|
Niet zo best geslapen. We hadden kou, hoewel de
nachttemperatuur boven het vriespunt is gebleven. Maar we hadden vergeten
het isolatiescherm tegen de achterdeur aan te brengen. Dat maakt blijkbaar veel
verschil. De koude komt dan namelijk langs de kofferruimte naar binnen en de verwarming hadden we 's nachts nog niet aangezet.
We rijden langs Aken naar Monschau. Doch, niet lang nadat we Duitsland binnenrijden krijgt Vroem kuren. Voor de zoveelste keer laat hij het achteruitrij-piepje horen,
terwijl de bijbehorende achterlichten blijven branden. Twee keer hadden we dit
al aan de garage gemeld. Maar op dat moment piepte Vroem niet en kon er dus ook
niets ontdekt en hersteld worden. Omdat we twee maanden door Scandinavië reden
zonder problemen, waren we dit ongemak allang vergeten. Trouwens, in het
verleden hield het even onverklaaarbaar op als het begonnen was.
Dus laten we Vroem bekomen op een parking op zo'n kleine km van het centrum van Monschau. We hebben dit plaatsje nog nooit bezocht dus maken we van de gelegenheid gebruik om hier wat rond te kuieren tussen Duitse, Nederlandse, Vlaamse en Franstalige toeristen
( horen we Waals of horen we Frans?) De smalle straatjes en huizen zijn schilderachtig
genoeg om ons fototoestel boven te halen. Talrijke winkeltjes en restaurants vangen gretig de toeloop van toeristen op. Na het stadje doorkruist te hebben keren we terug naar Vroem en begeven ons weer op weg.
Vroemeke, waag het niet om nog lawaai te maken, want dan
sturen we je recht naar huis! Dat heeft hij blijkbaar begrepen, want hij
vertrekt zonder te zeuren.
Op aanraden van enthousiaste ex-camperreizigers begeven
we ons richting Kirmutscheid.
Maar na 10 minuten begint het weer
pieieieiep pieieieiep! OK
Vroem, we zijn er bijna, dan kan je een
nachtje uitbrommen en morgen zien we wel.
Voorbij Blankenheim rijdt een automobilist
ons voorbij en houdt ons dan tegen. Of we onze achterlichten aub willen nakijken? Ja, danke. ..
Het achteruitrij-licht schijnt als een
koplamp en verblindt de auto's achter ons. Verder rijden kan dus niet meer in het donker !
René piekert wat en stapt uit om te kijken hoe het daar
vanachter in elkaar zit. Hij ontdekt de kabeltjes en na wat zoeken slaagt hij
erin de witte achterlichtjes te ontkoppelen. Het pieptoontje nemen we er dan
maar bij, zegt hij, maar we hinderen het verkeer nu niet meer. Maar
nu branden
de gewone rode achterlichten en de stoplichten ook niet meer... Dus de kabeltjes maar weer terug verbonden, hetgeen een hele klus is want je kan er nauwelijks bij door de opbouw van de camper. Pech bij onze pech !
Hier staan we dan langs de weg op een zaterdagavond
We
bellen met de "Fiat service". Een Nederlander vraagt ons helemaal uit en geeft ons vervolgens een nummer in België. Die vragen ons
opnieuw naar het hele verhaal. Ze zullen
iemand zoeken die Duits kan en beloven ons dat we binnen het uur hulp krijgen. Drie kwartier
later worden we opgebeld door de iemand uit Duitsland. In zijn beste Duits
herhaalt René wat er gebeurd is. Even na
half acht komt een technieker aangereden. Waar zitten die lampjes toch
.ik kan
er niet aan! Oh nein, ein Fiat? dass ist =+@?!#....! .
Na veel zoeken en proberen
gelukkig voor hem is de handleiding van de auto in het Duits slaagt hij erin
om de witte lampjes uit de achterverlichting te halen . Hij kan zelfs het piepsignaal uitschakelen.
Hoera! We zijn gered! Mijnheer de technieker heeft al veel autos
gedepannneerd, vertelt hij, maar zoiets heeft hij nog nooit meegemaakt
zelfs niet bij Fiat wagens !
We rijden opgelucht terug richting Blankenheim naar een standplaats voor campers. Ook hier staan een 4-tal campers maar er is voldoende plaats en we voegen ons netjes in de rij tussen de anderen.
Het is te laat om nog eten te koken dus bezoeken we maar het stadje Blankenheim. Het lijkt helemaal verlaten. Het enige restaurant dat we kunnen vinden en dat nog open is, is een Thais
restaurant. Maar bij het lekkere eten en enkele verfrissende bitburgers kunnen we snel bekomen van deze dag.
|
