We ontwaken onder dreigende donkere wolken. Wat hadden we weer geluk gisteren toen we zonder trui in de zonnige stad konden wandelen!

Hoe verder we rijden richting Jaen, hoe meer regenachtig. Wanneer we halt houden in Torredonjimene krijgen we echt herfstweer, met regen en ijskoud aanvoelende wind. Wat nu? Eigenlijk waren we van plan om in een natuurgebied te wandelen en te overnachten. Maar in de wind, regen en modder trekt ons dat niet meer aan.

Zou het weer in het uiterste zuiden van Spanje warmer en droger zijn? We hebben in elk geval niets te verliezen om richting kust te rijden. Vroem lijkt het met ons eens te zijn, hij rijdt ons braaf, zonder gekwetter, waar we naartoe willen.

In Motril houdt het eindelijk op met regenen en we maken meteen een wandeling langs het strand, dat er erg verlaten bij ligt. We zien het bergachtig gebied waar we vandaan komen in dichte mist liggen. Wij genieten van een strakke wind bij 17 graden ( al beter dan die twaalf van vanmiddag…) die de wolken verderstuwt.

Zodra we weer in Vroem zijn, heerst ook hier herfstweer. Maar we vonden een plaatsje dicht bij het strand. Als je vroeger met de tent kampeerde en nu warm en droog kan luisteren naar de wind die door de palmbomen raast, naar het hevig geruis van de golven en naar de regen die tikt tegen Vroem, dan ervaar je nu de grootste luxe!

René beweert dat onze Belgische koning hier een buitenverblijf heeft. Wel, wij in onze Vroem voelen ons als een koning en een koningin!