Ook hier prijken ooievarsnesten op alles wat maar hoogte heeft.
Avila is de hoogst gelegen stad in Spanje. De zon straalt, al voelt het nog wat fris in de wind en in de schaduw.

Avila is ook een bedevaartsoord, gewijd aan de heilige Theresa.

"Wonen werd hier te duur", vertelt een zeventiger, "ik woon nu in een dorp op 7 km van hier. Crisis? De "jongeren" weten niet meer wat armoede is. Ze zijn teveel verwend. Ik ben nog opgegroeid onder het regime van Franco. Toen hebben we honger geleden."
Toch vindt hij het de moeite om met de auto tot hier te rijden voor de vrijdagmarkt. Volgens Belgische normen is het hier dan ook zo goed als gratis.

We stappen nog vlug het postkantoorbinnen vóór de middagsluiting. " Sorry", zegt de loketbediende, " ik heb geen zegels".
"Euh... hoe moeten we dan onze kaartjes opsturen?".
" Estanteria,Tabacos", antwoordt de man en met een hoop gebaren wijst hij ons de weg.  En inderdaad, Tabacos verkoopt zegels.

Namiddag wordt het echt warm in de zon, ongeveer 19° in de schaduw. We stappen terug  naar Vroem om onze regenjas en trui binnen te gooien.
We aarzelen om onze short boven te halen. Maar dat zou geen zicht zijn, tussen al die Spanjaarden die stevig ingeduffeld in hun winterjas ( sommigen nog met sjaal en laarzen!) erbij lopen.

We klinken op ons eerste terrasje in de zon ( 19 uur en warm!). Wat doet dat deugd na een lange Belgische winter en een koele natte reis!