Als het woord 'Meulenberg' valt, denken we automatisch aan criminaliteit, meer bepaald aan drughandel en oorlogszuchtige straatrellen. We denken dan ook aan allochtonen die er de baas zijn, en waar burgemeester en politie doen alsóf ze de baas zijn.
Om de zoveel tijd worden we om de oren geslagen met politie-interventies, in de hoop dat de burger alle vorige incidenten vergeten is. Wel, het is nu al meer dan een kwart eeuw (!) dat Meulenberg een kwalijke reputatie heeft, geruchten deden vroeger de ronde dat politieauto's liever met een wijde boog omheen Meulenberg reden. Ja, dat was toen de tijd van wegkijken en hopen dat "het allemaal wel goed zou komen".
Niets is goed gekomen. De allochtonen hebben zich ondertussen in der minne voortgeplant en vermenigvuldigd, en hun drugs deden dat ook.
Ochtendstond heeft goud in de mond. Met die kreet in gedachten trokken eergisterochtend 100 gewapende manschappen binnen in diverse huizen in Meulenberg. De grootschalige actie leverde 7 arrestanten op, verdacht van drughandel. Dat kon alleen maar omdat de politie niet gewacht had tot de ochtendlijke wekkers afliepen. Dat heet dan een 'strategische aanpak van de criminaliteit'. Ik weet niet of de criminelen pyama's droegen toen ze gearresteerd werden. Maar het waren wel 'Belgen' volgens de journalisten... terwijl Meulenberg uitpuilt van de Turken.
De fundamenten van crimineel gedrag worden gelegd in de kinderschoenen. Het ambacht van 'crimineel' wordt ook wel overgedragen van vader op zoon, via de genen ofwel door het aanleren van het 'beroep' tijdens het leven. Oefening baart criminaliteit.
Nu wil ik de lezer even meesleuren terug in de tijd naar 1 van mijn avonturen in een atheneum midden in de migrantenwijkMeulenberg.
Meulenberg, schooljaar 1991-1992. Het atheneum in Meulenberg had een erg slechte reputatie. Het was bevolkt door leerlingen uit de buurt, en dat zegt genoeg over het peil en de stemming in de school.
Er circuleerden indianenverhalen over het atheneum van Meulenberg, en gedreven door nieuwsgierigheid ging Lieve eens een kijkje nemen in de school, kwestie van me een beetje bij te scholen. Wat mij toen opviel was het gevoel van straffeloosheid bij allochtone leerlingen. Leerkrachten durfden niet sanctioneren uit angst voor represailles door de allochtone leerlingen. Banden kapotsteken, carrosserie beschadigen, ze deden het met een routine die Vlaamse leerlingen jaloers zou maken.
Jonge allochtonen werden niet overmeesterd. Hoe moet dat dan als ze volwassen zijn?...
|