Kirmutscheid staat niet op de kaart, niet in Google Maps en nog veel minder langs de weg aangegeven. Zoekend rijden we enkele malen heen en weer over de B 258, telkens voorbij de plaats waar we gisteravond pech hadden.

Plots ontdekken we in de verte een kerktorentje. Een klein zijwegje, dat nauwelijks vanop de weg te zien is,  gaat over in een zandweg en loopt dood op twee gebouwen en een kerkje. We kunnen hier inderdaad overnachten, net zoals deze mensen mee dan dertig  jaren geleden hadden gedaan. Voor één van de gebouwen kan Vroem net horizontaal staan. En rustig is het hier natuurlijk ook. Maar het kerkklokje klingelt ieder kwartier en René ziet het niet  zitten om daaronder te slapen.

Er staan wel wat wandelingen aangeduid in de buurt van het kerkje en we wandelen naar Pomster, een wandeling die begint aan de overkant van de b258.
Als we naar het groepje huizen lopen waar de wandeling begint komen we het bord “Kirmutscheid” tegen. Maar buiten een aantal dorpshuisjes is hier echter niets te zien.  Geen winkels,noch  restaurants en geen toeristen, zelfs geen kat op straat.  De tijd lijkt hier stil te staan. 

We lopen verder door de slapende bossen en velden. De donkere regenwolken schuiven beleefd opzij om ons door te laten. We komen droog terug bij Vroem.

Na de wandeling rijden we verder langs Nürnburg naaar Mayen.  Hier vinden we een plaats voor Vroem.  Er zijn 6 staanplaatsen, netjes afgebakend met voorzieningen voor water, doch geen electriciteit. Het centrum ligt op 2km afstand.  

Het is nog maar kwart voor zes, dus hebben we nog een zee van tijd om Mayen bij feestverlichting te ontdekken. Een aanrader! Kijk maar eens hoe prachtig verlicht de straten en gebouwen zijn.  
De  talrijke winkels zijn gesloten en geven het stadje een verlaten indruk. Cafeetjes en restaurants lijken zich voor te bereiden op de lange nacht die nog komen moet op oudejaar... of zouden ze dat hier niet vieren?