In die sfeer heb ik ooit een gedichtje geprobeerd als volgt :
de dans met Aphrodite...
Terwijl ik in een droom uw vormen voel...
de warmte die uw lichaam straalt, en bij ...
de dans waarmee Neil Diamond ons verwent,...
heb ik het heerlijke gevoel alsof ik u waarachtig...
gans mijn leven heb gekend !
Het raakt me niet, de kilte die er
buiten heerst,.. de aardse onverschilligheid !...
want dromend, dans ik door de zijden
losse sluiers, naar uw heerlijkheid !....
De nacht is langs ons heen, voorbij gevloden...
wijl Neil, nog voor een laatste keer,
ons met een song op wolken begeleidt,...
dank ik Aphrodite, 't liefdeskind der goden.
16-01-2015 om 09:27
geschreven door jos
|