Wat hebben we weer goed
geslapen! Het lijkt wel alsof we op reis veel beter slapen dan thuis.
Terwijl Vroem de wacht houdt
aan de rand van Vittemölla Strandbackers Naturreservat, wandelen wij naar
Höga Stenar, een aantal menhirs die boven op een heuvel in een kring staan. Eerst even schuilen voor een
regenbui, maar dan sijpelt de zon door bomen en struikgewas en alles ruikt
heerlijk opgefrist. Onderweg zien we konijntjes.
Na wat zoeken vinden we, midden
op een hoge vlakte, een groep stenen. We twijfelen of ze dezelfde zijn als die
op de foto van de folder, want het paadje er naartoe was onherbergzaam en we
zijn niemand tegengekomen. We keren terug langs het
prachtige strand, dat er zo rustig bij ligt. Ook in Portugal, in Nederland en met
wat geluk in Spanje zijn de stranden nog puur. Wat is er toch met onze
Belgische kust gebeurd
René geeft toe aan een
onweerstaanbare drang om in de zee te gaan. Fototoestel klaar houden, denkt Nelly, zo dadelijk wordt hij door een golf overspoeld en wordt dat tafereel meteen vastgelegd voor de blog.
Dat gebeurt
niet, want de zee is zo kalm, hoewel het boven op de heuvel zo hard waaide. Op de parking aan het
natuurgebied vertrekken de wandelaars één voor één met hun autos. dan staat
Vroem er nog alleen. Of toch niet? Een uur later krijgen we gezelschap van
koeien. we kijken uit over een golvend
landschap.
In de verte schittert de zee in de zon, aan de andere kant zijn
bossen. Een dikke regenwolk komt dreigen, maar besluit op de valreep om de
andere kant op te gaan. In de schemering bedenken we
dat deze dag alweer in een flits voorbijgevlogen is.
