Voor we vertrekken vullen we onze flessen met fris zuiver bergwater dat uit fonteintjes stroomt. We vervolgen onze reis doorheen het prachtige berglandschap. Zo vaak we kunnen stoppen, stappen we uit en wandelen en genieten van deze omgeving.
Vroem brengt ons verder naar de "Puerto de la Ragua" in de Sierra Nevada.  Het is fris, maar we zijn hier ook op zo'n 2000 meter.

En wie zien we hier?? Onze goeie bekende Reynaard begot. (in het Spaans heet ie dan ook Zorro!) En dat hij nog altijd ne deugniet is bewijst hij toch wel weer zeker. Op een gewiekst moment duikt hij in de vuilbak en sleurt een zakje mee het bos in om zijn buikje rond te eten aan de inhoud. Hij stoort zich nauwelijks aan ons!



René praat hier vrij lang met een spaanse vrachtwagenchauffeur (met pensioen) die jarenlang het traject Barcelona - Breda gereden heeft. Omdat hij het gewoon was om met buitenlanders spaans te praten doet hij zijn best om langzaam te spreken. Hij wil er zeker van zijn dat René hem begrijpt. Hij vond België en de Belgen een sympathiek volk en vertelt ons met heel veel uitleg waar we best naartoe rijden en wat er overal te bezichtigen is. Hij schudde ons beiden de hand bij het afscheid nemen en zou aan zijn vrouw fier gaan vertellen dat hij nu eindelijk eens een paar Belgen een plezier heeft kunnen doen. Dat was altijd zijn wens geweest, want in België waren de mensen er ook voor hem als hij ze nodig had.

In Mairena, een heel stuk van de weg af, bevindt zich een groot terrein, aan één kant omringd door bomen, aan de andere kant een zicht op het gebergte. Hier en daar blinken een groep witte huisjes in de namiddagzon. We wandelen een paar meter verder naar een hoge witte muur, nieuwsgierig wat zich daarachter bevindt. En jawel... we zullen weer overnachten bij een kerkhof!

In de avondschemering wordt alles rustig, maar niet stil. Niet de spoken maar de krekels zorgen voor nachtlawaai.