14-18 in de Westhoek

Bij aankomst in Diksmuide was er een lekkere koffie voorzien ...

Een eerste halte tijdens de rondrit was de VREDESMOLEN . Dit is een voormalige windmolen in het dorpje Klerken (Houthulst). De vroegere houten graan- en oliemolen ligt op het hoogste punt van het dorp (43 meter) en werd daarom door de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog als uitkijkpost gebruikt. Tijdens het eindoffensief werd hij door de geallieerden veroverd, maar de Duitsers hadden de molen toen al verlaten via een ondergrondse gang.

Duitse begraafplaats VLADSLO

Er was heel wat nieuwsgierigheid wie al deze gesneuvelden wel waren.

Op deze Duitse militaire begraafplaats van Vladslo ligt de jonge oorlogsvrijwilliger Peter Kollwitz begraven. Als hij in oktober 1914 sneuvelt, is hij net geen achttien. Diep getroffen door de dood van haar zoon maakt Käthe Kollwitz het wereldberoemde expressionistische beeldhouwwerk :

Het Treurende Ouderpaar. De beeldengroep, waaraan de Berlijnse kunstenares jarenlang werkt, wordt in 1932 op het Roggeveld in Esen opgericht en verhuist in 1957 naar het Praetbos in Vladslo. Op de grafsteen voor de beeldengroep staan verschillende namen, waaronder die van haar zoon. Alles samen liggen hier 25.644 slachtoffers.

Tijdens de rit werden er links en rechts heel wat begraafplaatsen voorbij gereden. Aan de belangrijkste site werd een halt gehouden.

TYNE COT Passendale

Tyne Cot Cemetery is de grootste Commonwealth begraafplaats op het vasteland en ook de belangrijkste getuige van de bloedige Slag van Passendale. Oorspronkelijk was Tyne Cot een versterkte positie van de Duitse Flandern I-stelling, waar Australische troepen in oktober 1917 een eerstehulppost inrichtten. Ongeveer 12 000 soldaten liggen hier begraven. Op het indrukwekkende Tyne Cot Memorial staan nog eens 35.000 namen van soldaten zonder bekend graf, die na 15 augustus 1917 sneuvelden.

Bezoekerschriftjes werden onder de loep genomen.

Aan de gebeitelde grafstenen kon men afleiden tot welk regiment de soldaat behoorde. Australiërs, Britten, Canadezen, Nieuw-Zeelanders, Zuid-Afrikanen en zovele anderen.

De gids toonde en gaf nadere uitleg van het plaatselijk bijgehouden register.

Het warm middagmaal in "Flanders Lodge-hotel" lostte onze verwachtingen in.

IN FLANDERS FIELDS-Museum

Iedere deelnemer kreeg een polsbandje waarmee men zich kon aanmelden.

Enkele prachtige schilderijen trokken de aandacht van onze bezoekers.

Levende figuren brachten een echt gebeurd verhaal naar voor. Velen vonden dit indrukwekkend. Men kon zich in de situatie inleven hoe het allemaal gegaan is.

Heel wat originele opgegraven vondsten van het slagveld werden tentoongesteld. Om stil bij te worden.

Na het museumbezoek trachtte Jacques te tellen of iedereen aanwezig was voor de wandeling. Dat was zo te zien niet eenvoudig. Voorzitter André en penningmeester Alex keken met plezier toe. Secretaris André kon dit plaatje vastleggen.

Saint George's Memorial Church

De inrichting van het interieur van deze Anglikaanse Kerk, als aandenken aan de gesneuvelden, werd gegeven door familieleden. Zo ook de borduurde zitjes op de stoelen waarop men liefst niet gaat zitten volgens de gids. Maar de bezoekers kennende ...

Onder een prachtige kastanjeboom kreeg men een uitleg bij de voorstelling van Guido Gezelle's "kringelende windelende waterding"

Collega Leo Aarts vond een familienaam terug in het register onder de Menenpoort.

Bij het slotwoordje van onze voorzitter werden alle verspreide teksten "In de kijker"  over de 1ste wereldoorlog in herinnering gebracht. Deze daguitstap kon dan ook als voorlopige afsluiter dienen.

Opmaak en foto's: secretaris André