We ontwaken met het zicht op de heuvels achter de weg, badend in de ochtendzon.Na amper 10 minuten rijden vinden we in Logrosan een niet zo gezellige maar wel rustige slaapplaats, met campervoorzieningen...
Dat maakt deel uit van het Vroemavontuur.

Tegen de middag bereiken we Zorita en zoeken een plaatsje om te eten.
"Sla linksaf". Neen Markske, neen!

Voorbij Miajadas genieten we van onze eerste picknick bij een liefelijk kapelletje. Ermita de Sankt Anna is gelegen te midden van een fraai parkje. Vogels doorbreken de stilte en jawel, na wat wandelen ontdekken we dat hier ook een ooievaar woont.

"Keer om waar mogelijk". Vergeet het maar, Markske.
Maar dàt wordt een les in nederigheid: Markske heeft gelijk... We zijn al een hele tijd in de verkeerde richting aan't rijden, tot bijna in Truillo. We moeten een heel eind terug door de velden voor de snelweg richting Merida.

Puf puf wat is het hier warm! Het lijkt hier wel een Belgisch "putje zomer". De temperatuur wijst 29° in de schaduw. In de zon voelt het ver over de 30°.
René bloeit open en doorkruist de hete straatjes om de stad te bezichtigen. Nelly haast zich naar het iets frissere park aan het water.

Vanaf 20 uur begint het af te koelen en lopen de pleintjes vol met (luid!) babbelend volk. De twee TV schermen die - wat dacht je... - voetbal uitzenden slagen er niet in het lawaai van de vrolijke massa te overstijgen. Ook wij blijven plakken op een van de terrasjes.

Vanaf half tien loopt het plein langzaam leeg. Ah ja, het is zondagavond en de mensen moeten morgen werken. Het is 22 uur voorbij als we in bloedhete Vroem de raampjes open zetten.
Met het kabbelend geluid van de Guadianarivier vallen we in slaap.