Aan de horizon worden we begroet door heel speciale gastheren/vrouwen, die we nog niet eerder in levende lijve hebben gezien.  Eigenlijk zijn ze te ver af voor een foto maar we kunnen het toch niet laten om hen op de gevoelige plaat vast te leggen.

We wandelen over de kliffen naar Porto Covo. 
We kunnen blijven fotograferen tot de 1000ste foto. Elke stap, elke seconde geeft een ander panorama.
Golven tot 3m hoog stormen op het strand af en beuken tegen de hoge rotsen.  Daar spatten ze uiteen en spuiten een regen van waterdruppels hoog in de lucht.

Geen enkel foto kan de majestueuse kracht weergeven, hoezeer we ook  ons best doen om dit schouwspel vast te leggen.

Porto Covo is een piepklein dorpje met 2 straten. De weinige bewoners baten een souvenirwinkeltje uit, of een ijssalon.  We proeven Portugese specialiteiten.
Ze zijn lekker en zo anders klaargemaakt dan bij ons, zonder saus maar met olijfolie. Dit maakt het licht verteerbaar.

Net voor het donker wordt zijn we terug bij Vroem.  Vroem heeft bezoek! Deze keer vinden we een motorrijder ingeduffeld in zijn slaapzak tussen zijn voertuig en onze camper.

Hij beweegt niet, dus stappen we zachtjes naar binnen om hem niet wakker te maken.