Om 7u30 ’s ochtends hier op 2000 m hoogte: 0° buiten en … brrrr…         8° binnen.
Maar de berg die we vanuit het raam zien schittert al in de zon. Het plekje sneeuw bij de top lijkt dichtbij, maar de realiteit is toch anders...

We klimmen langs een kabbelend beekje. Het water is helder.
Nu begrijpen we waarom de mensen uit deze omgeving speciaal naar hier komen, terwijl ze thuis gewoon de kraan kunnen opendraaien.

Na de middag doen we een eindeloos lange en steile klim op de berg aan de andere kant van de parking. De absolute top bereiken we niet,
maar we zitten wel hoog genoeg om letterlijk neer te kijken op de wereld, die aan onze voeten ligt.

We hebben geluk, want onderweg treffen we twee maal een groepje steenbokken aan.  Snel een foto maken want ze verdwijnen vliegensvlug.

Terug bij Vroem zijn we bekaf van al dat geklauter op deze hoogte. Met Vroem als bescherming tegen de koude bries, kunnen we nog even uitblazen in het zonnetje. Daarna koelt het snel af.

Om 21u15, het tijdstip waarop de Spanjaarden eens gaan avondeten, liggen wij al onder de wol, op weg naar Droomland.