Vanavond heb ik zin om enkele overpeinzingen over moslims neer te pennen. Onbeduidend, maar zelf vind ik het wel grappig. Vergeet niet dat mijn blog een verloskamer is voor mijn gedachten en gevoelens.

Moslims zijn er in alle soorten en merken, in alle vormen en contouren. Gaande van prutsmoslimpjes naar terroristische moslims, en daar tussenin een hele waaier van baardapen, brulapen en blaaskaken. Allemaal gehypnotiseerd en opgehitst door Allah, en gedreven door de Koran waarin waarzegger Mohammed zijn profetische voorspellingen noteerde. Nu zie je die toekomstvoorspellingen soms ook op tv waar kaart- en andere handlezeresjes hun helderziendheid manifesteren. Die meisjes spelen Mohammedje.

Dus de profeet Mohammed had in de sterren gelezen en in zijn eigen glazen ballen gezien dat wanneer er hier in het Westen genoeg moslims neergedropt worden, er heibel van zou komen, en toch ondernam hij niets om dat te voorkomen. Hij bleef maar boodschappen en openbaringen verkondigen, alsof hij het onheil dat over het westen hing, met plezier tolereerde. Als profeet heeft hij het sluipende gevaar gniffelend gadegeslagen. Het verwondert me niet dat die profeet Mohammed nu en dan eens belachelijk gemaakt wordt. Eigen schuld. Iemand die kan openbaren en voorspellen zou alle toekomstige onheil moeten voorkomen. Hij heeft het niét gedaan, hij heeft alles op zijn beloop gelaten. Logisch dat er zo nu en dan met hem gespot wordt.

En nu zitten we hier met barbaarse, achterlijke, agressieve moslims die met hun frustraties geen blijf weten en duivelse bedoelingen hebben. De bedoeling om hier alles in te palmen en hun ideeën op te dringen. Hun middelen daartoe zijn chaos creëren, rellen en tumult veroorzaken, islamitische uitspattingen dus. Ondertussen hebben ze zichzelve verloren en hun identiteit begint te wankelen. Daarom moeten er steeds verse moslims naar hier ingevoerd worden. De vorige reeks is dolgedraaid. Hadden ze moeten weten alvorens met hun kamelen naar hier te komen. Zandkorrels kunnen ze hier niet meer tellen en hun kamelen hebben onlaafbare dorst. Hun wortels hebben ze ginder achtergelaten, ergens verborgen onder het zand in de woestijn.En we weten allemaal welk lot ontwortelden te wachten staat. En óns lot ziet er zeker niet fraaier uit.