Eindelijk nog eens een ouderwets verhaaltje over mijn ervaringen met onschoolbare 'jongeren' die als machtige groep de lessen stoorden.

Allochtone leerllingen hebben zo hun eigen stijl van lesvolgen en hun eigen opvattingen over onderwijs en school. Een mentaliteit die grondig verschilt van die van onze Vlaamse leerlingen. In het verleden negeerden onderwijsmensen deze verschillen, 'iedereen gelijk', en zo van  die zever... Niet verwonderlijk dat ze in een multiculklas hun gezag zagen wegsmelten tot een hoopje gestotter, gestuntel en hees gefluister vooraan in de klas.

Een multiculturele klas is een akelige nachtmerrie voor elke leerkracht. Het hechte groepje allochtonen is in staat om als een bende herrieschoppers een klas om te toveren in een oerwoud, maar dan zonder Tarzan en Jane.  Binnen de allochtone groep bestaat er geen verdeeldheid, geen individualisme, als een samenhangend geheel terroriseren ze de boel door zich machtig en superieur op te stellen. Er is geen speld tussen te krijgen, tussen hun eendrachtig samenspel. Onze eigen Vlaamse leerlingen kunnen dat niet, weten niet hoe zoiets moet, zij gedragen zich als waardige individuen die de groep niet nodig hebben om zich te manifesteren.

Allochtone leerlingen missen  prestatiedrang, ze zijn niet gedreven, niet zo streberig als onze eigen leerlingen, ook taakgerichtheid en concentratievermogen ontbreken. Resultaten interesseren hen niet. Luistervaardigheid is zero. Een doel nastreven kennen ze niet. Iets bereiken in de maatschappij evenmin. En discipline, gezag, respect, instructies, die dingen wuifden ze lachend weg en veegden er hun lompe voeten aan. Nooit genoten ze optimaal van het lesgebeuren, behalve van de islamles natuurlijk.

Allochtonen in de klas heb ik altijd ervaren als niet passend in ons traditioneel onderwijssysteem. Maar deze bedenkingen mocht ik niet luidop uitspreken, het toverwoord 'racisme' lag al om de hoek te loeren en een negatieve beoordeling ook nog. Vele leerkrachten hebben daarom gezwegen en ondertussen konden mistoestanden welig tieren, omdat niemand durfde klagen over de trieste ingesteldheid van allochtone leerlingen.

Migrantenwerksters werden aangeworven om aan 'mentaliteitswijziging' te werken bij allochtone leerlingen. De hoera-sfeer duurde maar heel even, omdat migrantenwerksters hun taak niet begrepen. Hun bemoeienissen ontaardden in een averechts effect. Zij stimuleerden eigen taal, cultuur en gebruiken van de allochtonen, en zo maakten ze van hen een zelfbewuste groep die zich als volwassenen blindelings een weg baanden naar werkloosheidsuitkeringen, vervroegde pensioneringen en invaliditeitsverklaringen, en nog meer van die westerse dingen... Die volwassenen hebben nu relschoppende kinderen die denken dat alle winkels, bussen en straten van hen zijn, van hen alleen...