We rijden via Villabre naar de plaats “ Ermita de Santa Ana”, in Puerto de Marabio.

Een paard staat dwars over de smalle bergweg. Wij stoppen. Enkele minuten later zet het dier één klein stapje voorwaarts en kijkt in onze richting met een blik van “ kom maar door, het lukt jullie wel”. Het kost ons moeite om voorzichtig rond hem heen te rijden.

Na heel wat zoeken en heen en weer rijden vinden we een klein kapelltetje, dat “ Ermita de Santa Ana” moet voorstellen. Voor het gebouwtje bevindt zich een groot bord met wandel-informatie. Maar er is geen parking! Wat verder, waar het bergwegje iets breder is, kunnen welgeteld twee auto’s parkeren. Ze staan met twee wielen op de rijweg, de twee andere wielen op de rand van de afgrond. Vroem kan er niet bij. Spijtig, want het is hier zo mooi!

Voorbij Entrago, vanaf de grot “Cueva Huerta”, wandelen we door het bos. Het is er muisstil. De felle herfstkleuren zorgen voor een rustgevend effect in deze donkere omgeving.

We slapen weer in Grada, bij het politiebureau en het busstation.