Na een
ontbijt onder de bomen bezoeken we het natuurcentrum. Een videofilmpje toont
ons hoe de verschillende vogels geringd en gewogen worden. Aan de volgende stand kunnen we de trekroute van
zowat alle vogels bekijken. Er valt hier enorm veel te beleven.
Net als alle
andere centra en infohuisjes word je met beeld en geluid meegenomen naar de
wonderen van de natuur. Kinderen krijgen hun eigen, op maat gemaakte
infostandjes. Voor de allerkleinsten werd een kleurrijk hoekje voorzien.
Met een
massa folders onder de arm al deze plaatsen willen we zeker bezoeken
verlaten we het gebouw.
We
rijden naar Rök. Hier staat een 2,5 meter hoge runnensteen.Hij dateert van 800
NC. Met zijn 700 tekens bevat deze steen
de langste runnentekst van de wereld. Verschillende borden vertellen hoe de
mensen in die tijd leefden. Naast de volledige vertaling van de tekst lezen we
het vermoedelijke levensverhaal van de persoon die deze woorden ooit schreef.
Vele mooi geïllustreerde folders liggen klaar om mee te nemen.
Het lieftallige kerkje dat erachter staat,
werd pas veel later gebouwd. Even vermelden Op het kerkhof bij een kraantje
hangen aan een metalen rekje 3 plantengieters, een borstel, een grote schup en
een metalen bakje met schupjes en handborsteltjes. Handig toch voor de
bezoekers van het kerkhof ? Tenminste als iedereen na gebruik het
materiaal netjes op de juiste plaats terugbrengt wat hier blijkbaar gebeurt
want er is geen enkel haakje leeg.
We
rijden naar het "Omberg Natuurreservat", waar we voor Vroem een plaatsje vinden aan
het Vätternmeer. We wandelen door het bos tot aan de rotsige afgrond en
genieten van een prachtig uitzicht over het rimpelloze water.
De avond
is nog aangenaam warm, zodat we buiten kunnen eten, met zicht op het meer. De muggen schitteren door afwezigheid. Af en
toe maakt een libelle een tussenlanding op onze arm of schouder. De wesp die in
de wijn was gevallen toont geen interesse meer. Die mag de verdere avond rustig
haar roes uitslapen. We houden
ons fototoestel klaar voor een kleurrijke zonsondergang boven het meer, maar de
wolken aan de horizon beslissen daar anders over.
We
genieten van de stilte bij de avondschemering. Zelfs het zoete water lijkt te
moe om geluid te maken
