of "oep ding" (op het einde van het dorp).
Hij heet niet zoals je denkt ... maar plaats zijn voornaam eens na zijn achternaam Van Woin ... Wat lees je nu? Duidelijk? Of nog steeds onduidelijk?

In Waanrode (Woindre ) zijn vele Dré's (afkorting van André). Laathi heeft al door dat als ze iemand tegenkomt en Dré tegen hem zegt, ze veel kans heeft dat ze goed zit!

Onzen Dré heeft zijn naam dus niet gestolen!

Deze week een mooie scrap met Caressje.

Vandaag was het wereld dierendag. Mijn beestjes werden, net als elke andere dag van het jaar trouwens, verwend. Dréke mocht mee met mij naar een opendeurdag van een zeepmakerij, hier net over de heuvel. Paps en Utta gingen ook mee. Helemaal weggestoken in het groen maakt een dame, op artisanale wijze, lekker geurende zepen en andere natuurlijke producten. Vandaag kon je ook zien hoe zij dit doet. Ik kom daar later nog eens op terug.

Daarna wandelde ik nog even naar mijn eik op de heuvel. Ook op een grijzige oktoberdag blijft de herfst mooi op de Waanroodse berg.

Uit de toespraak van Maerten van Dorp ter gelegenheid van de opening van het academiejaar in 1513:

"Hier zijn lochtige heuvelen,

ende noch lochtigher berghen,

geen steyl opschietende rotsen,

maer sachte glooyinghen,

die Ghij met een beetje oeffening

sonder vermoeyenisse bestijght.

Bij het opklimmen begroet U overal

struygewas ende de soet rieckende wijngaerd,

waer de blijde botten nog blijder trossen ende

den vreughdebrenghenden wijn beloven."

De meidoorn van ons kapelleke is overladen met zijn rode bessen. Ik heb er vele geplukt en er zakjes mee gevuld. Het is decoratief, het ruikt lekker en volgens onze voorouders zou het dragen van een zakje met gedroogde meidoornbessen helpen om tot rust te komen, te herstellen of het evenwicht terug te vinden.

Vorige week viel het nog niet op dat het Hageland weer achter elke bocht geel kleurt van de koolzaadvelden. Nu beginnen ze allemaal welig te bloeien.

Zondag, 27 september 2009.

Vandaag kwam Laathi weer eens naar Waanrode om van de heerlijke geuren en kleuren van de eerste herfstdagen te genieten op de Waanroodse berg.

De bomen op de achtergrond zijn kastanjebomen.
Ze waren zwaar beladen met bolsters en je hoorde ze constant op de grond vallen.




En wij maar rapen natuurlijk!



Laathi en Irma tussen de kastanjes.



Witte druiven voor de Hagelandse wijn.
























Voor mijn prachtige, oude eik.



Om hem goed op de foto te krijgen moet men zich soms in rare bochten wringen



Maar dat is dan ook de moeite waard!



Laathi in de verte, probeert de mooie panorama's te vereeuwigen.






De Leemputstraat, nu alleen gebruikt door boeren was in oude tijden een druk bewandelde weg.



Vergeet-mij-nietjes, euh ... nee, dit zijn madeliefjes (bedankt Redpoppy!)









Even lekker smullen van de honderden okkernoten die onder de bomen lagen.

Een PSP werkje met een foto die ik gisteren nam van ons Caressje.

Maandag, 28 september 2009.

Dréke en Caress kiezen vandaag voor een "lazy afternoon".

Dinsdag, 22 september 2009.

Vandaag begint officieel de herfst. Het is prachtig weer, dus vertrek ik voor een wandeling de heuvel op. Aan de overkant van de straat ligt de Waanroodse berg. Mijn ouders' huis staat aan de voet en deze heuvel is dan ook het speelterrein uit mijn kinderjaren.

Paps en Dréke gingen mee. Het was een stevige wandeling, want al lijkt het niet ver, op een rustig tempo stap je toch 40 minuten tot aan mijn favoriete boom, de oude eik op de heuvel. Wij deden er een stuk langer over want ik nam vele foto's en we smulden van noten, peren en appelen die rijp en uitnodigend onder de bomen lagen.

Deze foto werd genomen vlak voor mijn ouders' huis. Wij wandelden via de heuveltop naar mijn geliefde eik, helemaal rechts boven.

Daar staat hij: helemaal op de top.
Met het blote oog lijkt hij zo dichtbij ... maar een is een heel end te voet





















Afgekeurde peren worden voor het vee verzameld.
Maar euh... daar waren nog zeer lekkere bij!















Paps en Dréke



Daar staat hij dan: hij komt al dichterbij!



De prachtige eik, omringd door sappige appelen.



Even uitrusten onder zijn groene bladeren en tegen zijn dikke stam.



Naast de eik, in het rijpe maïsveld.
Normaal zien de bladeren van de maïs groen
maar door de uitzonderlijke droogte deze zomer is alles verdroogd.
De oogst is dan ook sober te noemen.




En dan is het weer tijd om terug te keren ...



Een mooi uitzicht op ons glooiend dorpje Waanrode ...












De brem, nog even en ook hij draagt zijn herfstkleedje.



Het kapelleke aan de meidoorn ...
dat wil zeggen: nog 150 meter van thuis!



Maar eerst nog een paar laatste foto's van de meidoornbessen!

Zaterdag 19 september was het zo ver. Frieda organiseerde weer een blogmeeting in Antwerpen. Het werd een reuze gezellige namiddag, avond en nacht! Er werd bijgepraat, lekker gegeten, gelachen en hééél veel gedanst!

Mijn vriendin Sjoeke is jarig op dinsdag 22 september en daarom bracht ik alvast een paar cadeautjes voor haar mee!

Voor alle duidelijkheid: de auto kreeg ze er niet bij ! 

Gelukkige verjaardag Sjoeke!

Haar blogje: http://blog.seniorennet.be/madammeke/



Samen met Sjoeke

Eindelijk nog eens een PSP werkje gemaakt.
Het werd een scrap met een tube van ons Dréke.

Donderdag, 17 september 2009.

Een zalige nazomerdag. Deze middag wandelde ik even met Dréke naar het kapelleke, dat hangt aan de oude meidoornstruik hier in het veld.

Deze oude tweestijlige meidoornstruik (Crataegus laevigata) staat al eeuwenlang hier in het veld, vlakbij mijn oudershuis. Hier in Waanrode spreekt men over hem als "den duujne stroek". Ik ben met hem opgegroeid en hij herbergt zoveel zoete herinneringen. In april-mei heeft de meidoorn één van de allermooiste bloesems en nu, in september, ziet hij rood van zijn rijpe vruchten.

Hier zie je hem in mei van dit jaar:

In de jaren 10 en 20 van vorige eeuw woonden mijn grootouders hier op de heuvel. Zij kwamen meermaals per dag hier voorbij want alle water voor het gezin en voor de koeien en varkens moest met emmers de heuvel opgedragen worden. Iets wat wij ons in deze tijd gewoon niet meer kunnen voorstellen.

Onze voorouders hadden veel respect voor de meidoorn. Dat merk je in het volgende oud gedichtje.

Pas goed op voor een eikenboom
de bliksem zet je onder stroom.

Rust niet tegen een essestam,
die zet je hart in vuur en vlam.

Zit maar onder een meidoorn neer
Hij is echt de beste beschermheer.

Meidoorn wordt al sinds de 16e eeuw gebruikt om de bloedsomloop te stimuleren. Deze werking komt o.m. door de inhoudsstof rutine: deze stof is wetenschappelijk bekend om z’n vermogen om blauwe plekken te voorkomen. Bovendien helpt meidoornthee om de cholesterol te verlagen.

Ik vond dit recept voor hartversterkende thee maar of het echt werkt heb ik nog niet uitgeprobeerd. Volgende lente ga ik dit zeker eens doen!

Meidoornthee versterkte bij heel wat voorvaderen en -moederen de, op dat moment al dan niet verliefde, hartspier. Volgens de overlevering gaf thee van deze struik levenskracht. Die meidoornbloesemthee plukten ze op het moment dat er hier en daar nog een groen blaadje te zien was, voor de bloesems dus helemaal ontloken. Ze droogden de bloesems op een donkere, warme plek. Ze moesten ze voor het drogen niet wassen, want dan riskeerden ze dat de bloesems bruin werden en beschimmelden.
Als je deze werkwijze nu nog wil toepassen, is het van groot belang dat je de bloesems niet langs een drukke baan, een plantage of een vervuilende fabriek plukt.
Als de bloesems poederdroog zijn, bewaar je ze best in een bruine, papieren zak. Doe een pluk van het kruid in een kop. Voeg er eventueel een schijfje citroen bij en giet er kokend water over. Laat vijf minuten trekken en zeef de bloemen eruit. Liefst met een plastieken, stoffen of rieten zeefje. Metaal zou waardevolle stoffen kunnen afbreken.
Volgens oude boeken helpt zo'n kop meidoornthee, als je je voor niets meer interesseert of als je je moeilijk kan concentreren. Kinderen maar ook volwassenen hebben daar soms last van. Ze zijn daarbij in zichzelf gekeerd en voelen zich soms angstig. Ze moeten dan elke dag drie kopjes van deze thee drinken en dat ritueel een aantal weken vol houden.

De meidoorn staat symbool voor terughoudendheid, overdenken, gevoeligheid, het vrouwelijke, doorzettingsvermogen en overgangen naar positieve gebeurtenissen.