Het is aangenaam om s ochtends bij het opstaan de camper open te zetten en buiten op een bank koffie te drinken en te ontbijten. We rijden vandaag tot Oradour Sur Glane, even voorbij Limoges, waar we rond 16u30 aankomen. We zijn net op tijd om tussen drie vrije plaatsen te kiezen op deze camperplaats, waar tot 25 campers kunnen staan. Rondom de ruime parking liggen sportterreinen en een speeltuintje. Achter Vroem is net genoeg plaats om onze kampeerstoeltjes en tafeltje buiten te zetten, aan weerskanten op 2m afstand van de buren. We zijn met zn allen wel soortgenoten: allemaal koppels van onze leeftijd die er rustig bijzitten. We horen erbij en ook een beetje niet-erbij, want Vroem is maar half zo lang als de andere campers. Eindelijk ontmoeten we Belgen en nog wel Vlamingen. We raken niet uitverteld over elkaars camper-avonturen. "Naar Griekenland moet je gaan", zeggen ze, "zo n mooi land!" Jamaar, wij hebben al vaak vernomen dat het daar in het verkeer niet te doen is. "Gewoon meedoen!", antwoorden ze. "Rood is groen!" zegt mijnheer. "Neen, zon vaart loopt het niet," verbetert mevrouw, "maar je kan er rustig een weg oprijden waar je niet in mag, of parkeren waar je niet mag staan. Geen Griek die daar een probleem van maakt. Vriendelijke mensen, die Grieken." En als deze raad van ex-politiemensen komt, dan mag het toch ??
En toch zijn er verschillen tussen dit allegaartje van reizigers. Fransen, Duitsers, Engelsen, Nederlanders, Ieren, Zwitsers en Belgen. Met sommigen kan je rustig een leuk gesprek aangaan, anderen ontwijken je en blijven in zichzelf gekeerd, ze komen en gaan zonder groet of blik. We blijven tenslotte mensen... en ja, misschien vinden zij ons maar druktemakers, wie weet...
Heel de avond brengen we door in de stilte, luisterend naar de symfonie die de vogels opvoeren terwijl de ondergaande zon allerlei kleurschakeringen de lucht inzendt. Niet te geloven dat het hier zo rustig is, want als je de parking bekijkt waan je je midden in een drukke stad.
