Zondagochtend...Om 6h30 worden we wakker met rare geluiden, roepende mensen, getrappel op ijzer en geschreeuw. Het is moeilijk om de geluiden thuis te brengen en nieuwsgierig kijken we uit het raam. Wat we zien is schokkend: varkens worden ingeladen op een transportwagen. De dieren worden aangepord met kletsen op hun billen om de vrachtwagen te beklimmen. Ze schreeuwen het uit van de angst. 

Om 8h30 is het weer rustig, de vrachtwagen is vertrokken. René had willen foto's trekken maar vond het te griezelig. Wil hij nog wel varkensvlees eten? Dierenrechtenvereniging Gaia durft wel eens zulke schokkende beelden publiceren. Hoe zou het zijn indien je zo'n reportage boven de vleesafdeling in warenhuizen kon zien?
Logisch dat de mensen uit deze straat willen vertrekken... en logisch dat wij hier gemakkelijk konden parkeren. Het is hier niet meer leuk. Rap weg verdorie! Alsof we daarmee het dierenleed oplossen...

Het kan nog natter en kouder! ‘s Middags halen we in Carratraca een meer natte dan frisse neus in het bos onder een spetterende onweersbui.

In de vooravond vinden we wel een prachtig plaatsje in het ongerept berggebied van de Sierrania de Ronda, met uitzicht op Alpandeire, in de mist, in de stortregen, maar met af en toe prachtige beelden tussen twee regenbuien in.

Hier zitten we dan door de raampjes van Vroem te kijken hoe de regendruppels omlaag vloeien, en te luisteren naar het gekletter dat klinkt als zwaar geschut, na 4000 km gereden te hebben… Maar maakt dit niet deel uit van het grote avontuur als je met de camper reist? En weer bedenken we hoe luxueus droog en warm we in onze Vroem zitten, de uitgeregende modderige tent-avonturen nog steeds in ons geheugen.