Weer véél te lang geslapen! Heel de nacht bonkte en trok de wind aan Vroem. Het heeft ook aanhoudend zwaar geregend. Maar vanmorgen is de hemel weer open. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We houden halt in Toormare, op een kleine parking met uitzicht op een baai, zoals er zoveel zijn. maar op deze rots staat een soort altaartje, duizenden  jaren oud. Net als bij al die  andere indrukwekkende monumenten weet nog niemand met zekerheid wie dit bouwde en met welk doel.

Het monument kijkt uit over de baai. 

Indien, zoals verondersteld wordt, de druïden hier hun rituelen hielden, dan hadden zij wel de ideale plaats gekozen om tot rust en inkeer te komen. 

We rijden naar Mizzen Head in het uiterste zuiden van Ierland.

Daar aan de kust genieten we van het spel van de natuurelementen. Niet te beschrijven hoe de golven tegen de rotsen slaan. Gelukkig is alles veilig en zeer goed omheind. Zomaar op de kliffen lopen is verboden en ook onmogelijk. De windstoten zijn zo hevig dat je gemakkelijk van de rotsen gesmakt kan worden. Ik moet opletten dat ik altijd een omheining kan vastgrijpen want ik word door de wind telkens zomaar enkele meters vooruit geduwd.  

Later op de dag wandelen we langs een zandstrandje in een baai in Mizzen Head. Prachtig schouwspel van kleurrijke wolken die voorbij vliegen. Plots krijg je het mooiste zonnigste weer voorgeschoteld en 10 minuten later prikken de hagelbollen in je gezicht.

        



        

In de verte zien we Vroem.

Terug in Vroem, kletsnat, tot en met mijn onderbroek. René blijft droog, want  zijn motorbroek is waterdicht.