Tussen de dennenbomen, onder een vochtige grijze lucht kan een ochtend somber lijken. Bij 10 graden beseffen we weer hoe comfortabel het voelt om 30 cm hoog, droog en warm, in onze Vroem te zitten. We herinneren ons nog goed hoeveel moed we ooit bij elkaar moesten rapen om bij dit weer in de tent uit onze slaapzak te durven komen...
We rijden de parking op van het Sonfjäll National Park. We moeten toch profiteren van deze, misschien laatste, regenvrije dag? Maar als we naar de lucht kijken hebben we plots geen zin meer om hier te wandelen. Zijn we soms verzadigd van al die natuurparken? Misschien.
We besluiten verder te rijden tot Sveg. Op de wegenkaart lijkt dit een flink stadje waar we zonder inspanning de benen kunnen strekken, alvorens de lange tocht zuidwaarts verder te zetten.
Een wegwijzer naar Lindsell doet ons impulsief afslaan. We belanden in "Lindsellborren Naturreservat". (coördinaten : N 62.13364, O 13.92904) Een groot woord voor een simpel zandwegje dat naar een rieviertje leidt. We volgen hier een bospaadje tot aan een beekje dat te breed is om overheen te springen. Terwijl de muggen opdringerig rondom ons ruiken of onze spray nog niet is uitgewerkt.
We komen niemand tegen en ook op de parking staan we alleen. We ervaren een totale absolute stilte, dit wil zeggen, we horen niets : geen vliegtuig, geen auto, geen vogel, geen bomen die ruisen, windstil... Wat dit met ons doet is moeilijk in woorden uit te drukken.
