We volgen het comfortabel wandelpad van Posada de Valdéon naar Cain. De hellingen zijn zeer zacht. Toch vorderen we nauwelijks. We kunnen gewoon niet anders dan om de haverklap stoppen om het indrukwekkende landschap in ons op te nemen en foto’s te maken.

De warme herfstzon voelt aangenaam.  We kijken ernaar uit om straks “thuis” op de bank naast Vroem in het zonnetje te bekomen. Maar dat houden we niet lang uit. Het koelt zeer snel af. Een frisse bergbries doet ons naar binnen vluchten.