In drie uur van Europa naar Australië: fictie of realiteit?
Het verlangen om in amper een paar uur tijd van Europa naar Australië te vliegen is weer een beetje meer realiteit geworden. Bij tests in de Australische outback hebben militaire wetenschappers een vliegtuig gelanceerd dat een snelheid haalde van maar liefst 5.840 km/u, meldt de Australische krant Daily Telegraph. Dat is dubbel zoveel als de snelste straaljager en zes keer sneller dan een hedendaags commercieel lijnvliegtuig.
Luchtvaart met zogenaamde 'hypersonische' vliegtuigen werd tot voor kort als science fiction afgedaan, maar de afgelopen tests bewijzen dat dat wel eens realiteit zou kunnen worden. Met de snelheden die in de outback behaald zijn, zou een vliegtuig in amper 2,9 uur van Sydney naar Londen kunnen vliegen.
De nieuwe technologie, Hypersonic International Flight Research Experimentation of kortweg HIFiRE, wordt momenteel ontwikkeld door wetenschappers van zowel het Australische als Amerikaanse leger. Zoals dat wel vaker het geval is, zal de technologie -eens het zover is- eerst voor militaire doeleinden gebruikt worden vooraleer u als toerist met een snelheid van bijna 6.000 km/u naar Australië gekatapulteerd wordt. (sps)
Reeën zwemmen Schelde over BORNEM - Ondanks de stevige stroming zijn reeën erin geslaagd de Schelde over te steken ter hoogte van Bornem. Ze waagden de riskante oversteek op zoek naar nieuw territorium. En hun pogingen kennen succes: in Moerzeke, aan de overkant van de rivier, hebben ze intussen voor een fraai nageslacht gezorgd. Jan Van de Velde en Renilde Bleys Natuurgebied De Scheldeschorren in het Waaslandse Moerzeke telt een zestigtal reeën. 'Die zijn daar niet uitgezet', verzekert Willy Van Hoey van de Wildbeheereenheid Scaldinia. 'De dieren zijn er helemaal op eigen houtje gekomen. We hebben al gezien hoe de reeën vanuit Bornem komen overgezwommen. Niet in een grote kudde, nu en dan waagt er eentje de oversteek op zoek naar een nieuw territorium. Voor ons is het een nieuw fenomeen. We hebben observatietorens geplaatst om de dieren te kunnen volgen.' Jim Casaer van het Insituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) heeft zich gespecialiseerd in het onderzoek naar het reeënbestand in Vlaanderen. 'We hadden al weet van reeën die de Schelde overstaken ter hoogte van Ename. Maar of zij daar al zwemmend zijn overgeraakt of via een brug, weten we niet. Over Bornem hebben wij geen informatie gekregen. Feit is wel dat reeën goed kunnen zwemmen.'
Verjaagd door senioren
De reeën zoeken nieuwe gebieden op omdat hun territoriumdrang hen daartoe aanzet. 'In de winter is die drang minder sterk', zegt Jim Casaer. 'Maar in maart-april gaan de bokken opnieuw hun gebied afbakenen. De jonge bokken worden letterlijk verjaagd door de senioren. Ze moeten zelf een nieuw gebied zoeken en om dat te vinden, willen ze best een eindje zwemmen.' Goed een maand later, in mei, gebeurt hetzelfde bij de vrouwtjes. Reegeiten verjagen hun jongen van een jaar oud omdat ze een nieuw kleintje hebben om voor te zorgen. De 'pubers' worden letterlijk uit hun habitat geduwd. 'Ook zij kunnen een rivier oversteken op zoek naar een nieuw gebied, al is het afscheid met de moeder soms maar tijdelijk', zegt Jim Casaer. 'We zien dat het verstoten jong in de winter terugkeert naar de moeder. Dan leven ze in groepjes van drie en soms voegt zich daar ook nog een volwassen bok bij, een sprong heet dat. Voor de rest leven reeën overigens zo goed als solitair.'
Populatie groeit
In Moerzeke zijn de reeën pas de laatste vijf jaar opgedoken. 'Het gaat relatief goed met de ree', bevestigt Jim Casaer. 'De laatste jaren is de populatie blijven stijgen. Waar ze vroeger enkel opdoken in grote bosgebieden in Limburg en Vlaams Brabant, zijn ze vandaag in alle provincies te vinden. Je kan ze tegenwoordig ook gemakkelijker zien. Een ree mag dan wel een schuw dier zijn, in het Zoniënwoud blijven ze vrij dicht in de buurt van wandelaars of fietsers. Ze houden zich gewoon even stokstijf en grazen meteen na de passage rustig voort.'
In Parijs loopt momenteel een tentoonstelling van Fabre met bustes van zichzelf. Troubleyn
ANTWERPEN - Hij is de man die kevers plakte tegen het plafond van het koninklijke paleis en ham tegen zuilen in Gent. En vooral de eerste levende kunstenaar die in het Parijse Louvre tentoon mocht stellen. Maar tegelijk blijft kunstenaar Jan Fabre natuurlijk ook theatermaker. Hij schreef nu een eerbetoon aan de schoonheid. Hans-Maarten Post
'Mijn nieuwe theatertekst De dienaar van de schoonheid gaat over een poppenspeler die de diepe wens koestert om onzichtbaar te worden. Hij hoopt dat zijn poppen belangrijker worden dan hijzelf. Want wil niet iedere kunstenaar dat? Dat zijn werk belangrijker wordt dan hijzelf? Goed wetende dat het tegelijk iets dubbels heeft: hoe meer kunstenaars roepen dat ze onzichtbaar willen zijn, hoe zichtbaarder ze worden.'
Ja, je hoeft Jan Fabre niets meer wijs te maken. Hij weet hoe het zit. Als we hem zeggen dat het al evenzeer dubbel is dat die nieuwe reeks beelden die hij vanaf dit weekend in een Parijse galerij tentoonstelt, bustes van zichzelf zijn, glimlacht hij. 'Vind je dat ijdel? Daar heeft het niets mee te maken. Het is een onderzoek naar het menselijk lichaam. En waar begin je dan? In de spiegel. Heeft wie zo'n beeld koopt, dan Jan Fabre in zijn living? Nee. Een bééld van Jan Fabre. Ze kunnen nooit de ziel van de kunstenaar kopen.'
Je nieuwe stuk is een eerbetoon aan de schoonheid. Is het ooit gebeurd dat je iets maakte dat in jouw ogen mooi was, maar dat uitgespuwd werd door het publiek?
Jan Fabre: 'Vaak. Denk maar aan mijn plafond voor het koninklijke paleis. Daar heb ik veel lelijke brieven over gekregen. Mensen die zeiden dat ik een landverrader en een koninginnenneuker was. Allemaal uit extreemrechtse hoek. Ook al had dat werk een stuk kritiek in zich, op het koloniale verleden, toch werd ik aangevallen. Daar tegenover staan ook mooie reacties. Zoals toen ik een grote schildpad op het strand van Nieuwpoort zette. Ik herinner me een ijsventer, in zo'n auto met een bel. Jan Fabre, ik vind uw sculptuur fantastisch, riep hij, hier, een crème glaceke voor u!'
Wat versta je onder lelijk?
'Het rechtse gedachtegoed. Dat is voor mij absoluut lelijk. Het ontkracht het individu en de individualiteit. Schoonheid heeft de kleur van de vrijheid.'
Noem iets uit het dagelijkse leven dat je absoluut mooi vindt?
'Het menselijk lichaam. Ik zit nu elke dag uren op acteur Dirk Roofthooft te kijken en hij blijft me fascineren. De dienaar van de schoonheid is het slotstuk van een trilogie; van 14 jaar samenwerken. Hij is zo goed, dat hij in mijn ogen echt sexy wordt. Als een bloem die opengaat. Hij heeft een goed buikje, een groot litteken, een kale kop en toch vind ik hem een hele mooie man. Ik heb met danseressen gewerkt die een perfect lichaam hadden, maar die lelijk werden omdat ze niet van binnenuit straalden. Dan heb je niets aan dat paar mooie benen of aan die perfecte danstechniek.'
Wie of wat komt het dichtst in de buurt van je schoonheidsideaal? 'Dat kunnen net zo goed schilderijen als boeken of muziekstukken zijn. Een paar dagen geleden was ik in Wenen, waar ik een tentoonstelling voorbereid in het Kunsthistorisch Museum. Ik heb daar samen met een specialist een uur of twee voor een schilderij van Breugel gestaan: Het gevecht tussen carnaval en vasten. Dat blaast je echt van je sokken. De ongelofelijke intelligentie van zo'n kunstenaar. Dat is beter dan een grote Hollywoodfilm.'
Je was de eerste levende kunstenaar om tentoon te stellen in het Parijse Louvre. Een nieuw publiek ontdekte je werk, maar wellicht vinden ook grote verzamelaars Fabre nog méér de moeite waard. Heeft het je vreemde telefoons opgeleverd? Van kunstverzamelende Hollywoodsterren als Brad Pitt?
'Tuurlijk. Meer dan één zelfs. Maar ik noem geen namen, want dat vind ik opschepperig. Die tentoonstelling in het Louvre was een ongelofelijk succes. Meer dan een miljoen toeschouwers hebben mijn werk gezien. Daar ben ik heel trots op. Minder mooi is dat er daarna internationaal flink gespeculeerd is met mijn werk. Zonder dat ik daar vat op had. Ik heb de gieren gezien die hun graantje wilden meepikken.'
'Daarnaast informeerden er inderdaad een aantal zéér beroemde mensen naar mijn werk. Het interesseert me alleen niet zo, want ik weet dat het gaat zoals in Hollywood zelf: de ene dag ben je hip, de volgende ben je uit de mode. Wat mij meer boeit, zijn die andere rijke mensen die je werk willen omdat ze belangrijke collecties hebben. Zo heb ik binnenkort een tentoonstelling in Kiev, bij Victor Pinchuk, een van de rijkste oliemiljonairs ter wereld. Hij heeft met het Pinchuk Art Centre een eigen, publiek toegankelijk museum. Ik heb liever dat mijn werk mij in dat soort collecties overleeft.'
Belg bij vier Europese kandidaten voor Marssimulatie
PARIJS - De Belg Jerome Clevers is een van de vier overgebleven en door het Europese Ruimtevaartbureau ESA geselecteerde Europese kandidaten om in een 'container' in Moskou een volledige vlucht naar Mars te simuleren, zo heeft ESA vrijdag bekendgemaakt. Het Mars-500 experiment is een zware test naar het menselijk uithoudingsvermogen.
Van de vier ESA-kandidaten zullen er uiteindelijk twee echt deelnemen aan de simulatie waarvoor in totaal zes deelnemers zijn. Ze trainen in het Russisch Instituut voor Biomedische Problemen (IBMP) dat zich op de medische en psychologische kant van bemande ruimtevaart toespitst.
Mars-500 start deze zomer in een speciaal gebouwde menselijke habitat in het IBMP. De naam komt van 250 dagen om naar de Rode Planeet te vliegen, er 30 dagen op te werken en 240 dagen om terug te keren naar huis.
Bovenop de technische uitdagingen voor een bemand retourtje Mars stelt zich volgens ESA de menselijke factor: 'hoe kan men het best mensen selecteren en voorbereiden om mentaal en fysiek een ruimtevlucht van minstens anderhalf jaar te doorstaan in een gesloten ruimte, steeds tegen dezelfde gezichten aankijkend, doorlopend onder stress en geïsoleerd van familie en vrienden'.
Auteur en illustrator Kitty Crowther, die in Ukkel woont en werkt, heeft de Astrid Lindgren Memorial Award gewonnen, een prestigieuze prijs voor kinder- en jeugdliteratuur die ook wel de 'Nobelprijs voor kinderliteratuur' wordt genoemd.
Aan de prijs is een bedrag verbonden van 5 miljoen Zweedse kroon (ruim 500.000 euro). De jury beschrijft de 39-jarige Crowther, dochter van een Britse vader en een Zweedse moeder, als de meester van de lijn, maar ook van sfeerschepping.
In haar wereld staat de deur tussen verbeelding en realiteit wijd open, luidt het verder. Crowther heeft een 35-tal boeken op haar naam staan. Ze illustreert ook boeken van andere auteurs.
Kitty Crowther debuteerde in met Mijn koninkrijk in 1994. Ze kreeg in 1997 een Vlag en Wimpel van de griffeljury voor haar prentenboek Mijn vriend Jim. Voor In het pikkedonker ontving ze in 2003 een Zilveren Penseel, in 2005 gevolgd door opnieuw een Zilveren Penseel, voor Kleine Dood en het meisje. Ze heeft ook onder meer het werk van Bart Moeyaert en Toon Tellegen voorzien van illustraties.
Er waren nog vier andere Belgen genomineerd (Carll Cneut, Klaas Verplancke, Bart Moeyaert en Sylvia Vanden Heede). De prijs werd in 2002 in het leven werd geroepen na de dood van de wereldberoemde Zweedse kinderboekenschrijfster Astrid Lindgren die vooral bekend is van het personage Pippi Langkous.
Tienen. Schepen van Ruimtelijke Ordening Martine Rens (SP.A) neemt de waarschuwving tegen wonen onder hoogspanningslijnen ter harte. In het woonuitbreidingsgebied Breisemveld moeten de bouwers enige afstand in acht nemen.
Het Breisemveld, samen 25 hectare, wordt deels bebouwd. Het initiatief komt van Interleuven en Sociaal Wonen arrondissement Leuven. Eerst echter wordt nog de sociale verkaveling '39 kavels) in Kumtich ontwikkeld.
Over het gebied lopen, boven- en ondergronds, hoogspanningslijnen van en naar de transformatiepost aan de Aarschotsesteenweg. Minister Jo Vandeurzen (CD&V) waarschuwde voor risico voor kinderen onder hoogspanningslijnen. Schepen Rens neemt dat standpunt over en wil een voldoende afstand respecteren tussen huizen en leidingen. (Billen)
Een postkoets, wordt dat het trieste lot van de eens zo krachtige terreinwagen Hummer? General Motors stopte recent de productie van de meest gehate 4x4 maar de New-Yorkse filmmaker en artiest Jeremy Dean gaf het voertuig een nieuwe bestemming. Hij haalde de motor eruit en maakte van de snuit de bok. Het pk-monster wordt nu getrokken door twee paarden.
Het initiatief van Jeremy Dean is een knipoogje naar de crisis. Onder de Grote Depressie, begin jaren 30 van vorige eeuw, zagen veel Amerikanen zich verplicht een paard voor hun auto te spannen omdat ze geen dollars hadden voor de brandstof. Die bizarre voertuigen werden toen smalend de Hoover cars genoemd, naar de toenmalige president Herbert Clark Hoover. Dean drijft de satire nog verder en doopt zijn levensgrote voertuig de Ceo Stagecoach (de postkoets van de bedrijfsleider).
Het is klein, geel, schattig, van kop tot teen Vlaams en met een tikkeltje geluk binnenkort populairder dan de Teletubbies en Bob de Bouwer. Uki is klaar om de wereld te veroveren.
Op 3 april start op Ketnet Uki, een nieuwe 52-delige animatiereeks voor peuters. Uki bevat alle ingrediënten om de Tik tak van de éénentwintigste eeuw te worden. Ketnet is dan ook coproducent, samen met Universal Music België. Uki is de verpersoonlijking van een peuter die verwonderd naar de wereld kijkt en in een veilige omgeving met zijn vriendjes - een egel, een konijn, een schildpad en een eend - leuke avonturen beleeft onder het wakend oog van Zon, Wolk en Maan. Uki is onzijdig, geen insect, noch een buitenaards wezen. In elke aflevering van vijf minuten komt een dag in het leven van Uki aan bod.
Ashkan Harati en Theo De Roeck van het Leuvense bedrijf Topfloor klopten vijf jaar geleden met hun idee aan bij Patrick Busschots, die hen meteen groen licht gaf. Voor de animatie gingen ze in zee met het Gentse bedrijf Creative Conspiracy. 'Er was meteen grote interesse vanuit het buitenland, zelfs van de BBC, en daardoor kregen we snel het nodige budget bij elkaar', vertelt Luc Van Driessche. 'Natuurlijk hebben we er even aan gedacht de serie in China te laten maken. Maar na enkele tests bleek dat we het best in eigen handen hielden, al is het niet evident zo'n reeks volledig in eigen land te maken. Maar we zijn van kwaliteit vertrokken. Daarna hebben we gekeken wat haalbaar was qua budget.'
Heel aaibaar
Uki werd getest in Engelse kleuterscholen. Zowel ouders als kinderen reageerden bijzonder positief. Vorig jaar won Uki al een prijs op een beurs voor tv-makers in New York. De reeks is behalve aan Ketnet en RTL inmiddels verkocht aan Finland en Portugal. Onderhandelingen met zenders in Groot-Brittannië, Denemarken, Frankrijk en Canada zitten in de afrondingsfase. 'Kindjes kijken echt gebiologeerd naar het tv-scherm als Uki verschijnt', zeggen Dirk Timmerman en Eva Boelen van Universal. 'De aaibaarheidsfactor is enorm hoog. Daarom denken we al aan dvd's, boekjes en pluches. Het is onze ambitie dat Uki minstens zo populair wordt als de Teletubbies en Bob de Bouwer.'
Dit weekend gaat de zomerdienstregeling in op Brussels Airport. Er vliegen vijf nieuwe maatschappijen op Brussel en er komen zeven bestemmingen bij.
In de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 maart, tegelijk met de invoering van het zomeruur, start ook in de luchtvaart de zomerdienstregeling.
Wat is er nieuw in het aanbod van de luchthaven van Zaventem:
Nieuwe luchtvaartmaatschappijen
Air Canada: dagelijks op Montreal en Toronto vanaf juni Blue: 12 x dagelijks op Helsinki vanaf eind maart Icelandair: 2 x wekelijks op Reykjavik tussen juni en september Middle East Airlines: 2 x wekelijks op Beiroet tussen juni en september AtlasJet: vakantievluchten op Turkije
Nieuwe bestemmingen
Reykjavik: 2 x wekelijks door Icelandair tussen juni en september Shanghai: 3 x wekelijks door Hainan Airlines vanaf mei Vigo: 3 x wekelijks door Vueling vanaf eind maart Accra: 4 x wekelijks door Brussels Airlines vanaf juli Cotonou: 2 x wekelijks door Brussels Airlines vanaf juli Lome: 2 x wekelijks door Brussels Airlines vanaf juli Ouagadougou: 2 x wekelijks door Brussels Airlines vanaf juli
Benny Steenwinckels stelt het programma voor de animatie in het paasweekeinde in Hakendover voor.
Dit mag je verwachten in de tent in Hakendover, aan de Hakendoverstraat: vrijdag 2/4: R&B Bunny's party metj dj Boety ,met coctailbar & bunny's. zaterdag 3/4: 70-80-90-party, Company b special, dj Andy Reniers. zondag /4/4: live rock coverband Plugged. maandag 5/4: eerste optreden van de zestienjarigen Rock&Punkband uit Hakendover-Wommersom-Dormaal 'Overload'.
De paastent wordt opgesteld op zaterdag 27 maart. (R. Billen)
Wie regularisatie aanvraagt met frauduleuze arbeidsdocumenten krijgt niet meteen een rode kaart. Integendeel, volgens insiders worden ambtenaren zelfs aangespoord om 'actief op zoek te gaan' naar positieve elementen en alsnog te regulariseren.
Het rommelt bij de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ), waar dezer dagen de dossiers over de regularisatie van mensen zonder papieren behandeld worden. N-VA-Kamerlid Sarah Smeyers kreeg van verschillende kanten lucht van het ongenoegen dat bij de ambtenaren leeft. 'Niemand durft het risico te nemen om openlijk kritiek te geven', zegt Smeyers.
De klachten wijzen er volgens Smeyers op dat de ambtenaren duidelijke wenken krijgen om toch maar zoveel mogelijk regularisatiedossiers goed te keuren. Een insider spreekt dat niet tegen: 'De staatssecretaris gaat zeer ver om de richtlijnen zo ruim mogelijk te interpreteren. Er is een zekere druk vanuit het cdH om zoveel mogelijk dossiers goed te keuren.'
Vals document telt niet
Het meest frappant zijn de instructies in verband met dossiers waarin valse documenten zitten die moeten bewijzen dat de aanvrager een vaste job heeft. Eerder kwam al aan het licht dat er vooral in Brussel een lucratief handeltje werd opgezet met dergelijke documenten.
'Nu blijkt dat valse documenten niet eens volstaan om het dossier verticaal te klasseren', zegt Smeyers. 'Integendeel, op basis van een interne nota krijgen de ambtenaren de opdracht om het valse arbeidscontract gewoon uit het dossier te halen. Ze moeten actief op zoek gaan naar andere positieve elementen om de aanvrager toch te kunnen regulariseren.'
Bevoegd staatssecretaris Melchior Wathelet (cdH) ontkent alvast niet staalhard. 'Als de aanvraag niet alleen gebaseerd is op een job en er voldoende andere elementen zijn die op verankering wijzen, dan creëren valse werkgeverscontracten niet noodzakelijk een negatief advies. Dat wordt geval per geval bekeken. We moeten toch een beetje genuanceerd blijven.' Al wil Wathelet niet gezegd hebben dat de valse documenten zo maar genegeerd worden: 'Het is wel een bezwarend element.'
De Dienst Vreemdelingenzaken houdt zich op de vlakte. 'Het klopt dat we van de staatssecretaris de instructie hebben gekregen om het volledige dossier te onderzoeken en niet alleen te focussen op de valse documenten', zegt beleidsmedewerker Geert De Vulder.
Voor Smeyers is het gedogen van fraude echter een stap te ver: 'Een staatssecretaris die zijn medewerkers de opdracht geeft om de ogen te sluiten voor fraude is zijn stoel niet waardig. Die moet ontslag nemen, dit is alle schaamte voorbij.' Volgens haar bronnen klaagt ook de politie, die de frauduleuze dossiers opspoorde, over het feit dat daar niets mee gedaan werd, maar dat kan bij DVZ niet bevestigd worden.
Geen cijfers
Smeyers wil Wathelet vandaag over de zaak aan de tand voelen en herhaalt nog eens haar vraag naar concrete cijfers over de regularisatie op basis van sociale verankering. Die zijn er immers niet. Eerst heette het dat de gemeenten de dossiers nog niet doorgestuurd hadden. Intussen, drie maanden later, blijkt het nog steeds moeilijk. 'De Dienst Vreemdelingenzaken heeft duidelijk de instructie gekregen niet over de cijfers te communiceren', zegt Smeyers. 'Nochtans rapporteren ze die maandelijks aan Wathelet. Maar die zegt geen cijfers te hebben. 'Bij DVZ beginnen ze te vrezen dat zij een modderfiguur slaan, terwijl er boven hun hoofd politieke spelletjes gespeeld worden', zegt Smeyers. Wathelet zelf belooft 'zeer binnenkort' met cijfers te komen.
Als het van burgemeester Leopold Lippens afhangt, komt het eerste hotel met zes sterren van ons land in zijn mondaine badplaats Knokke. Dat zei hij op het Mipim-vastgoedcongres in Cannes. Alleen zal de overheid dan toch de huidige regelgeving moeten aanpassen, want tot nu toe is vijf sterren het hoogst haalbare in ons land. Kristof Simoens
Burgemeester Leopold Lippens zet zijn plannen om van Knokke het Dubai aan de Noordzee te maken onverdroten voort. Binnen dit en vijf jaar wil hij 1.500 à 2.000 luxehotelkamers laten bouwen door de privésector. 'Geen overbodige luxe', beaamt Jan De Grote van de toeristische dienst van Knokke-Heist, 'want het aantal hotels en beschikbare kamers daalt jaar na jaar. Vooral de kleinere familiepensionnetjes sluiten één na één de deuren en worden vervangen door nieuwbouwappartementen.'
Lobbyen bij de overheid
Vandaag zijn er in Knokke-Heist geen veertig hotels meer. 'Het zijn bovendien kleine hotels en de kamers kun je lang niet allemaal topklasse noemen', beseft de burgemeester. 'Al is Knokke niet de enige kuststad die met dat probleem te kampen heeft. Noem mij drie topklassehotels met meer dan honderd kamers aan onze kust. U kunt dat niet, ik evenmin', stelt Leopold Lippens vast, net terug uit Cannes.
Zijn stad telt momenteel 25 driesterrenhotels en acht viersterrenhotels. In de loop van volgend jaar gaat La Réserve opnieuw open, waardoor de badstad over een vijfsterrenhotel zal beschikken. Maar Lippens ziet het groter en grootser: hij wil zo snel mogelijk een eerste hotel met zes sterren en 350 kamers. 'Als de vastgoedbeurs in Cannes mij één ding heeft geleerd, dan is het wel dat we dringend groter moeten denken. Als je ziet welke plannen Frankrijk of Duitsland hebben, dan lopen wij hopeloos achter.'
En dus is de burgemeester vastbesloten om 'volop te gaan lobbyen bij de overheid om alles te versnellen. Ik hoop dat de tweede golfclub binnen één à anderhalf jaar een feit zal zijn. Wanneer het bijbehorende hotel opengaat zal afhangen van de stedenbouwkundige vergunning, maar voor mijn part zo rap mogelijk. Dit is niet alleen nodig voor het toerisme, ook economisch is zo'n hotel van groot belang. Vergeet niet dat het indirect al gauw 400 tot 500 arbeidsplaatsen kan creëren.'
Sterrenregeling aanpassen
Alle gronden - en het gaat om zo'n 160 hectare waar nu nog de vroegere steenbakkerij Dujardin staat, ter hoogte van de Natiënlaan - zijn al eigendom van Leisure Property Invest, dat deel uitmaakt van de Ieperse projectontwikkelaar Ghelamco Group. Die investeert zowat 100 miljoen euro in de ontwikkeling van de hele site. Met de bouw van tweeduizend hotelkamers zelf is naar schatting een investering van om en bij het half miljard euro gemoeid. Maar voor de eerste steen gelegd kan worden voor het eerste zessterrenhotel van ons land, is het nog wachten op de resultaten van het milieueffectenrapport en op de andere broodnodige vergunningen.
En zelfs dan blijft er nog een kaap te nemen: vooralsnog kunnen hotels in ons land hoogstens vijf sterren krijgen. 'Uiteraard kan de regelgeving in de toekomst wijzigen', zegt Lea Winkeler van Toerisme Vlaanderen. 'Maar daar is wel een nieuw ministerieel besluit voor nodig. Voorzover mij bekend, staat dit alleszins nog niet op de agenda. Maar wat niet is, kan natuurlijk nog komen.'
