in deze wondere wereld van wel en wee De middenfoto's zijn aanklikbaar
Eronder vaak sites te vinden
15-12-2007
Sunset
Ik kijk in jouw stralende licht En teken, met de vinger aan mijn hand De contouren van je lief'lijk gezicht En ik verbrand
Alleen nog maar genegenheid Koestert mij En ben mijn angst nu kwijt Eindelijk blij
En zonder zorgen Zie ik geboren De nieuwe morgen En niemand meer verloren. ********** sunset *********
Geluk, iets wat geschonken wordt Soms duurt het lang,soms veel te kort Geluk, dat kun je niet taxeren Geluk is zelfs niet aan te leren Maar als je 't hebt, dat is wel zeker Dan voel je je gelijk veel beter. ********** sunset **********
Zou ik dan echt toch anders zijn Dan alles wat rond mij leeft En moeilijk vindt als je je geeft Zou ik dan echt toch anders zijn?
Ik ben niet ik, alleen gevoel (geluk, verdriet, ook pijn) En niet de rede, nooit dat keurslijf Dan weet ik met mezelf geen blijf Zou ik dan echt toch anders zijn?
Ik weet, alleen emotionele adem Jouw nooit gedachte harteslag Geeft mij de kracht,
Zou ik dan echt toch anders zijn Als God ons mensen heeft gedacht? ********** sunset **********
Waar pijn, onzekerheid ons eens belaagd
Spoken uit 't heden of 't verleden
Hebben wij de eenzaamheid ontmaagd
in liefde. Omhelzing van onszelf, én ons, niet meer gemeden
Terwijl de hittewasem van ons minnen
De ramen met een druppelsluier dicht deed glijden
Kon voor een elk van ons het leven weer beginnen
Want confrontatie nu niet meer te mijden
Met wie je was, en wie je bent
En wat je voelt, niet wat je denkt
Blij dat je mij, en jou, en ik gekend
In 't nemen, geven nu niet meer gestremd.
**********
sunset
**********
De waarheid wordt vermoord, en weggehoond Altijd als eerste. Nooit gehoord En niet getoond De tranen van de moeders stromen Verzwelgen dode kinderogen 'Laat alle kleintjes tot mij komen' Al had dat nu nog niet gemogen. sunset 26-03-2003 ******
laat mij maar in de wereld van mijn dromen
laat mij maar in de wereld van mijn dromen vergeten mijn verdriet, en al mijn pijn 'k wil in het heden niet meer komen verliezen wie ik ben, zelfs heel mijn 'zijn'
'k wil rusten in een bed van warmte en kunnen wenen, lachen, ongeremd 'k zou willen dat iemand mij omarmde ook als die niet mijn ware 'ik' gekend
laat mij maar in de wereld van mijn dromen al was het maar voor dit moment 'k zal heus naar werk'lijkheid weer komen ik ben tenslotte die jij bent.
Waar denk je aan Of heb je 't denken uitgeschakeld En laat je je niet gaan
Al wachtend op de morgen
Stuur ik mezelf naar jou En al mijn warmte Omdat ik van je hou
En maak mij ook geen zorgen
Ik laat gedachten gaan En afstand overbruggen Waar denk je aan? ********** sunset **********
Het water breekt En ijlend drijft de baar Op golven pijn Door kale, koude gangen En draagt hij haar En het, nog steeds gevangen
Het water breekt En golvend komt de barenswee Verheft het weerloos lijf Dat nu van rede is beroofd En kreunt, en perst, en jammert Tot het verschijnen van 'n bloederig hoofd
Het water breekt En al het tastbaar lijkt verloren Nog slechts gericht op het orgasme Van 't nieuwe dat nu is geboren.
(een eerbetoon aan alle moeders, en een herinnering aan de geboorte van mijn kinderen) ********** sunset **********
Herfst wandelt door het land Zijn metgezellen, wind en regen Neemt hij steeds bij de hand De zomer is voor nu verdreven
Toch is hij ook wel een charmeur Die met zijn gaven leurt En met een flair van groot grandeur Wordt de natuur gekleurd
Als voorbereiding op zijn neef Die na hem komt, winter zijn naam Vernietigt wat nog overbleef En dag in nacht laat overgaan
Maar ook die tijd die gaat voorbij Voorzichtig bloeit weer op En voor je 't weet is het weer mei Staat alles in de knop
Om uit te barsten in een jubellied 't Gezang van zomertijd Weer staat ie daar, al zie je hem niet De herfst! klaar voor de strijd. ********** sunset **********
O Afrika Waar gij U keert in hunkering En steeds nog zweert bij uw utopia
Waren niet de eerste slavenhalers zwart? En blank bloed toch ook rood? Kijk in uw hart En leef niet langer deze levende dood
Kinderen van dezelfde moeder Aarde kleurt ons bestaan Eénzelfde weg te gaan
Je bent zo ingetogen Zo vreselijk in jezelf Kon ik je maar bereiken Je stille pijn verzachten
Mijn kind Je onrust in je nachten, Onrust over je zijn Pijn en onbegrip zijn nu jouw deel Ook mij doe jij zo'n pijn
Kijk even maar achterom Kijk wat je hebt, niet hád Een leven vóór je, frank en vrij Ga gewoon, wees blij.
**********
Grijs kleurt de morgen als het vale winterlicht de nacht verdringt De alledaagse zorgen 't nog slaperig hoofd met alle grelheid weer bespringt
'k Kijk door de wasem op het raam - 't Bewijs van leven, warmte van onszelf - en zie nog vaag contouren van een maan 'k Word werkelijk weer, en mens, en elf
Kan zo dit mensenleven aan
Ga met me mee op drakenjacht Kom praten met natuur en dieren Hou van de dag, en van de nacht Leer 't leven als een feest te vieren
En als jij mij nu dromer vindt - Dat is je volste recht - Zeg ik: "Te leven zoals ieder kind in eerlijkheid, eenvoudig en oprecht Dat is wat ik van "leven" vind Dan pas is 't leven echt".
********** sunset 28-01-2003 **********
Weet je ...
Saddam, mensen zijn niet te onderdrukken Israeli, de Palestijn hoeft niet voor jou te bukken dat Bush alleen zijn oorlogje mag spelen dat terrorisme nu de mensheid gaat vervelen?
dat het niet stoer is, al 't geweld op straat dat discriminatie echt nergens op slaat dat mishandeling niet is te tolereren dat onrecht niet valt te negeren?
Ik weet ...
ooit wordt de dag, in verre toekomst nog, geboren dat God, gelukkig, 't geduld met ons nog niet verloren dat eens de liefde voor elkaar zal winnen dat 't aardse paradijs weer mag beginnen
dat alle mensen broeders, zusters zijn dat onbegrip geleid heeft tot onnodige pijn dat nu het eindspel echt kan starten dat niemand meer op liefde, warmte hoeft te wachten.
********** sunset 29-01-2003 **********
De stilte van jouw zwijgen van je stem en van je hart, en 't weerloos willig drijven op golven van jouw smart, laat heel je "zijn" verstillen
Jouw warm levend bloed verandert in een stroom van ijs- kristallen die een ander doden en brengen mij nu van de wijs gevoelens die niet noden
tot 't maken van herinneringen. Jij wilt het levenslied nooit zingen in duet. Laat niemand toe! Enkel solistisch d'andere beminnen. ********** sunset 12-02-2003 **********
Wordt dan pas over vrede nagedacht?
Je hoort 't gekraak van nachtelijk bevroren lucht waarin gebeiteld maan en sterren Ik voel emotionele pijn, waak over 't zinloos lijden, en zucht
mijn moedeloze schreeuw die 't onbegrip, de smart verwoord En 'k zie de zielen, gedragen door een meeuw van elkeen die door ons vermoord
omdat te lang gezwegen
Als ooit de schuldenlast ons knecht en wij 't verdiende loon gekregen voor elke kogel die in 't echt ons kind heeft omgebracht Wordt dan pas over vrede nagedacht?
********** sunset 14-02-2003 **********
Verjaardagsmijmering
Stil zijn mijn levens, stromen in nevelen van mijn geest 'k Kan enkel mijmerend dromen Hunkeren naar wat geweest
Rustig wolkt onze adem, uit monden in droog-koude winterlucht 'k Weet mij met jou nu hartsverbonden synchroon met elke zucht
Het zwijgen geeft een antwoord, op elke niet gestelde vraag En stilte heeft nog niet vermoord genegenheid, al blijft de toekomst vaag.
********** sunset 19-02-2003 **********
... voor eeuwig ...
Ik sloop mij, en jouw muren Terwijl ik hunker, uren kruipen, worden dagen Wij moeten onze eenzaamheid - en zilte tranen - in stilt' voor eeuwig dragen
********** sunset 20-02-2003 **********
Alleen
Ik wandel langs het meer van mijn gevoelens, én in mijn geest Vermoeidheid velt me, heel mijn 'ik' doet zeer 't Wordt nimmer zoals eens geweest
De zonnestralen kussen zacht mijn nutt'loos lijf. Mijn tranen nu het voedsel waarop gewacht En 'k ween alleen, laat jou het wanen
dat jij me kent Al kan ik niet beamen dat nu jouw liefde mij verwend
Ik ween En treur om wat had kunnen zijn 'k Blijf eenzaam in en met mijn pijn Alleen!
********** sunset 26-02-2003 *********
Aanwezigheid
Ik voel wel jouw aanwezigheid in 't dansend leven rondom mij of in duist're stilte van de nacht de eeuw'ge schaduw aan mijn zij
Ik zie wel jouw aanwezigheid in 't helder-blauw van voorjaarslucht in 't botten van de jonge knoppen zelfs in 't wanhopige gezucht
dat deel uimaakt van mijn bestaan 'k Heb al mijn levens moeten wachten ben steeds alleen door eeuwigheid gegaan.
Jij maakt iets los in mij iets wat ongrijpbaar is en toch dichtbij
Jij maakt iets los in mij iets wat ik al bezit onder duizend lagen stof
Jij maakt iets los in mij de vrouw van binnen die wil beminnen
Jij maakt iets los in mij ik dank je hiervoor ik dank je dat je leeft voor alles wat je mij geeft.
**********
Gouden stralen
Je straalt liefde uit als ik je zie , word ik warm warm van jouw zachte kracht
Je blijft bij jezelf je gouden stralen om je heen , en bij jou kan ik geestelijk zonnebaden Straal maar verder mijn zonneschijn.
**********
Een web
een kwetsbaar web bestaande uit draad, als uit zijde gesponnen. kunstzinnig , artistiek wonderlijk met elkaar verbonden
romantisch , stralend in het licht een spiegel , een gedicht mm te leven , te aanvaarden, door niets te evenaren doorstaat de storm , nauwelijks een zucht een kwetsbaar web , door ons geweven zwevend , in de blauwe lucht.
**********
De sleutel
mijn tranen tikken op jouw spiegel van gevoel en glijden door tot de bodem van jouw ziel en vormen zich langzaam tot de sleutel van jouw hart. **********
Ik kwam jou zomaar tegen Als een zonnestraaltje in de regen en had het eerst niet door
Tot dat ik mij in jou verloor Gevoel, zo raar Slaat zomaar op hol Toch is het waar Je vergeet gewoon je bol Maar ja, wat kan en mag ik hier nu mee Dít ga ik ... .koesteren, hoezee! Gevoel zo warm zo ongewoon Jóh, 't is bijna lente dus doe gewoon En toch ... mijn dag kan niet meer stuk Ik voel wéér ... het geluk!
Vergeeld ligt hij in't hoge witte kussen Zijn blik dwaalt schichtig nog de kamer rond En stotend gaat de hete adem tussen De oude tanden in de zwarte mond
De magere hand ligt machteloos op de deken En komt onzeker soms naar 't klam gelaat Hij ziet het zonlicht aan het venster breken En ' t avondrood, dat langzaam doven gaat
In 't stille huis klinkt zwaar zijn rustloos hijgen De lippen zoeken moeizaam naar een woord Dan noemt hij blij, na machteloos zwijgen, de naam van Hem, aan wie de geest reeds toebehoord. *
(geschreven door mijn broer die deze man is nagegaan
Gert-Wim)
Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet,hij redt het niet.
Je streelt zijn wang,je ziet zijn ogen,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor zijn einde,
dat na een moedig strijden kwam,
omdat het niet zlleen zijn leven
maar ook zijn lijden overnam.
Even was ik bijna vergeten Hoeveel liefde er ons is gegeven Had er niet meer aan gedacht En vergat ik echt te leven Worstelde met de nacht
Ik vloog mijzelf voorbij Totdat jij 'halt' riep tegen mij 'Zo kan het nu niet meer Doe jezelf toch niet zo zeer Sta eens met twee benen op de grond Vlieg eens niet zo in het rond Gun jezelf wat tijd Anders raak je jezelf nog kwijt'
Nu ik sta weer stevig op twee benen Al vlieg ik ook nog vrolijk rond maar kom toch steeds efkes naar beneeën om te lachen Ja ... wij tweeën!
Hoe kan ik voelen wat de Ander voelt? Hoe kan ik begrijpen wat de Ander begrijpt? Hoe kan ik weten wat de Ander weet?
*
De Ander én ik Ik en de Ander De Ander is Ik Ik ben de ander Volledig-heid in EEN-HEID
***
Omringende kilte
Geef mij een stukje van jouw pijn om te begrijpen wat je voelt Geef mij een stukje van jouw angst zodat ik weet wat je bedoelt Toon mij iets van jouw innerlijke strijd om te begrijpen waar het over gaat Toon mij de schaduw van jouw bestaan zodat ik weet van jouw verraad Toon me alles wat ik moet weten om jouw pijn te kunnen begrijpen Reik mij jouw onzekere hand alleen om in te knijpen Zodat je weet dat er iemand is die met jou afdaalt in de stilte Die jou zal verwarmen in deze alles omringende kilte.
Je gezicht-dat is je meest opvallende presentatie naar buiten
je gezicht-dat is je kenmerk, je signalement.
Je maakt er indruk mee, een goede of minder goede.
Of je maakt er geen indruk mee
.je gezicht-men onthoud het, of onthoud het niet.
------------
Mensen kunnen meerdere gezichten hebben-en dat hoeft niet altijd negatief te zijn.
De functies, die je vervult, kunnen daar aanleiding toe geven.
Mensen kunnen ook wegkruipen,zich volledig, zich volledig verbergen in hun gezicht.
Waar zijn ze, wie zijn ze?
----------
Je ware gezicht. Daar gaat het volgende over.Het gezicht dat duidelijk de trekken toont van je innerlijk landschap, het profiel van je persoonlijkheid. In alle openheid woon je er in. Die ander weet meteen wie hij aan je heeft. Meldt hij zich, je bent thuis. Hij is welkom.
-----------------------
Scherm je niet af, duw het niet weg. Wat je rijk bent aan goedheid, tederheid, warme menselijkheid. Zo prachtig kun je voor de dag komen. Een mens in volle bloei.
Verberg het niet, geef er blijk van- Van wat jou ten diepste tekent. Tot iets zeer hevigs, iets zeer beslissends ben je bij machte. Eén en al liefde kun je zijn.
Wat jou tekent. Wat jouw grootste betekenis is- Verberg het niet. Doe jezelf geen onrecht. Ontvouw je. Toon je ware gezicht. Toon je hart.
---------------------
Zich gebogen. Zich dromenderwijs gebogen over de diepzee van zijn ziel.
Gezocht, gevraagd. Wie ben ik, wie mag ik zijn,nog altijd zijn?
Openbaar mij.
En gevonden. Kijk de trekken van een gezicht. De rimpeling van een naam. Steeds duidelijker, steeds definitiever. Gevonden. En vindt een mens zichzelf, een wereld is gewonnen.
is iemand aan wie je je grootste geheimen kunt toevertrouwen zonder dat je bang hoeft te zijn dat hij of zij daarop gekwetstof afwijzend zal reageren of daar misbruik van zal gaan maken.
Het kan ook iemand zijn,die wel gekwetst of boos reageert op wat je te vertellen hebt,maar die daarom niet de relatie zal opzeggen of de communicatie zal verbreken.
Het is precies om die reden,dat de partner niet direct de vertrouweling van de ander is.
Het is n.l. niet altijd mogelijk bepaalde gedachten en gevoelens openlijk te bespreken,zonder dat de partner op tilt slaat en de relatie onder druk komt te staan of zelfs begint te kraken.
Toch ligt ook hierin onze voornaamste test voor een echte vertrouwensrelatie,n.l.
Zijn er voor onszelf belangrijke en regelmatig terugkerende gevoelens en gedachten die we niet of nooit aan onze partner durven toevertrouwen?
Zo ja...trek dan eens aan de anonieme bel!
Ook kom je er zo achter of er ook angst is voor zelfconfrontatie en zelfkennis...
kun je jezelf al wel een spiegel voorhouden over jouw gevoelens en gedachten over een nare herinnering?
***
Als vertrouweling:
1.Ga je discreet met informatie om.
2.Luister je en kom je niet te snel met oplossingen aandragen.
3.Ben je niet veroordelend of bevooroordelend.
4.Laat je de ander niet tot jouw last worden en zijn zorg niet de jouwe.
5.Ben je niet geneigd je eigen trauma of herinnering naast die van de nder te leggen,zodat het meer om jezelf dan om de ander gaat.
.......
even schrikken...
hiervan moet ik slikken ...en eens over de eigen rol van luisteraar na gaan denken!
Als klein ding kwam zij op aarde Met een doel, en eigen waarde Zij zou er voor een ander zijn Niet alleen maar...ík..en "mijn"
*
Dartel als een vlinder vladderde zij rond Blij als een zonnetje Zo heerlijk als zij het leven vond
*
Toen ontstonden er hiaten In geschiedenis vielen gaten Men misbruikte toen het kleine ding Die zo vrolijk door het leven ging
*
Het kleintje splitste toen een deeltje En zocht beveiliging in speels gedrag Vergat zichzelf, maar nooit haar waarde Viel zomaar in de diepte van de aarde
*
Krabbelde weer op Al zette het wel haar wereldje op z'n kop Toch ging ze vrolijk verder, en maakte dolle pret Alleen kon ze het héél goed merken - als ze ging naar bed Dan spookten de slangen rond haar benen En rende zij al dromend henen
Idolaat van haar vader Zó bijzonder als hij was Ze keek hem naar zijn ogen Wilde niet te licht worden gewogen Deze mocht toch zeker niet horen Wat zij als kindeke had verloren
*
Blij voor haar - hun band was sterk Met de hele familie zondags naar de kerk Bijbel lezend na het eten Hand in hand zingend - niet vergeten!
*
Op elke vraag van haar aan hem Al werd hij eerder in gevoel gesteld Had vader steeds zijn antwoord klaar Als hij haar zag - direct verteld
dus
Telepatisch sterk verbonden Werd haar denken ver vooruit gezonden Zo werd hij door haar op het voetstuk gezet En zorgde zij te leven zonder smet
zo
God de vader - altijd rechts van haar En stond aan de linkerkant haar vader klaar Hij wist van alles, wat je eigenlijk niet kon weten Was telepatisch...oei...was je't bijna weer vergeten?
*
Vriendjes en vrienden Het spel bleef een spel Kwamen zij te dicht Dan wist zij het wel
*
Het ging haar om karakter en gevoel Om de mens, en niet gelijk tot het doel De meeste waren stukken ouder En zij kwam niet hoger dan hun schouder Als op een dienblad, zo werd zij gedragen En om minder wilde zij ze niet behagen
*
't Zonnetje was, en 't zonnetje bleef Een gouden vogel in haar kooi Nog steeds lief, vrolijk en heel mooi
*
De vader en de dochter Hun band bleef eeuwig sterk Als zijn broekzak kende hij de mannen en hun verlangen Geen enkele werd dus goedgekeurd Totdat er toch een onschuldig jong bleef hangen En toen was het ook allengs heel snel gebeurd
Zij trouwden en kregen kinderen Daarmee werd haar wens wel mee vervuld Maar van liefde en samendingen werd een stuk geslotenheid verhuld
*
Híj, introvert en niet te lezen Over het bed hoefde zij gelukkig niet te vrezen Totdat ook hij niet meer liet blijken van de liefde voor zijn zonen En zij het niet meer hield, en ergens anders wilde wonen
*
Toen begon de hel opnieuw, en was de val heel diep Op het laatst wist ze niet meer waar ze liep Want daar kwam een erg gestoorde man Die maakte daar zijn misbruik van
*
De eerste jaren ging ze door de hel En wat daarna kwam
Verzamel ze voor als het donker word voor tijden zonder uitzicht tijden zonder vreugde woorden die je dragen verwarmen, verkwikken woorden om in te wonen woorden van brood er is sprake van luister maar goed ze zijn voorhanden woorden die op je wachten woorden die we al kennen luister maar goed ze fluisteren je naam.
**********
Eén miljoen vlinders
Ik heb vannacht de liefde gevonden en ik beken ik wist niets af van haar bestaan ik heb vannacht de liefde gedronken en ik werd dronken, o zo dronken, ik werd dronken stomdronken van haar
Mijn hart stond open, en zij ging naar binnen iets wat sinds eeuwen niet meer was gebeurd overmand door zoveel emotie vervuld van hartstocht, verlost van twijvels vond ik mijn rust ver weg van de sleur Liefde is één miljoen vlinders in je buik, of in je hoofd liefde is één miljoen vlinders en ze blijven, of ze gaan dood
Is er iemand die me kan helpen is er iemand de me begrijpt Ze wil mijn lichaam volledig bedwelmen mijn hele zijn, mijn hebben en houden heel mijn wezen schreeuwt het uit
refrein
maar dit keer zijn ze hier gebleven voor eeuwig en altijd ik wil de wereld laten weten ze hoort bij mij hoort alleen bij mij
Ik heb vannacht de liefde gevonden **********
Ik droomde dat er wat groen zou zijn waar ik mij neer kon leggen waar ik luister naar de zomerwind iets van de diepe stilte vind waar ik niets meer hoef te zeggen
Ik ben de woorden moe de uitgekiende zinnen ik zou zo graag opnieuw zonder één woord beginnen een stilte-zo intens daar in het jonge gras mijn laatste pantomime een glimlach en een zoen
Wie is die idioot die vlinders loopt te vangen ondanks terreur en dood een eindeloos verlangen koestert naar een verloren paradijs en ieder ogenblik van bloem en wensen zingt die idioot.....ben ik!
*********
Liefde
kon ik een gaaf der jeugd terugverkrijgen ik vroeg de makkelijke ontroerbaarheid van't hart dat nog niet heeft geleerd te zwijgen maar vrijelijk bij de breuk der dromen schreit
nu ben ook ik gewend mij te gewennen ik trek mij allengs in mijzelf terug en ach, zelfs die mij beter moeten kennen ik schijn hun wellicht liefdeloos en stug
toch ben ik vol verholen tederheden gekneusde liefde die geen uitweg vond oneindig medelijden met wie leden bewogenheid die't zware leven schond
alleen wanneer ik neder ben gezeten in avondeenzaamheid en lampgesuis en al wat mij benauwde heb vergeten begint eer in mijn hart een zacht geruis
dan wellen in mij nooit-overwonnen drangen dan geet er een stroom van liefde van mij uit die alle mensen in mij houd omvangen nu zij zich eindelijk niet meer voelt gestuit
dan heb ik't hart weer van mijn jeugd gevonden en ben ik warm van innerlijke gloed al wat de wereld in zich houdt gebonden dat voer ik de beminden tegemoet
dan schijnt het mij, bij 't zien van zoveel derven van zoveel vleugels tot geen vlucht ontvouwd dat ik alleen maar door voor hen te sterven hun tonen kan,hoeveel ik van ze houd
een oogwenk - de bekoring is gebroken ik meng het mijne weer met hun bestaan ik heb hun van mijn liefde niet gesproken en dit moet alles langs hen henen gaan.
