Knack pakte recent uit met een onderzoek van radicaliseringsexpert Montasser AlDe'emeh Montasser AlDe'emeh naar islamonderwijs. Deze man met Palestijnse roots noemt zich ook jihadexpert en islamoloog (?). Bij zijn onderzoek in Brusselse scholen kwam hij tot de ontdekking dat moslimkinderen bang gemaakt worden door islamleerkrachten: "Als je goed geleefd hebt, dan krijg je later een comfortabel graf, als een paradijselijke tuin, in afwachting van de dag des oordeels. Maar heb je niet volgens de religieuze voorschriften geleefd, dan wordt je graf kleiner en kleiner. Dan word je na je doodgemarteld." Dus, als ze niet leven als een goede moslim wacht hen in het hiernamaals pure gruwel.

Dit verhaal werd door Knack in een sensationeel kleedje gehuld: "Terreur in school. Hoe islamleerkrachten jonge moslims bang maken." Waarom Knack een man als Montasser AlDe'emeh naar voren schoof om het islamonderwijs aan te vallen heeft waarschijnlijk te maken met zijn sympathie voor inclusief levensbeschouwelijk onderwijs, een soort dialoogonderwijs zoals Lieven Boeve zich dat voorstelde: een samensmelting van islam en katholieke godsdienst waarbij die twee in dialoog treden.  

Maar waarom moeten we luisteren naar jihadexpert Montasser die vorig jaar veroordeeld werd voor schriftvervalsing? Het imago van een veroordeelde jihadexpert is dan wel beklad en zijn geloofwaardigheid zakt onder nul.

Toch is het eindelijk de eerste keer dat er serieuze vragen gesteld worden bij de inhoud van de islamlessen op school. Eindelijk! Toen 40 jaar geleden de eerste islamleerkrachten in onze Vlaamse scholen opdoken, begon ik mezelf al af te vragen wat die Turkse moslims-met-snor zoal te vertellen hadden tegen hun moslimleerlingen. Moslimleerlingen, toen nog een kleine minderheid, maar nu een niet te overziene meerderheid die alsmaar blijft groeien en waarmee de scholen geen raad meer weten. Scholen willen dat niet toegeven, maar de aanwezigheid van moslimkinderen in ons Vlaamse onderwijs begint dramatische en zorgwekkende vormen aan te nemen.        

Ik heb vroeger nooit antwoord gekregen op mijn vragen naar de inhoud van islamlessen, alsof ze hun keukengeheimen  angstvallig geheim wilden houden. "Wat vertellen islamleraren in hun islamlessen tegen hun moslimleerlingen?"... Zo'n moeilijke vraag is dat toch niet! Ik heb moslimleerlingen uitgehoord, hen ondervraagd, gesprekjes met hen gevoerd, maar niets kwam ik te weten. Ook de islamleraar van het atheneum van directeur Blauwbaard heb ik aan de tand gevoeld, maar dan omzeilt die man listig mijn vragen en begint te zeuren over 'Grijze Wolven' en zo. Een heel ander verhaal waardoor 'the point' totaal verloren ging.