De ochtendzon straalt uitnodigend aan de open hemel.  Vlug onze short aan en naar buiten. Terwijl wij koffiedrinken komen de Portugese buren voorbijgewandeld...
Goed ingeduffeld in lange broek, trui en een jas.  Het is meer dan 20 graden en windstil. Maar zij vinden dat koud.  Vanacht hadden ze zelfs de verwarming aan.

"En jullie willen naar Belgie en Nederland reizen?"  Dáár gaan jullie pas meemaken wat koude is!"

Later op de dag picknicken en wandelen we langs het lege strand.  De duinen erachter vormen met al de verschillende soorten bloemen en planten een mooi natuurgebied. Spijtig dat ze ook bezaaid zijn met afval.  Het valt echt op.

De Portugese weekendtoeristen zitten allemaal wat verder bij een lagune : daar is het water warmer, zeggen ze.  Wij proberen ook eens in de zon te zitten en houden dat maar 5 minuten vol.

Terug bij Vroem zorgt een zacht briesje voor net genoeg afkoeling.

Wat later bij weer een massagebeurt :
"Je zenuw zat gekneld", maakte onze vriendelijke camperbuurman mij duidelijk, "het ergste is voorbij, nog 2 dagen geduld en dan wordt het beter."

Ik, (Nelly) besefte maar weer eens dat ons lichaam onze grote baas is en beslist over ons doen en laten. En ik mag blij zijn dat mijn lichaam zo vriendelijk is om voorzichtig verder te genieten van onze reis.

's Avonds, wanneer de dagjesmensen naar huis zijn, wordt het opvallend stil.  In het restaurantje op het strand laten we ons gaan met Portugese specialiteiten en bijbehorend wijntje.

Het koelt weer aangenaam af zodat we goed kunnen slapen.