Gisteren las ik een braaf artikeltje over Antwerpse jongeren die geen nieuwe school kunnen vinden nadat ze van hun vorige school weggestuurd werden omwille van incidenten of tuchtproblemen. Zo is er voor 160 middelbare scholieren nergens plaats op een school.
Het gaat om probleemleerlingen die in geen enkele school passen, en alle scholen die ze uitproberen weigeren hen op te nemen omdat zo'n leerlingen een grote impact hebben op het klasgebeuren dat verstoord wordt.
Samen met de schooldirecteur en het CLB wordt een andere school gezocht voor de leerling-zonder-school. En aangezien scholen leerlingen mogen weigeren geven ze aan dat ze de toestroom van jongeren met gedragsproblemen niet meer aankunnen. Een eufemisme om oproerkraaiers en onruststokers beleefd aan de kant te zetten.
Het artikeltje waarin ik over dit probleem las, heeft het heel voorzichtig over "plaatstekort in Antwerpen", en over "te weinig ondersteuning". Het wekt de indruk dat 'verwijdering' uit school een recent fenomeen is, terwijl al veel langer en veel meer leerlingen buitengesjot worden, of buitengezwierd, of buitengesmeten... Ik kon nergens iets terugvinden over het parcours dat die probleemleerlingen afleggen in hun zoektocht naar een andere school. Zij zijn vogels voor de kat! Dat soort kereltjes verhuist vaak van de ene naar de andere school zonder iets te bereiken, zonder iets te presteren, en dan blijven ze overal zo wat rondhangen en iedereen ambeteren tot ze rijp zijn om te gaan doppen.
|