De Grote weerschijnvlinder is een zeldzame standvlinder. Hij is één van de mooiste en grootste vlinders van ons land.
Het is een vlindersoort die de voorkeur geeft aan vochtige loofbossen. Hij vliegt één generatie per jaar en is een echte hoogvlieger. Boven de kruinen van de loofbomen fladdert hij zeer actief rond. Wij kunnen hem dan ook enkel zien wanneer hij zijn geliefkoosde plekjes op de grond opzoekt. Deze plekjes zijn vochtige paadjes, beekoevers, maar ook verse uitwerpselen en krengen van dieren, waarvan hij de sappen opzuigt.
De Grote weerschijnvlinder geniet geen wettelijke bescherming in Vlaanderen. Toch staat hij op de Vlaamse Rode lijst als bedreigd en op de Belgische Rode Lijst als achteruitgaand. De belangrijkste reden van achteruitgang is de ontbossing en het veranderende bosbeheer. Open plekken in de bossen en mantel- en zoomvegetaties aan bosranden worden namelijk minder talrijk
De Sint Jacobsvlinder is een dagactieve nachtvlinder. Dat is een nachtvlinder die je soms overdag ook kunt aantreffen, meestal op een zomerse namiddag.
Sint Jacobsvlinder komt algemeen voor op zandgronden waar de voedselplant groeit. Dus bij Jacobskruiskruid en enkele andere kruiskruidsoorten
De vlinders vliegen van begin april tot half augustus. De rupsentijd is van begin juni tot begin september.
De eieren worden in grote pakketten gelegd op de onderkant van de bladeren van kruiskruiden, en de rupsjes, levend in grote groepen, eten de plant volledig kaal. De rups is met een zebrapatroon zwart-geel gestreept. De rupsen eten de giftige planten op. Het gif maakt hen giftig voor belagers. Het gif komt ook terecht in de vlinder die uiteindelijk uit de rups ontstaat, en zo is ook de vlinder giftig voor vogels en andere vijanden. De rupsen eten zeer veel, de vlinder eet nooit (roltong ontbreekt). Verpopping vindt plaats in een spinsel of in de grond. De poppen overwinteren in het spinsel.
Niet iedereen weet dat de distelvlinders,die je vooral op,de bloemen van distels ziet zitten allemaal uit Noord-Afrika zijn gekomen.In feite vliegen ieder voorjaar miljoenen van deze vlinders in zwermen uit het zuiden naar ons toe.Ze steken de Middellandse zee en de Alpen over op een hoogte van ongeveer 2000 meter,om in Midden-en Noord -Europa naar voedselplanten te zoeken.Ook de atalanta of nummer-vlinder,de doodshoofdvlinder en het duivenstaartje komen uit het Middellandse Zeegebied. Hier zorgen ze allemaal voor hun nageslacht en de jonge vlinders trekken met de herfst-stormen mee terug naar het zuiden.Er zijn maar heel weinig soorten die dat kunnen.De monarchvlinder in Noord-Amerika kan verder vliegen. Dat is de wereldkampioen.Maar de distelvlinder is Europees kampioen.Ja, ze kunnen de reis maar één keer maken,een enkele reis.
Wij mensen hebben een biologische klok, een dag/nacht ritme, maar vlinders hebben dat ook. De Monarch vlinder lijkt een combinatie van verschillende biologische klokken te gebruiken om zich gedurende een vlucht van duizenden kilometers op de zon te oriënteren. Een opmerkelijk staaltje van biotechnisch vernuft. Het brein van een vlinder is niet groter dan een speldenknop, en toch heeft het dit onvoorstelbare vermogen.
De monarchvlinder komt overal ter wereld voor maar het meest in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. In dit deel van de wereld is de monarchvlinder met een 3.000 kilometer lange vlucht de meest verre migrant onder de insecten.
De monarchvlinders overwinteren in het berggebied westelijk van Mexico-Stad. Als het in januari en februari warmer wordt, begint de gigantische vlucht naar het noorden. Miljoenen monarchvlinders zorgen dan met hun gefladder en prachtige felle kleuren voor een adembenemend schouwspel.
Het mysterie van de migratie
Het blijft voor mensen nog altijd een mysterie hoe de monarchvlinders hun weg vinden. Reizende vlinders leven maar vier tot zes weken maar blijkbaar is iedere generatie vlinders geprogrammeerd om de reis voort te zetten. Vanuit Mexico zijn er drie tot vier generaties nodig om zover als New Jersey te reizen. De laatste generatie wordt in de herfst geboren en leeft dan ongeveer acht maanden. En deze vlinder vliegt dan in november weer terug naar dezelfde plek in Mexico. Geheel op instinct vliegen de achterkleinkinderen van de oorspronkelijke monarchvlinders terugnaar een beginpunt dat zij nooit eerder zelf hebben gezien.
Graphium sarpedon heeft een groot verspreidingsgebied.De vlinder met de opvallende blauwe band komt voor in Korea,Japan,India,Birma,Thailand,Filipijnen,Indonnnesië en Australië.hij voelt zich thuis en bossen en open terreinen.De favoriete bloem om nectar uit te drinken is lantana. Hij is niet kieskeurig in de keuze van waardplant.In Australië brengt hij soms schade toe aan de kamferbomen,die daar verbouwd worden.
Een vlinder legt haar eitjes altijd aan de onderkant van het blad zodat de vogels de eitjes niet kunnen meenemen. De rupsen kunnen niet vallen van de onderkant van het blad omdat ze plakken. Als de rups uit het eitje komt gaat hij meteen eten. Als hij genoeg gegeten heeft veranderd hij in een cocon.
Niet alle soorten van rupsen veranderen in een vlinder.
Het leven van vlinders duurt maar kort.De meesten worden niet ouder dan twee tot drie weken.In die korte tijd moeten ze zorgen voor nakommelingen.De eerste stap is natuurlijk het zoeken van een soortgenoot van de andere sekse om daar mee te paren.Dat is bij vlinders niet altijd zo eenvoudig Er zijn namelijk wereldwijd meer dan 160.000 verschillende soorten vlinders, die vaak erg veel op elkaar lijken.Vlinders hebben echter zo hun methodes om het juiste mannetje bij het juiste vrouwtje te krijgen. Bij nachtvlinders zit het vrouwtje stil tussen de planten of op een ander strategisch plaatje en laat een geurstof los,waarmee ze van heinde en verre mannetjes weet aan te trekken. Dagvlinders herkennen elkaar aan het uiterlijk.Ze zoeken elkaar vooral op plaatsen die opvallen in hun leefgebied,zoals een heuveltop,een alleenstaande boom of een open plek in het bos.Mannetjes vliegen daar driftig los en storten zich op elk vlindervrouwtje dat maar een beetje lijkt op een vrouwtje van hun eigen soort. Vrouwtjes worden alleen tot paren gestimuleerd door geuren van mannetjes van hun eigen soort,Mannetjes van een andere vlindersoort ruiken ze eenvoudigweg niet.Als mannetjes en vrouwtjes elkaar letterlijk door geuren en kleuren duidelijk gemaakt hebben dat ze tot dezelfde soort behoren,komt het doorgaans altijd tot een paring. Een paring duurt algauw vele uren en kan bij nachtvlinders zelfs wel een heel etmaal doorgaan.Het mannetje geeft meestal een geurstof af,daarmee wordt het vrouwtje minder aantrekkelijk voor eventuele volgende mannetjes,want die hebben een voorkeur voor geurvrije,dus maagdelijke vrouwtjes.
Vlinders nemen een bijzondere plaats in de dierenwereld in. Door namen als vliegende bloemen of vliegende juwelen wordt aangeduid dat vlinders in het algemeen beschouwd worden als mooi,ongrijpbaar en facinerend. In veel culturen is de invloed van de vlinder niet beperkt tot het aardse bestaan. Bij de oude Grieken bijvoorbeeld staat het woord 'psyche' zowel voor vlinder als voor ziel. Wanneer de ziel het lichaam van de overledene verlaat,vliegt deze als een vlinder naar de hemel. Ook nu worden vlinders in de regel heel anders gewaardeerd dan hun naaste verwanten,de insecten. In de eerste plaats vindt bijna iedereen vlinders mooi. Ze hebben prachtige kleuren en vliegen in het zonnetje vrolijk van bloem naar bloem.Verder bijten ze niet en steken ze ook niet.Sterker nog ze kunnen dat niet eens,want ze hebben daar de monddelen niet voor.Dat gaat zeker niet op voor de meeste andere insecten.Denk maar eens aan wespen,kevers,sprinkhanen en muskieten.In tegenstelling tot die dieren is een vlinder het toonbeeld van onschuld.
.jpg)
