Dit is geen thriller, en ook geen psychofilm, ook geen horror waarin bloeddorstige vampiers en hongerige vleermuizen de hoofdrol spelen, ook geen soap met honingzoete romantiek. Maar een waar gebeurde belevenis die ik onmiddellijk ver weg in mijn geheugen klasseerde als 'te negeren', 'te verwaarlozen', 'niet waard om er aandacht aan te schenken'. Dat lukt meestal aardig, nare herinneringen verdringen, tot zelfs diep in mijn onderbewustzijn, maar op sommige momenten dienen ze zich toch ongevraagd weer aan.

Op een dag kreeg ik een dwaze, beledigende mail waarvan de inhoud duidelijk geïnspireerd was door gegevens uit mijn blog. Een laag-bij-de-grondse aanval was het. Een laf misbruik van internet. Het was minderwaardig leesvoer, als een mislukte foetus die nooit geboren kon worden en in de moederbuik voort bleef reutelen.

Onverhoedse beledigingen slik je even door, om daarna weer over te gaan tot de orde van de dag, je mag er zeker niet impulsief op reageren, want dan verlaag je je tot hetzelfde vulgaire niveau. De inhoud van de mail deed me niét schrikken, wél de afzender. Wel wel, de perfecte gentleman heeft zichzelf ontpopt als een lompe boer. Een heer en een schoft, een gentleman en een lompe boer, verenigd in één persoon. Het bestaat!. Zie maar naar roodkapje die haar lieve grootmoeder ging bezoeken, maar af te rekenen kreeg met een grote boze wolf.

Hier en daar in het landschap van bloggenland lees ik soms zijn fijnbesnaarde commentaren voorzien van keurig taalgebruik en originele spitsvondigheden. Zijn visie op de actualiteit is scherpzinnig en zijn teksten geven een correcte en stijlvolle indruk, ze laten een hoog opleidingsniveau vermoeden.

Welke duistere eigenschappen drijven zo iemand om zich te ontpoppen als een marginaal warhoofd, dat met bot taalgebruik en goedkope beledigingen, zichzelf degradeert tot een waardeloos persoon die in de goot leeft en zich op de rand van de maatschappij beweegt? Waarschijnlijk zijn zijn schrijfsels een masker waarachter de schoft zijn ware aard verbergt.