In onze straat is zo maar spontaan de lente voor de dag gekomen, terwijl de officiële winter nog gaande is. Maar een speels zonnetje, dat af en toe door het wolkendek piept, heeft enige plantenbolletjes doen ontwaken.
Zonder de minste angst steken zij hun bloemknopjes uit de grond, want de warme zonnenstraaltjes vertelden hen, dat de lente aanstaande was en dan moet je het leven onmiddellijk opzieren met de mooiste kleuren.
En laat ze dat nu juist doen vóór onze seniorenwoningen!
Je ziet het: voor optimisme is het nooit te laat.
Je kunt wel eens denken:
"Wat een pest-die-mist!"
Maar wees er van overtuigd.
 "Het trek wel op-die-mist!"
En je ziet het.
Geweldig, wat een kleurenpalet.
En dat zomaar verborgen in de grond!.

7 maart 2009 in onze voortuinen



Natuurlijk kleurenpalet




Van zoveel moois MOET je genieten!

07-03-2009 om 15:58 geschreven door W. Smeekens

Zoals al wel duidelijk uit voorgaande bericht, is mijn dorp bijzonder goed te gebruiken om eens heerlijk te wandelen of te skeeleren.
Maar er zijn nog zaken die het vermelden waard zijn.
Als enig dorp in de Noord Brabantse Westhoek bezitten wij een berg.
Nu ja! 'n Berg?
Laten we zeggen [in argeologische zin] een veredelde molshoop.
Maar dan wel bedekt met eeuwige sneeuw.
Om alle passanten niet direkt de ogen uit te steken, hebben we die aardig verpakt.
Je moet dus wel even in het landschap zoeken voor je hem vindt, maar met een geoefend oog mag dat geen probleem zijn.
En die 'molshoop' met 'eeuwige sneeuw' biedt bijzondere mogelijkheden.
Zomer en winter [ het hele jaar door dus ] kunnen wij skiën.
Jawel!
Op onze "Dôme" is het pret voor tien.
Wie mee wil doen, behoeft slechts mijn dorpje te bezoeken.
En hoe of dat kan, kunt u hiervoor lezen.
Mocht u de stoute schoenen aantrekken en Rucphenwaarts komen, zoek dan naar de links boven afgebeelde, verdekt opgestelde, heuvel met eeuwige sneeuw.

06-03-2009 om 17:09 geschreven door W. Smeekens

Het moet ergens tijdens de Frans-Duitse oorlog van 1870, of daaromtrent, geweest zijn, toen er Hollandse soldaten ingekwartierd lagen bij boer Klaasens, die zijn boerengedoe in het Rucphense, vlak tegen de huidige Belgische grens aan, had.
Op 'n avond zaten de boer en zijn familie samen met wat soldaten rond de plattebuis met elkaar te buurten, toen het gesprek op de kwade hand en meer van dergelijke spokerijen, kwam.
Boer Klaasens vertelde, dat hij dacht, ook met iets dergelijks van doen te hebben.
Want hij miste de laatste tijden diverse musterts uit de schelling en op z'n land verdwenen ook regelmatig enige kolen.
Hij vroeg zichzelf daarom af, wat er in 's hemelsnaam tegen te doen zou kunnen zijn.
Zou hij de pastoor eens moeten vragen, om zijn gedoeike eens te komen belezen?
Maar wat zouden de buren daar wel niet van denken?
Oew boerengedoe laten belezen, wilde zoveel zeggen, als dat ge de zaak niet vertrouwde.
Dat er iets goed fout zat.
Iets mee den duuvel!
En ging dat praatje eenmaal rond, dan kon dat alleen maar van kwaad naar erger gaan.
Tenslotte was geen koe bont of d'r zat wel een plekske aan!
Nee! Belezen was geen oplossing.
Maar wat dan?
"Wel," zei een van de soldaten.
"Ik wil wel eens een avondje de wacht betrekken in de schuur. Baat 't niet, 't schaadt ook niet."
"Adde da zoow wulle doen. Gèère!" hapte de boer toe.
"Heb je voor mij dan misschien 'n oud dubbeltje, om op m'n geweer te duwen?"
Er waren in die tijd namelijk nog oude zilveren munten in omloop, met kruisen en bijenkorven erop.
En tegen zilveren kruizen en "bieëkörve" kon noch het kwaad, noch de duivel, op.
Vandaar dat de boerin snel in de beddestee dook en uit een oude sok, onder de stromatras, vliegens vlug, 'n zilveren dubbeltje opscharrelde.
"Asteblief munne jonge, da den Heer oe maag bijstaon!" zei ze, de soldaat de munt toereikend.
Aldus uitgerust met het wapen van de moderne stijd - het geweer - en de munitie van Den Heer - 't zilveren dubbeltje - toog de soldaat op pad.
Hij stelde zich verdekt op in de schuur; zette de schuurdeur op 'n kier, zodat hij uitzicht had op zowel de houtschelf, als op het koolveld.
Het middernachtelijk uur had nog nauwelijks vanuit de kerkeklok geklonken, of de landsverdediger kreeg het kwaad in het oog.
Daar midden in het licht van de volle maan zat een konijn, prins heerlijk, van de kool te knabbelen.
Maar het was niet zo maar een gewoon konijn.
Nee! Het beest had de grootte van een haas!
De milicien hoefde zich niet lang te beraden
Hij legde aan en ... vuurde af!
Even klonk er 'n snerpend, door merg en been dringend zweepslagachtig fluitend geluid, waarna de nachtelijke stilte weer intrad.
Met een voldaan gevoel begaf de wapenbroeder zich ter ruste.
[wordt vervolgd]

03-03-2009 om 00:00 geschreven door W. Smeekens

                  
Parkeerplaats                                                                                                          Raadhuisstaete

Hoe kom ik in Rucphen?
     a. Via Breda richting Roosendaal de A58 afslag Rucphen; doorrijden tot Parkeerplaats aan uw rechterhand 
         midden in het dorp bij bovenstaand gebouw [Raadhuisstraete].
     b. Via Tom-Tom: Invoer: Gemeentehuis Rucphen
                                              Raadhuisstraat 27
                                              4715 CB  Rucphen

Het gebouw op de foto grenst aan de aangegeven parkeerplaats "Raadhuisplein" op het plattegrondje bij zwarte pijl.
 
Vanaf deze plek vertrekt de skeelerbeschrijving.
1. Vertrek richting "Schijf"; via "Schijfsevaartkant";
2. Buiten de bebouwde kom neem je de 1e links; de "De Vennenweg";
3. Op splitsing links;
4. Op kruising links; "De Bredendam";
5. Op splitsing rechts; "Zundertseweg" [kluun-steentjes]
6. Oversteken; "Dennenweg";
7. Op kruising rechts; "De Molenweg" [ volgen tot eind.]
8. Eind Molenweg links; "De Vorenseindseweg"
9. 2e weg rechts; "Pauwenstraatje"
10. Op splitsing rechts; "Moervenstraat";
11. Eind Moervenstraat rechts; "Zundertseweg" [fietspad volgen]
12. Op kruising rechtdoor;
13. Na militairkamp 1e weg links; [kluun-steentjes]
14. Einde weg links; "De Bredendam";
15. Op kruising rechts; "De Vennenweg";
16. Op T-kruising rechts;
17. Einde weg links; "Schijfsevaartkant";
18. Fietspad volgen tot in het dorp.
19. EINDE TOCHT. [± 7 km lang]

Deze tocht leent zich natuurlijk ook voor een heerlijke wandeling.
Vanwaar u vertrekt, keert u ook weer weer.
Genieten van 'den buiten' is in feite heel eenvoudig.
Veel plezier dus.

02-03-2009 om 19:18 geschreven door W. Smeekens