Ik ben Walter Smeekens
Ik ben een man en woon in Rucphen (Nederland) en mijn beroep is Gepensioneerd agoog.
Ik ben geboren op 21/05/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen; verhalen schrijven; foto's maken.
Ik ben gehuwd en heb 4 kinderen en elf kleinkinderen.
Toevluchtsoord van Maria voor allen die in nood verkeren.
In afwachting van de nieuwe Rucphense dorpskern: De jeu des boulesbanen.
De Rucphense wandelroute "Klavere Vrouwke"
Heideven in onze Heemtuin.
Lieve moeder Maria, zegen alle moeders die uw hulp zo hard nodig hebben.
Zomer 2009
Bloemencorso in Zundert Ieder jaar op de eerste zondag in september
De gedachtenisplaats, op de Belgisch-Nederlandse grens, aan het overlijden van een van Neerlandse beruchtste smokkelaars, tijdens de Eerste Wereld Oorlog [1914-1918]: "Klaver vrouwtje".
Rucphen, juweel in de Westhoek
Wat interessant is
27-03-2009
HISTORIE SINT WILLEBRORD
De basis voor de rem op de ontwikkeling van het dorp St. Willebrord [vroeger 'Het Heike' genoemd] ligt al in 1287, bij de tweedeling van het graafschap Strijen. Bepalend voor het huidige grondgebied van St. Willebrord is: 1. De eerste grensregeling in 1290 van de tweedeling uit 1287; 2. De strichting van nieuwe heerlijkheden rond 1350 3. De vorming in 1810 van de huidige gemeenten Etten - Hoeven en Rucphen, waarbij het grondgebied van St. Willebrord werd opgedeeld tussen de drie voornoemde gemeenten, volgens de grensbepalingen uit de 14e eeuw.
De dorpsstraat in St. Willebrord vormde - destijds - de grens tussen de baronie van Breda en het markizaat van Bergen op Zoom. Hierdoor kwam St. Willebrord onder drie rechtsgebieden te liggen.
In 1929 verzocht de gemeente Hoeven het provinciaal bestuur om gebiedsuitbreiding met het dorp St.Willebrord. Helaas, voor hen, raakte West Europa in een dusdanige financiële crisis, dat het onverantwoord was de armlastige gemeente Hoeven uit te breiden met het economisch uiterst zwakke Willebrord. Alles bleef hierdoor bij het oude.
Maar na de tweede wereldoorlog stelde de gemeente Etten, in 1945, opnieuw de grenswijzigings kwestie aan de orde. De adder onder het gras zat in het voorstel, om een nader onderzoek in te stellen naar de beroepsbevolking van St. Willebrord {voor gezamelijke rekening van Hoeven, Etten en Rucphen} met het doel industrie aan te trekken. Hoewel de gemeenteraad van Rucphen hierin niet veel heil zag, stemde zij in en het onderzoek werd gestart. Ondertussen echter zocht de Rucphense gemeente raad contact met de nv EMFDordt [nv electromotorenfabriek Dordt]. Men kwam overeen, om op een 5 ha groot stuk heidegrond, tussen Rucphen en Sprundel, een nieuwe fabriek te vestigen, waardoor de uitkomst van het bevolkingsonderzoek in Willebrord niet meer van direct belang was, om industrie aan te trekken. Doch de burgervaders van Hoeven en Etten waren het in de tussentijd eens geworden over een verregaande gemeenschappelijke regeling ten aanzien van St. Willebrord, dewelke op 3 september 1947 definitief zijn beslag dreigde te krijgen.
Maar de gemeenteraad van Rucphen verklaarde zich unaniem niet accoord met de ontwerp-regeling. Hetgeen duidelijk in het Brabants Nieuwsblad [= regio krant] te lezen was.
Het zou hierna nog tot april 1951 duren alvorens men tot overeenstemming wist te geraken over de definitieve gemeenten grenzen. Op 26 april 1951 was het echter zo ver. De gemeente Rucphen zou voortaan officieel bestaan uit de kerndorpen: Zegge, Rucphen, St.Willebrord (totaal), Sprundel en Schijf. En dat is tot op heden nog zo. Bron: Gemeente Historie 1930-1980 door: A.J.M. Hezemans
Het kerkdorp Sprundel is veruit het oudst bekende dorp van de gemeente Rucphen. Reeds in 992 schenkt Hilsondis, gravin van Strijen, het goed van Sprundel aan de abdij van Thorn, waarvoor de hertog van Brabant als beschermheer optrad. Vandaar dat een deel van het Sprundels gebied: "Sprundel onder de hertog" genoemd werd. Dit gebied hoorde - zoals bleek uit de akte van 1198 - niet tot het land van Breda. Maar deze hertogelijke enclave was een doorn in het oog van de landheren van Breda en Bergen op Zoom en zij lieten dus niets onbeproefd om de grenzen van dit gebied zo eng mogelijk te houden. Daarin slaagden zij meer naarmate het gezag van de hertog taande. Vooral ten tijde van hertogin Johanna [1355-1406] zagen de landheren hun kans schoon. Zeker toen Johanna dringend financiën nodig had en in barre nood - in 1388 - geld leende van de heer van Breda met als onderpand haar hertogelijke gebieden. Sprundel was dus vanoudsher een heerlijkheid met eigen schout en schepenen, die rechtstreeks onder de hertog van Brabant stond. De uitgifte van de 'moergronden' tussen 1300 en 1350 vormen uiteindelijk de begrenzing van het grondgebied, waaruit later de gemeente Rucphen is ontstaan, met als oudste dorp Sprundel. Het is eerst met de komst van koning Willem I, 1 december 1813, dat aan deze zelfstandigheid een einde komt. Had keizer Napoleon - bij de herinrichting van het bestuur der Nederlanden - Sprundel nog als een eigen "Maire" [=gemeente] aangeduid, schout Joseh Voeten te Rucphen, protesteerde hiertegen heftig. Helaas het einde van de Franse overheersing was nabij. Napoleon werd in oktober 1813 verslagen bij Leipzig. Vandaar dat eerst uit de archiefstukken van 1814 blijkt, dat de naam van de gemeente: 'Sprundel en Rucphen' werd gewijzigd in: "Rucphen en Sprundel" en later in: "Rucphen en Vorenseinde". Doch de strijd om de bestuursmacht over het grondgebied Sprundel vond eerst in 1950 een {voorlopig?} einde. Op 22 juli 1950 kopte het Brabants Nieuwsblad nog: "Openbaar Protest van Sprundel tegen inlijving bij Etten." Bron: Gemeente Historie 1930-1980 door: A.J.M. Hezemans
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Gemeentehuis Rucphen
Ik weet niet hoe ik moet bidden; Ik weet niet wat te zeggen; Ik heb niet veel tijd. Wat dan?
Het lichtje dat ik offer is: 'n beetje van mijn bezit, 'n beetje van mijn tijd, 'n beetje van mijzelf, dat ik achterlaat voor Maria.
Dat stralende lichtje stelt mijn gebed voor, dat ik voortzet terwijl ik wegga. -.-.-.-.-.-.- Muurgebedje uit Mariakapel Horendonk
Ginds ver aan de einder, Daagt ' t Mariaoord, St. Willebrord; Met in zijn schaduw De Vlegter & de Kim.
Een restantje Paradijs. [om 't nooit te vergeten!]
Mijn lief sprak en zei tot mij: "Sta op, liefste, mijn schoonheid, En kom naar mij. Want voor jou is de winter voorbij, De regen is opgehouden en verdwenen De bloemen ontluiken uit de aarde De tijd dat de vogels zingen is gekomen. Dus ... Sta op mijn liefste en kom naar mij."
Dit nooit meer. Dodenherdenking 4 mei 2009
Zij gaven hun leven voor onze vrijheid. Vloeiweide Rijsbergen