Tijdens de ochtend volgen we hoe steeds meer auto’s op de parking komen aangereden en een plaatsje innemen, steeds dichter bij elkaar. Plots wringt een auto zich tussen Vroem en de auto naast ons. Hij parkeert op letterlijk 1 cm van Vroem. Het opstapje kunnen we niet meer openklappen! Toch ziet René het nog zitten om hier straks te vertrekken.

Nu alle plaatsen bezet zijn, parkeert er iemand op de uitrit. « Die blijft daar toch niet staan ? », zeggen we tegen elkaar. Maar ja hoor, de chauffeur stapt uit en vertrekt! We kunnen hem nog net inhalen en vragen of wij aub eerst mogen wegrijden.…

In de vroege namiddag bereiken we Cordoba, dat er vanop afstand uitziet als een koude mastodontstad. Zodra we daar rondwandelen moeten we onze mening herzien : rustige straatjes en pleintjes met fonteintjes, mooie historische gebouwen, restaurantjes die veelbelovende geuren verspreiden, zonnige terrasjes en gelateria’s met heerlijk ijs. Je zou na zo'’n ijsje meteen naar de volgende kraam stappen, want ze smaken allemaal naar nog (veel) meer.

We overnachten op een ruime parking, omgeven tussen appartementsgebouwen, waar ‘s avonds talrijke hondjes en hun baasjes elkaar uitgebreid ontmoeten, met een overvloed aan hondenpoep als gevolg. <br />