Ingeduffeld genieten we van onze eerste kop koffie tegen Vroem aan, die ons beschermt tegen de felle wind.  We zijn nog geen 10 minuten vertrokken voor een wandeling of we worden overspoeld door een fikse regenbui.
Toch maar terug naar Vroem om onze regenjas en paraplu te halen. Ze werken als wapens:  de wolken schuiven bedeesd voorbij en durven hun sluizen niet meer opentrekken.

Vanop de kliffen in Sagres zien we Cabo de Sao Vincence liggen. Dit is het uiterste punt in het Zuidwesten van Portugal en van Europa. Het fort dat over de zee uitkijkt trekt veel bezoekers aan. 

Verder lijkt Sagres ons een doorsnee provinciestadje.  De talrijke restaurantjes getuigen van hoge verwachtingen ten opzichte van toeristen.  De heerlijke geur van gegrilde vis doet ons aarzelen.
Toch voelen we wat weerstand om binnen te gaan.  De prijzen van de visgerechten liggen overal tussen de 9 en 11 euro.  Vleesgerechten zijn zelfs beterkoop. 
Maar eeenmaal binnen word je overladen met hapjes en voorgerechten die achteraf de rekening flink doen oplopen. Erg vindingrijk van die Portugesen.

Het is allemaal zijn prijs waard en we kunnen best eens genieten van al dat lekkers.  Maar de hapjes zijn overvloedig.  Ze kunnen samen doorgaan voor een hoofdgerecht dat we niet gekozen hebben op de menukaart.

Het is ons gelukt droog te blijven op weg naar de camping.
We zijn beiden moe en kruipen vroeg onder de wol.