Onderzoekers van het Antropologisch Instituut van de Johannes-Gutenberg Universiteit in Mainz hebben ontdekt dat de bacterie Yersinia pestis verantwoordelijk is voor de middeleeuwse pestepidemie in Europa. Mede door onderzoek van botten uit massagraven in Bergen op Zoom ontdekten zij twee tot nu toe onbekende varianten van deze bacterie.
Over het ontstaan van de Zwarte Dood, de grote pestepidemie die Europa tussen 1347 en 1352 teisterde en tot 25 miljoen doden leidde, waren de meningen onder wetenschappers altijd sterk verdeeld. De theorie luidde dat de ziekte vanuit Centraal-Azië oversloeg naar Europa. Velen betwijfelden dit en dachten dat andere ziekten aan de Zwarte Dood ten grondslag lagen.
Skeletresten Het onderzoek door het instituut heeft nu aan alle twijfel een einde gemaakt. De wetenschappers bestudeerden skeletresten van 76 mensen uit vijf verschillende plaatsen in Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië en Nederland. Een van de onderzochte plaatsen is Bergen op Zoom, waar in 1999 massagraven zijn gevonden op het Gouvernementsplein. Hier stond vroeger een gasthuis. De Bergse skeletten leverden opvallend goed bewaard DNA op.
De Zwarte Dood, illustratie uit een bijbel uit het Zwitserse Toggenburg (1411)
Azië De onderzoekers waren in staat het DNA van de pestbacterie terug te vinden in de beenderen en tanden van de slachtoffers. Er werden twee varianten van de pestbacterie teruggevonden, die ouder bleken te zijn dan de tot nu toe bekende typen. Eén ervan is verwant aan een nog bestaande bacterie die onlangs in Azië is gevonden.
HOEGAARDEN - 45 leerlingen van het tweede studiejaar van de gemeenteschool plantten zevenduizend bloembollen op een border in de Tuinen.
Hoe ze dat moesten doen, leerden ze van de Nederlandse tuinarchitecte Jacqueline Van der Kloet, die speciaal uit Amsterdam was overgekomen om instructies te geven. Want een bol mag niet te diep of te ondiep zitten. Ook de plaats is van belang. 'En het topje mag nooit naar beneden.'
Opgetogen ging het jonge volk aan de slag, flink geholpen door hun juffen Brigitte en Véronique, door de schepenen Marleen Lefevre en Filip Havet (beiden CD&V) en gedeputeerde Monique Swinnen (CD&V). De gemeente en de provincie financieren allerhande projecten in de Tuinen.
'Bedoeling is met verscheidene bloembollen zoveel mogelijk variatie in kleur te brengen in borders', lichtte Van der Kloet het initiatief toe. 'Bloei moet gegarandeerd blijven van maart tot einde november. Daarom is het van belang bollen te planten in de lente, de zomer en de herfst. In deze Tuinen lukt dat uitstekend.' De border met de pas geplante bollen telt zes tulpensoorten. 'Hij is een schitterend voorbeeld van hoe veelzijdig bloembollen kunnen zijn', aldus de architecte.
Véronique Van der Kloet specialiseerde zich in beplantingen en heeft verscheidene projecten op haar naam staan, ook in Amerika. Haar borders vergen weinig onderhoud. Ze zoekt voortdurend naar nieuwe combinaties met bloembollen, die men 'swinters niet moet uitplanten en die groeien tussen bodembedekkers, wat het onderhoud tot een minimum beperkt. Ze raakte gefascineerd door de Tuinen toen ze er een bezoek bracht met het Nederlandse Bloembollencentrum. Het Bloembollencentrum schonk het plantgoed aan de Tuinen.
Hoofdtuinman Geert Derom schat dat het gemeentelijke domein een zeshonderdduizendtal bloembollen telt. 'Elk jaar komen er bij. In de lente alleen al plantten we er zesduizend.' Het resultaat mag worden gezien. Nu in de herfst baden de Tuinen in een weelde van groen en andere kleuren. (Baeken)
Brochures over bloembollen gratis in de Tuinen (Houtmarkt).
Totale Waaznzin brengt op 10 november (21u) het jaarlijkse Armistis-konsaar. Daarvoor werden liederteksten ingezameld bij oude inwoners.
Het jaarlijkse Armistis-konsaar van 2010 staat in het teken van de plezante én tristige istaures van vrugger en naa (oiver leefde en doewet)'. Eerst brengt De Waanzin uit hun repertoire, een aantal leekes van naa.Daarna komen de aa leekes van vrugger aan bod.
Authentieke liederen die tijdens feesten (communies, trouwfeesten,...) werden gezongen tot in de eerste helft van vorige eeuw. Meestal gaat het over moeilijke of onmogelijke liefdes, dramatische gebeurtenissen (overlijden in het kinderbed,...), soms moraliserend (de invloed van de fles) of gewoon plezante liedjes over jeugdherinneringen, hechte vriendschappen, of een ongelukkige ziekenhuisopname, ...
Van deze liederen bestaan geen gedrukte teksten of muziekarrangementen. Ze werden gezongen tijdens familiefeesten en zo doorgegeven aan de volgende generaties. Dat maakt dat er soms licht verschillende versies van eenzelfde lied in omloop kwamen.
De groep ontdekte een paar Hoegardiers die nog een repertoire van deze oude liederen bezaten, neergeschreven in vergeelde schriftjes, of gewoon in hun hoofd. Zij hebben die oude liederen voor ons gezongen en wij hebben er de muziekarrangementen voor gemaakt. Suzanne Swellen en Georges Nicolaes gaan zelf een aantal van deze liedjes zingen. De andere worden gebracht door Fred Depré, Chris Mazerese en De Waanzin.
In het tweede deel vertolken Chris Mazerese, Mariette Peeters, Leen Covens en Monique & Sara Vanoppen nummers van De Waanzin die hen op het lijf zijn geschreven.
Doe iets leuks met een Kringding was de opdracht voor de Netlog wedstrijd van De Kringwinkel. Wie de leukste foto postte, won een fuif ter waarde van 1.700. De bezoekers van de site konden stemmen.
Meer dan 24.000 mensen bezochten de site, meer dan 1.500 bezoekers maakten zich vriend. Er waren 82 deelnemende klassen, vriendengroepen of jongeren individueel.
De klas van het 6e middelbaar van KA Pegasus Oostende. Wij willen een schoolfuif organiseren en vonden deze wedstrijd dus een bere(n)goed initiatief. Vandaar ook de knuffelberen die uit De Kringwinkel komen. Met een score van 9,4 op 10 en meer dan negenduizend stemmen veroverden ze de hoofdprijs: het ronde bedrag van 1.700 euro, te besteden aan een beestige fuif. Dat wordt dus een vette klasfuif! Directeur Jean Surmont: Ik ben erg trots op mijn leerlingen, die zowel hun zin voor initiatief hebben getoond als een sterke samenwerking.
Maar er is meer: De Kringwinkel was zo in de wolken met de creativiteit van de inzendingen, dat ze besloten om nog vier extra waardebons van 50 euro te schenken. Die gaan naar de creatiefste ideeën. Twee van de vier extra waardebons gaan naar Tiense inzendingen. Daarvan gaat er een naar de scouts Berkrakkers met hun skatekonijn en een andere naar Victoria Springer met een retrofoto uit het stadspark.
TIENEN - Het Tiense stadsbestuur heeft een samenwerkingsovereenkomst afgesloten met de Stichting Monumentenstrijd voor het project De 3 tumuli met hun omgeving. Dit betekent dat het subsidiebedrag voor de herinrichting van de site aan de stad uitbetaald kan worden.
Midden 2006 werden de drie Gallo-Romeinse tumuli of grafheuvels van Grimde door een team van 25 deskundigen geselecteerd uit bijna 350 projecten om deel te nemen aan de Monumentenstrijd. . Tienen behaalde de finaleplaats voor Vlaams-Brabant en kan daardoor beschikken over een subsidiebedrag van 36.000 euro.
In 2007 sloot de stad een erfpachtovereenkomst af met de Regie der Gebouwen voor het terrein waarop de grafheuvels gevestigd zijn. De herinrichting van de site wordt voor 60 % betaald door het Vlaams gewest. De provincie Vlaams-Brabant en de stad Tienen nemen elk 20 % van de kosten voor hun rekening.
Het ruimtelijk uitvoeringsplan De Drie Tommen werd goedgekeurd en het archeologisch vooronderzoek op de site is afgerond. De stad wil de heuvels beschermen en het omliggende terrein inrichten als een mooie, sacrale plek, net zoals dit in de Romeinse tijd het geval was. (R Billen)
Topatleten VS massaal uit de kleren voor 'The Body Issue'
Voor de jaarlijkse versie van 'The Body Issue' van ESPN gingen weer enkele Amerikaanse topatleten gretig uit de kleren. Vooral Tim Howard, doelman bij het Everton van Marouane Fellaini, springt daarbij in het oog, net als het (vrouwelijke) waterpoloteam. Speciaal aan deze naaktreportage is dat voor een keer zowel de mannen als de vrouwen verwend worden. Een sexy video van de 'making of' kan je onder dit artikel bekijken.
Naaktdunk Tim Howard showt uitgebreid zijn gespierd lichaam dat doorgaans onder zijn keepersoutfit verborgen zit. De nationale doelman toont ook zijn uitgebreide collectie tatoeages. Nog van mannelijke zijde zet topbasketbalspeler Amar'e Stoudemire. De forward van de New York Knicks pakt uit met een opmerkelijke naaktdunk in een zwembad, waarbij hij al zijn lenigheid in de strijd werpt om de strategische plaatsen af te dekken. Ook verrassend lenig komt topgolfer Camilo Villegas uit de hoek.
Treintje Voor de mannelijke fans van ESPN neemt Stoudemires vrouwelijke collega Diana Taurasi van de WNBA poedelnaakt een foetushouding aan. Pas echt smullen wordt het als het waterpoloteam collectief uit de zwempakken gaat en een sexy 'treintje' vormt.
Serena Williams gaat naakt Een naakte Serena Williams (28) siert dezer dagen de cover van het nieuwe magazine Body Issue, een uitgave van het Amerikaanse ESPN Magazine. Het nieuwe nummer één van de wereld ontdeed zich van al haar kleren uit om voor de lens te poseren. Body Issue, een fotoboek vol naakte top-en amateursporters, verschijnt op 9 oktober.
Voor Serena Williams is het niet de eerste keer dat ze in evakostuum poseert voor een magazine. Twee jaar geleden deed ze wat modellenwerk voor Jane Magazine. Toen bedekte een bloem haar intieme lichaamsdelen. Serena was ook al enkele malen in bikini te bekijken in de Swimsuit Issue van Sports Illustrated.
(I.B.) Doctor in de archeologie Klaas Vansteenhuyse onderzoekt wat de archeologie ons leert over de verhalen uit het Oude Testament. Inge Bosschaerts
De Tiense auteur Klaas Vansteenhuyse gaat in zijn boek 'Van Abraham tot Jezebel' op zoek naar de archeologische correctheid van het Oude Testament. 'Adam en Eva als oerouders? Zowel archeologische als genetische onderzoeken tonen aan dat dat niet kan.'
Is het Oude Testament historisch correct? Auteur Klaas Vansteenhuyse (34) uit Tienen deed de test voor zijn jongste boek: Van Abraham tot Jezebel, Wat archeologie ons leert over de verhalen van de Bijbel.
'De conclusie? Neen, de bijbelverhalen zijn historisch gezien niet altijd even correct. Maar daarvoor zijn ze ook niet bedoeld. Ik geef de historische achtergrond mee, maar het is aan de lezer om uit te maken wat hij gelooft.'
Vansteenhuyse, doctor in de archeologie en betrokken bij opgravingen in Israël en Syrië, is zelf gelovig. Wil dat dan zeggen dat hij zich als wetenschapper vaak geërgerd heeft bij het lezen van de Bijbel?
'Nee hoor', zegt hij. 'Zoals ik al zei: de Bijbel heeft niet de pretentie om een historisch naslagwerk te zijn. Vergelijk het met een film als Indiana Jones. Die is ook niet altijd even correct. Maar als je je daaraan gaat ergeren, ben je twee uur kostbare tijd én acht euro kwijt omdat je de film toch gezien hebt. Dan kan je er beter van genieten. Trouwens: de Bijbel staat er wel als boek, vind ik. Alles wat je in de betere James Bond ziet, vind je ook terug in de Bijbel. Passionele moorden, ontvoeringen: noem maar op.'
Maar dus niet altijd even juist. Neem nu het scheppingsverhaal, het eeuwige discussiepunt tussen wetenschappers en gelovigen.
'Dat klopt niet', zegt Vansteenhuyse. 'Genetisch onderzoek heeft uitgewezen dat de mens afstamt van zeven oermoeders. Dus er moeten al zeven Adammen en Eva's zijn. En uit archeologisch onderzoek blijkt dan weer dat we afstammen van de Homo Sapiëns uit Afrika. Maar ook andere verhalen moeten we met een korrel zout nemen. De muren van Jericho, bijvoorbeeld. Die zouden ingestort zijn na zevenmaal trompetgeschal bij het binnenkomen van het beloofde land. Onzin, natuurlijk. Archeologisch onderzoek heeft uitgewezen dat Jericho toen niet eens muren had.'
Vansteenhuyse bouwde het boek op rond allerlei figuren.
'Om het vlot leesbaar te houden. Voor alle duidelijkheid: dit is geen naslagwerk. Dit is een echt leesboek. Om op de trein te lezen, tussen twee stations door. Ik ben vijf jaar geleden aan dit boek begonnen met de bedoeling er een cursus van te maken voor mijn avondlessen over archeologie. Ik merkte al snel dat het mensen fascineert. Op vraag van de uitgeverij heb ik er een boek van gemaakt.'
Met de hele discussie over het al dan niet schrappen van de katholieke K in K.U. Leuven en het schandaal in de Kerk, kon Vansteenhuyse zich alvast geen beter moment dromen om met zijn boek op de proppen te komen.
'Promotioneel kon ik het niet beter treffen, dat klopt. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik dankbaar ben om de vele pedofilieschandalen. Integendeel. Maar het maakt natuurlijk wel dat er op dit moment veel aandacht is voor het onderwerp.'
Van Abraham tot Jezebel: Wat archeologie ons leert over de verhalen van de Bijbel, Klaas Vansteenhuyse, uitgeverij Davidsfonds, 27,5 euro
Nu de dagen alweer korter worden, maken op zon beluste cruiseschepen de oversteek van de Middellandse Zee naar de Cariben. Weekend laat de strijd om het grootste schip voor wat die is en zocht en vond de boutiqueformule onder de drijvende hotelresorts: de Seadream.
Onder het motto Small is beautiful ontdekken we de Cariben op een schip dat ons rust garandeert, waar een ongedwongen sfeer heerst en een echt vakantiegevoel. Vergeet megatoestanden, grootse shows of sportfaciliteiten: dit is de Seadream. Iets meer dan 50 cabines, dat betekent maximaal 109 passagiers. De afmetingen van dit uitvergrote jacht (105 meter lang en 14 meter breed) zijn peanuts in vergelijking met het gros van de cruiseschepen. We merken het meteen als we s ochtends ontwaken in Saint-Thomas: de boot waarop wij straks inschepen, lijkt een stulpje tegenover het schip ernaast alsof je een villa naast een appartementsgebouw zou zetten.
Kleinere havens Meevaren op een kleiner schip heeft nog een bijkomend voordeel: net door zijn afmetingen kan onze boot makkelijker andere eilandjes aandoen en in baaien aanmeren waar de grotere schepen niet komen. Om zon megaschip te kunnen ontvangen, moeten de lokale havens beschikken over flink wat faciliteiten. De vaarroute die wij volgen, illustreert dat. Van de (Amerikaanse) Maagdeneilanden gaan we naar Puerto Rico, langs speldenkoppen van eilanden als St-John, St-Barts, St-Martin en Virgin Gorda. In vogelvlucht is die afstand niet heel groot, maar alles gebeurt erg easy going: een beetje varen, eilanden verkennen en genieten.
Het moet gezegd: de stranden en waterkleur ogen paradijselijk, de stadjes zijn pittoresk, de landschappen idyllisch. We laveren van Amerikaans grondgebied naar het Britse Gemenebest, langs Franse territoire doutre-mer en we kunnen zelfs een blik werpen op het privé-eiland van Richard Branson. Een Amerikaanse medepassagier is al enkele dagen het noorden kwijt: Waar zijn we vandaag?, wil hij weten. Richard, een Welshman die zowat de bestemmingsencyclopedie aan boord is, vertelt wat je op elk eiland kan doen. Telkens we voor anker gaan, zorgt een pendelboot voor een continue overzetservice naar het vasteland van dienst, waar een lokale agent de Seadreamgasten opvangt. Al is die bestemming vaak: het strand.
Hoofdattractie: strand
Dat is het grote verschil tussen de Cariben en de Middellandse Zee: de Mare Nostrum puilt uit van steden en historische plekken. In de Cariben zijn de stranden de hoofdattractie. Het aanbod in de aanleghavens beperkt zich vaak tot wat winkelen of een korte wandeling. In de Cariben blijven naar cultuur dorstende gasten een beetje op hun honger zitten. We pikken wel met plezier de lokale bezienswaardigheden mee, zoals het geboortehuis van schilder Camille Pisarro op Saint-Thomas of het lokale museumpje op Sint-Barts. Maar op dat heuvelachtige eilandje hadden we met de huurwagen tegen s?middags echt wel alle uithoeken gezien. Hetzelfde verhaal op het Franse deel van St-Martin: we kiezen voor een verkenning met een van de mountainbikes die meevaren met de Seadream. Maar ook hier staan we na een goeie twee uur weer aan het schip.
Dat betekent geenszins dat de eilandbewoners niet hun best doen om cruisetoeristen ter wille te zijn. De doortocht van cruiseschepen tussen november en april geeft de verschillende eilanden een belangrijke economische impuls. Wij betalen misschien meer voor onze producten dan andere rederijen, maar we weten dan ook dat we topkwaliteit krijgen, zegt onze chefkok. Ook voor leveranciers van huurwagens, excursies en andere diensten zijn cruisegangers een belangrijke bron van inkomsten. En dan hebben we het nog niet over de vele shops, restaurants, bars en andere bedrijven wier aanbod bijna exclusief op deze vakantiegangers is afgestemd. Vanaf april wordt het hier heel kalm, vertrouwt een chauffeur ons toe.
Maar er is toch een groot verschil tussen de pakweg 100 passagiers op ons schip en het aantal passagiers dat door megaschepen wordt losgelaten op een eiland? Heb je die drie mastodonten vanmorgen gezien die voor anker lagen voor Tortola? Op elk van die schepen zitten 2.000 passagiers terwijl het eiland ocharme zelf amper een paar duizend inwoners telt, zegt een crewmember. We prijzen ons dus gelukkig dat wij zon invasie niet meemaken.
Leven aan boord
Maar wat doe je als gast dan als er aan boord geen grote entertainmentfaciliteiten zijn? Goh, ik weet niet waar onze tieners uithangen, verzucht een New Yorkse moeder. Ik vermoed dat ze in de bibliotheek dvds zijn gaan uitlenen en voor tv hangen. Het alternatief is deelnemen aan de dagelijkse uitstappen, gebruik maken van de spa en fitness aan boord of gewoon niks doen en relaxen. Dat geeft ons ruimschoots gelegenheid om nader kennis te maken met het leven zoals het is op de Seadream en de internationaal getinte bemanning. Het gros van de 94 crewleden zijn Filipinos, maar die werken meestal achter de schermen. De spa-afdeling is het terrein van een aantal Thaise dames, op de brug maken Scandinaven de dienst uit, barmannen, obers en alle anderen die de gasten bedienen, worden vooral gerekruteerd in Europa en Zuid-Afrika. Seadream heeft een reputatie hoog te houden, daarom proberen we de beste mensen aan te trekken, legt de Franse hotelmanager Christophe Cornu uit. En dat merk je: alhoewel het aan boord van zon schip hard werken is, loopt het gros van de bemanning er steevast goedgemutst bij.
Culinaire verwennerij
Een niet onbelangrijk aspect van het leven aan boord van Seadream is de catering. Gasten op dit schip betalen een flinke stuiver voor hun verblijf hier, maar ze krijgen er heel wat voor terug. All inclusive betekent dat in tegenstelling tot grote schepen de dranken bij het eten en consumpties allerhande sowieso inbegrepen zijn, maar vooral dat we mogen kennismaken met topkeuken.
Daarvoor zorgt een team van negen koks uit diverse windstreken. Ze hebben allen gewerkt in tophotels en/of sterrenrestaurants. Samen met een hele batterij obers staan ze de klok rond paraat om zoveel mogelijk de wensen van de gasten te vervullen. Iemand vroeg mij vanmorgen of er geen bouillabaisse op het menu staat. Wel, binnen twee dagen krijg je een bouillabaisse geserveerd zoals je ze nog niet vaak geproefd hebt, belooft de Indische chefkok.
De laatste dag mogen we zelfs aanschuiven voor een champagne and caviar splash: als het schip voor anker gaat in een verlaten baai, worden alle gasten uitgenodigd om (Amerikaanse) kaviaar te komen proeven. De obers in flashy outfit serveren intussen champagne à volonté. De hele cateringmachine is overgebracht naar het strand, waar we vergast worden op barbecue. En dan is het tijd voor een namiddag watersport, zwemmen of siësta.
Dolce far niente en genieten zijn dus echt dé trefwoorden die dit charmehotel op water typeren. Elke avond, onder een schitterend sterrenhemel op het achterdek, onderwerpen we ons graag, onder het deskundig advies van de Hongaarse maître dhôtel Gabor, aan de culinaire toverkunsten. Het resultaat is verbluffend: het ene hoogstaande gerecht volgt het andere, met als absoluut summum het dessert. Patissier Garfield, een oudgediende op Seadream en afkomstig uit Noord-Ierland, is naar eigen zeggen al lang de tel kwijt van het aantal dames dat hem ten huwelijk heeft gevraagd.
In John Lennons geboortestad Liverpool is 10 oktober een beeld onthuld met de titel 'Peace and Harmony'. De voormalige Beatle was dan zeventig zijn geworden.
In overeenstemming met het pacifistische gedachtegoed van de zanger toont het kunstwerk duiven op een wereldbol, omringd met muzikale symbolen. De onthulling van het werk gebeurde in aanwezigheid van Lennons eerste vrouw Cynthia (71) en hun zoon Julian (47). "We zijn hier om papa te eren en om te bidden voor vrede", zei die laatste aan de honderden aanwezige toeschouwers in het centrum van de stad.
Cynthia Lennon benadrukte dat het niet nodig is om te treuren. "Ik denk dat de tijd van rouw voorbij is. De tijd is gekomen om te feesten. Denk aan zijn leven, dat positief en goed was", verklaarde ze voordat een zangkoor 'Give Peace A Chance' inzette, een van de bekendste Lennon-nummers.
De inhuldiging van het beeldhouwwerk is slechts een van de vele gebeurtenissen die plaatsvinden ter ere van John Lennon. De zanger, die op 8 december 1980 in New York werd vermoord, werd exact zeventig jaar geleden geboren. In Liverpool, de bakermat van de Beatlemania in de jaren zestig, lopen de festiviteiten nog tot 9 december.
Tienjarige Belgische wint filmprijs op festival Ourense
De Belgische actrice Kimke Desart is op het OUFF-festival, het filmfestival van Ourense (in Galicië, Spanje), verkozen tot beste actrice voor haar rol in 'Lost Persons Area' van Caroline Strubbe, zo meldt de webstek farodevigo.es.
In die film uit 2009, het langspeelfilmdebuut van Strubbe, speelt Desart de negenjarige dochter van de onconventionele uitbaters van een kantine temidden een door hoogspanningsmasten gedomineerd, uitgestrekt en desolaat gebied. In die omgeving vecht zij vooral tegen de verveling, en zoeken alle protagonisten hun beetje geluk.
De grote prijs van het festival, aan zijn 15de editie toe, was voor de Portugees-Franstalige prent 'A Religiosa Portuguesa' (Een Portugese Non) van de Amerikaan Eugene Green.
België was opnieuw aan het feest bij de toekenning voor de beste fictie-kortfilm: 'Thermes' van Banu Akseki is immers een Belgisch-Franse coproductie.
In een verwenhotel, op een cruiseschip, in een monument... In Nederland kan je op heel alternatieve plekjes overnachten.
Rotterdam: op een cruiseschip In Rotterdam kun je voortaan genieten van het luxeleventje aan boord van een cruiseschip zonder de haven te verlaten. De Rotterdam werd in 1959 voor de Holland-Amerikalijn te water gelaten. Het is het grootste passagiersschip dat ooit in Nederland gebouwd werd. De reusachtige boot ligt nu definitief aan wal in Rotterdam, maar is volledig gerestaureerd en omgebouwd tot hotel, met 257 kamers, verspreid over 13 dekken. Je kunt kiezen voor een kajuit in de originele jarenvijftigstijl of voor een kamer met exotische decoratie die herinnert aan de vele cruises die het schip door het Caribische gebied aflegde. Op het schip zijn verschillende bars en restaurants, zoals het een cruise past. Ook wie niet op het schip overnacht, kan een bezoek brengen tijdens een al of niet begeleide rondleiding of om te genieten van een drankje en een hapje.
Cruisehotel De Rotterdam, 3de Katendechtse Hoofd 25, NL-3072 AM Rotterdam, vanaf 75 euro (kamer met ontbijt). www.derotterdam.com www.rotterdam.info
Amsterdam: In een monument Sinds de opening van de wijnkelder en het wellnesscentrum is de verbouwing van het Amrâth Hotel in Amsterdam compleet. Het vijfsterrenhotel bevindt zich in het voormalige Scheepvaarthuis, vlakbij het Centraal Station. Het beschermde gebouw geldt als een topstuk van de Amsterdamse School, een Nederlandse variant van de expressionistische architectuur in baksteen. Het honderdjarige gebouw diende lang als hoofdkantoor van verschillende rederijen. De architectuur en de vormgeving van het hotel stralen nog steeds de glorie van de scheepvaart uit. De ruime en luxueus ingerichte kamers werden ingericht zonder aan de sfeer van het Scheepvaarthuis te raken dat merk je ook in het monumentale trappenhuis met glas-in-loodplafond. Het restaurant kreeg de toepasselijke naam Seven Seas, want vanaf de naastgelegen kade vertrokken ooit de schepen van de Oost-Indische Compagnie.
Hotel Amrâth, Prins Hendrikkade 108, NL-1011 AK Amsterdam, vanaf 250 euro (exclusief ontbijt). www.amrathamsterdam.com www.iamsterdam.com
3. Friesland: Op de kotter Herberg Greate Pier is een kleinschalig hotel aan de Waddenzee in Friesland. In het centrum van het dorp Kimswerd overnacht je in een in een van de zes gerenoveerde en huiselijk ingerichte kamers of in de gerestaureerde garnalenkotter UQ3 Grietje. Het historische schip is ingericht als luxueus verblijf voor twee personen met in de stuurhut een lounge met een kleine keuken en daaronder een ruime slaapkamer met badkamer. Wie zeebenen heeft, kan een schipper charteren om met de kotter op de Waddenzee te varen. Blijf je liever aan wal, volg dan de kilometerslange fiets- of wandelpaden langs de stranden van de Waddenzee of de Bolswardervaart, die deel uitmaakt van de Elfstedentour. Wadlopen bij laag tij kan alleen onder begeleiding. Vanuit de nabijgelegen havenstad Harlingen kun je de Waddeneilanden met veerdiensten bereiken.
Herberg Greate Pier & UQ3 Grietje, Greate Pierwei 9, NL-8821 LV Kimswerd, vanaf 90 euro (kamer met ontbijt). www.herberggreatepier.nl www.friesekust.nl
4. Drenthe: In een stijlvol resort De naam klinkt misschien oubollig, maar een verblijf in Resort Hof van Saksen in Nooitgedacht is ideaal voor wie er met de kinderen of een aantal vrienden een paar dagen tussenuit wil. Midden op het Drentse platteland en tussen de bossen verblijf je in nieuwgebouwde woningen die eruitzien als Saksische boerderijen, inclusief strooien dak. Binnen is alles aanwezig om comfortabel een paar dagen of een week door te brengen in een eigentijds kader. Naargelang van het type is er in de woningen plaats van 4 tot 24 personen. Het autovrije resort biedt een waaier van mogelijkheden voor kinderen. Naast de zwembaden, de speeltuinen en de klimtoren zijn er dagelijks extra activiteiten. Wie niet zelf wil koken, vindt in het centrale gebouw van het resort verschillende restaurants. Een wellnesscentrum en een supermarkt vervolledigen het geheel.
Resort Hof van Saksen, Veldweg 22, NL-9449 PW Nooitgedacht, vanaf 379 euro voor een weekend huur. www.hofvansaksen.nl www.drenthe.nl
5. Monnickendam: In een verwenhotel Midden in het oer-Hollandse stadje Monnickendam, ten noordoosten van Amsterdam, word je verwend in het boutiquehotel Posthoorn. In het 17de-eeuwse pand werden vijf romantische kamers ingericht met een combinatie van antiek en designmeubilair. Warme, harmonieuze kleurentinten en luxueuze stoffen geven de kamers een stijlvol cachet. Het ontbijt wordt à la carte opgediend in de kamer of in het bijhorende restaurant, dat vorig jaar een Michelinster kreeg. Je proeft hier fijne gastronomische gerechten op basis van de Franse en de mediterrane keuken en seizoensgebonden streekproducten. Bezoek van hieruit niet alleen Amsterdam, maar ook stadjes als Edam en Volendam.
Hotel-Restaurant Posthoorn, Noordeinde 41-43, NL-1141 AG Monnickendam, vanaf 145 euro per kamer (inclusief ontbijt), gastronomisch arrangement vanaf 125 euro per persoon. www.hotelposthoorn.com www.vvv-waterland.nl
Tekst: Johan van den Hout Illustratie: Immitz Foto: Photo News / Hollandse Hoogte
Manneke pissig
Broedertwist in België. Walen en Vlamingen staan als kemphanen tegenover elkaar. Verwijten vliegen over en weer, en bijna niemand geeft een cent voor de nieuwe regering-Leterme. Welke crisis zit er achter de sentimenten?
De Vlaams-Waalse tegenstellingen dringen tegenwoordig door in elk debat, al heeft t er niks mee te maken, zegt de Vlaamse professor Jan Blommaert, hoogleraar antropologie en sociolinguïstiek aan de Universiteit van Tilburg. Een voorbeeld. Onlangs veroordeelde de VN de zogenaamde wooncode in ons migratiebeleid, die stelt dat mensen de taal moeten spreken van het land waar ze wonen. Maar omdat ook de Franstaligen daartegen protesteren, redeneren veel Vlamingen dat het dus wel in het Vlaams belang zal zijn. Het is mode om alle verschillen te interpreteren als cultuurverschillen, niet alleen in België. Volgens Blommaert bestaat België in de praktijk al uit twee staten: De grondwet splitst België al in twee taalgroepen, je bent Vlaams of Waals, als persoon maar ook als politieke partij. Er is zelfs geen Belgische publieke opinie. Vlaanderen en Wallonië hebben hun eigen media en die analyseren alles naar gelang hun eigen, Vlaamse of Waalse positie. Zo laat Paul Vanden Bavière, uitgever van webzine Uitpers en voormalig journalist bij De Standaard, er desgevraagd geen gras over groeien: Vlamingen in Wallonië spreken Frans, maar Walen in Vlaanderen over het algemeen geen Nederlands. Vlamingen doen systematisch alle toegevingen; zíj doen altijd de concessies.
Het échte probleem is het verlies van koopkracht
Het is die gespleten infrastructuur die volgens professor Blommaert heeft geleid tot de huidige situatie. Dat alle partijen radicale gewestelijke eisen gingen stellen (België bestaat uit drie gewesten: Vlaanderen, Wallonië en Brussel red.), ligt ook aan het verbod op landelijke partijen. Op die basis is het extreem moeilijk een federale, landelijke regering te formeren. Tegenwoordig is vermeend kiezersbedrog, dus terugkomen op die extreme gewestelijke eisen, de grootste politieke misdaad die je zou kunnen begaan. De nieuwe premier Yves Leterme is daar ingetrapt. Door zijn koppigheid heeft hij de vernedering moeten ondergaan van een tussentijdse regering onder leiding van Verhofstad en de VLD, de partij van de Vlaamse liberalen. België kan in de ogen van Blommaert alleen blijven bestaan als genoemde infrastructuur wordt aangepakt. Een federale kieskring is daarvoor de eerste voorwaarde. Verder is subsidiariteit een goed beginsel: je moet zeggenschap daar neerleggen waar die het beste werkt. De huidige infrastructuur of staatsinrichting maakt dat elk landelijk beleid per definitie bureaucratischer is dan gewestelijk beleid. Dit omdat de federatie rekening moet houden met de macht van de gewesten. Bij decentralisatie vallen die extra schijven weg.
Over de huidige regering is Blommaert heel duidelijk: Alleen de vijanden van Leterme hebben er belang bij dat hij premier is geworden. Leterme heeft zich een gifbeker ingeschonken en zijn vijanden zullen hem dwingen die tot de laatste druppel leeg te drinken, waarna hij voor altijd verdwijnt. Binnen zes maanden valt deze regering en dan zijn nieuwe verkiezingen de enige uitweg. Partijen zullen die verkiezingen waarschijnlijk in gaan met een stuk minder gewestelijke eisen dan in 2007. Juist federale themas als werkgelegenheid en koopkracht, globalisering en de Belgische concurrentiepositie zullen belangrijke plekken innemen. En pas dan zal het mogelijk zijn om een fatsoenlijke federale regering te formeren. Mensen zijn dit soort crises echt beu. De regeringsformatie werd opgehouden door futiliteiten als de opsplitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, wat voor de meeste Belgen volstrekt oninteressant is. Hun echte probleem is het verlies van koopkracht. Its the economy, stupid!
Antwerpse cafébazen betaalden meer belasting dan Waalse hoogovens
Bij de onafhankelijkheid in 1830 was België de facto een Franstalig land met een uit Duitsland afkomstig koningshuis. Om de Franse aanspraken op België te weerstaan, steunde het koningshuis de Vlaamse strijd voor behoud van het Nederlands. De eis van Wallonië om Franstalig te blijven, leidde uiteindelijk tot de huidige situatie: Franstalig in Wallonië, tweetalig in Vlaanderen. Volgens Paul Vanden Bavière hebben de Vlamingen deze onderdanige rol altijd volgehouden. Maar nu zien we voor het eerst in de geschiedenis dat de Vlamingen hun been stijf houden, zo beoordeelt hij de houding van de Vlaamse partijen in de regeringsonderhandelingen. Per jaar gaat er vijfenhalf miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië. Afscheiding zou nu voor Wallonië catastrofaal zijn, en dus opteren zij voor meer federalisme. Maar het gaat uitsluitend om het geld. In Wallonië wordt je veel sneller doorgestuurd naar een specialist dan in Vlaanderen, waardoor de Walen met minder inwoners meer geld gebruiken voor hun gezondheidszorg dan Vlaanderen. Daarin zijn ze dus financieel afhankelijk van het voortbestaan van België als federale staat. Dat geeft natuurlijk wrijving, want iedereen kan dit sommetje maken. De zogenaamde solidariteit die Walen vragen, is eenzijdige centen-solidariteit.
Voor de Tweede Wereldoorlog was Wallonië door zijn kolen- en staalindustrie economisch sterker dan Vlaanderen. Vanden Bavière: Maar daar is Wallonië niet beter van geworden, omdat belastingen daar in die tijd amper bestonden. De cafébazen van Antwerpen betaalden meer belasting dan alle hoogovens van Wallonië bij elkaar. Het Waalse patronaat heeft ook geen verbondenheid getoond met de streek; ze vertrokken nadat ze hun geld verdiend hadden naar het buitenland. Dus ook in die zogenaamde goede tijden voor Wallonië droegen Vlamingen met hun belastingen nog altijd meer bij aan de kas van België dan de Walen. Dat laatste ontkracht een belangrijk Waals argument. Namelijk hun stelling dat tot aan de jaren tachtig Wallonië het rijkste gebied was en toen ook solidair was met België en de Vlamingen, en dat het nu dus de beurt is aan België en Vlaanderen om solidair te zijn met Wallonië.
Het is een flauwekul-idee dat wie dezelfde taal spreekt, ook hetzelfde is
De vermeende gerechtvaardige Vlaamse eisen waar de Franstalige partijen aan zouden moeten toegeven, getuigen volgens professor Blommaert echter van een streng-nationalistische visie op de natiestaat. Vlaanderen en Wallonië zijn allebei te klein voor deze geglobaliseerde wereld en te klein voor Europa. De natiestaat is anno 2008 veel heterogener en op rationele gronden kun je beslissen dat een bepaalde schaal nodig is om goed beleid te kunnen voeren. Maar in België wordt nog geredeneerd dat Vlaanderen Nederlands is en Wallonië Frans, dat is gewoon etnisch nationalisme. Het idee dat als men dezelfde taal spreekt, dat men dan hetzelfde is; dat zon land dan ook homogeen en dus goed is. Flauwekul.
Blommaert ziet Walen vooral hun echte belangen verdedigen: Als sociale zaken en werkgelegenheid nu gesplitst worden, is dat funest voor Wallonië. Dat leidt onherroepelijk tot een serieuze recessie of het volledig ontmantelen van de verzorgingsstaat. Dat zijn echt grote en serieuze belangen, maar in de Vlaamse media wordt dat eenzijdig uitgelegd als Waalse arrogantie. Dat steeds meer Vlamingen dat nu ook gaan beseffen, is goed nieuws.
Tien kilometer verderop ligt het plaatsje Zoutleeuw, ooit een welvarend stadje in
Zoutleeuw, ooit een welvarend staje in de late Middeleeuwen, maar inmiddels in belang gekelderd tot een onaanzienlijk dorpje. De restanten uit de glorietijd zijn nog altijd prominent aanwezig: de kerk, het stadhuis, een oude waterpomp, de lakenhal en enkele patricierswoningen. De kerk is helaas dicht. We bezoeken wel het stadhuis (een museum inmiddels) en drinken koffie in de lakenhal, die tot stemmig restaurant is omgeturnd. Een groep Hollandse bejaarde toeristen zit er net te lunchen.
We rijden terug naar Zoutleeuw. Tussen half vijf en vijf (dan gaat de kerk dicht) wandelen we bewonderend door de St. Leonardus - kerk die alleszins de moeite waard is met zijn preekstoel, sacramentstoren, paaskandelaar, retabels, vele beelden en andere kunstschatten. Alles is nog authentiek middeleeuws, ontsnapt aan de beeldenstorm, vandaar. Niet voor niets wordt er (symbolisch) entree geheven.
MEER INFO ZOUTLEEUW DEEL I Zoutleeuw is te situeren in het Hageland, dit Meer Info
DEEL I Zoutleeuw is te situeren in het Hageland, dit is een oude, Vlaamse plattelandsstreek in het oosten van de provincie Vlaams-Brabant. De Demer is de meest noordelijke rivier in het Hageland; in het zuiden is het landschap zacht golvend en liggen er rijke landbouwgronden en fruitaanplantingen, waartussen de Grote en de Kleine Gete zich een weg banen. Langs de oevers van de Kleine Gete duikt Zoutleeuw verrassend op tussen het Hagelands groen. Met zijn landelijke ligging lijkt het stadje wel een dorp, maar het prachtig bouwkundig erfgoed getuigt nog van een groots verleden. Het middeleeuwse Zoutleeuw was immers een welvarende stad: dit wordt ondermeer weerspiegeld in de talrijke imposante gebouwen op de Markt en de zeer rijke, religieuze kunstschatten in de Sint - Leonarduskerk. Doordat de huidige bewoning zich nauwelijks verder uitstrekt dan het oorspronkelijke stedelijk arsenaal heeft het stadsbeeld en het stratenplan weinig van zijn middeleeuws karakter ingeboet, wat de Zoutleeuwse situatie uniek maakt in Vlaanderen.
Dit verstilde stadje op de grens tussen het Hageland en Haspengouw behoorde in de 13de en 14de eeuw tot de zeven grote Brabantse steden. Het ontsnapte aan de beeldenstorm en de plunderingen in de 18de eeuw, zodat u nu kan proeven van uniek historisch erfgoed. De Sint - Leonarduskerk op de Grote Markt is de enige kerk in België waarvan het middeleeuwse interieur haast intact is gebleven.
DEEL II Gewest Vlaanderen Provincie Vlaams-Brabant Oppervlakte 46,73 km² Bevolking Inwoners 7.907 (01/07/2005) Zoutleeuw (provincie Vlaams-Brabant, Léau in het Frans) is een schilderachtig stadje in het heuvelachtige Hageland. De stad telt bijna 8.000 inwoners. Tot in de 16e eeuw heette de stad eenvoudigweg Leeuw. De oudst overgeleverde vorm uit 980 luidt leuua. Hij komt uit het Germaans hlaiwa, een accusatief meervoud. Hlaiwa of Leeuw betekent "bij de grafheuvels". De tot heden oudst gevonden vorm met "zout" dateert van 1533. In dit jaar werd Guilelmus van Ottenborch van Soutleu ingeschreven aan de universiteit te Leuven. De betekenis van zout is nooit afdoende verklaard. Lange tijd was Zoutleeuw de verst landinwaarts gelegen havenstad, waar zout werd ingevoerd. Zoutleeuw ligt aan de rivier de Kleine Gete. De inwoners van Zoutleeuw worden Leeuwenaars genoemd. Sint - Leonardus is hun patroonheilige.
LEONARDUS-KERK Imposant bedehuis vol met kerkschatten
Geschiedenis De stad lag langs de belangrijke handelsweg die in het midden van de 12e eeuw werd voltooid en die Keulen met Brugge verbond. Een eerste verdedigingsmuur werd rond 1130 gebouwd. In 1312 werd Zoutleeuw een van de zeven vrije steden van het hertogdom Brabant en was bekend om zijn lakenindustrie. Het Leeuwse laken werd in het Maas- en Rijnland en in Engeland en Frankrijk verhandeld. De stad ontving belangrijke privileges van de hertogen van Brabant maar moest in ruil het grondgebied verdedigen tegen invallen van het nabijgelegen prinsbisdom Luik. Om die reden werd volgens geschiedschrijver Gramaye rond 1330 een tweede ringmuur gebouwd.
Venetiaanse en Genuese handelaars, op weg naar Brugge, openden er een bank. Concurrentie van laken uit Engeland zorgde in de 15e eeuw voor de neergang van het Leeuwse laken. Die neergang werd versterkt door de opkomst van Tienen als handelscentrum toen de Gete in 1525 tot in die stad bevaarbaar werd. De stad ontsnapte zowel aan de beeldenstorm in de 16e eeuw als aan de godsdiensthaat van de Franse revolutie. Een overstroming (1573) bracht niet alleen de pest in de stad maar berokkende ook veel materiële schade. De inwoners hadden te lijden van een groot Spaans garnizoen dat in 1578 in de stad was gelegerd. De aan de zuidzijde van de stad gebouwde citadel kon de stad niet vrijwaren van krijgsgeweld. Men ging gebieden onder water zetten om ze te beschermen maar het verlies van weilanden en pachthoven bracht alleen maar armoede en ziekte. In de 17e eeuw kreeg men te maken met drie brandrampen waarbij die van 1676 meer dan honderd huizen in de as legde.
Het stadje werd in 1678 en 1701 door de troepen van Lodewijk XIV geplunderd en bezet. Na herovering door middel van zware beschietingen door de geallieerden in 1705 vond Zoutleeuw rust en vrede onder het Oostenrijks bewind alhoewel Jozef II de talrijke kloosterorden die er zich gevestigd hadden niet spaarde. Zoutleeuw verloor zijn betekenis als voorpost tegen de bedreiging van het prinsbisdom Luik toen de Fransen Brabant en Luik annexeerden. De tijd onder het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden bracht opnieuw welvaart.
Zoutleeuw verloor dan wel zijn stadstitel bij de onafhankelijkheid van België en kreeg die pas in 1985 terug.
Zoutleeuw is een kleine stad in oppervlakte maar haar bouwkundig erfgoed verraadt haar verleden als belangrijk centrum. Haar ligging op de grens tussen Haspengouw en het Hageland maakt haar nu tot een druk bezochte plaats voor toeristen.
Bezienswaardigheden
De Sint-Leonarduskerk op de Grote Markt, zowat de enige kerk in België met een intact gebleven laatgotisch interieur. Deze kerk met haar torens behoort sinds 1999 tot het Werelderfgoed van de UNESCO.
Het Stadhuis, gebouwd door Rombout Keldermans II vanaf 1529. Het werd ingewijd in 1538 . Het Vleeshuis van Zoutleeuw, ten onrechte de Lakenhalle genoemd.
Het Vleeshuis bestond al in de 13de eeuw. In het Vleeshuis bevonden zich vleesbanken, die erfelijk waren. Ze werden net als onroerend goed beschreven met reengenoten. Over de bouwgeschiedenis is nog weinig geweten. Waarschijnlijk werd het Vleeshuis herbouwd in de tijd dat het schitterende stadhuis tot stand kwam. De 3 gilden en de Tafel van de H. Geest maakten van het Vleeshuis gebruik.
Het Lakenhuis, in het archief zelden Lakenhalle genoemd, grensde aan de Spiegel en lag dus in de Bogaardenstraat. De naam Lakenhuis verdwijnt uit het archief in de 17de eeuw. Het woord Lakenhalle duikt opnieuw op rond 1890 en duidt dan verkeerdelijk het Vleeshuis aan naast het stadhuis. Op de plaats van het voormalige Lakenhuis staat heden een grote boerderij. De
Bethaniënschuur, enig overblijfsel van het klooster van Bethaniën of Sint-Maria-Magdalena. Dit klooster van de reguliere kanunnikessen van Sint-Augustinus werd gesticht in 1478. In 1796 werd de priorij opgeheven. Op 26 september 1798 gingen de goederen van Bethania over naar Arnoldus Leonardus Coenen. Enkel de ingevallen schuur blijft van het klooster over.
De Rode Leeuw, voormalige herberg naast het Stadhuis. De naam komt voor in 1528. Dit huis had een lubbe, dit is een vooruitstekende verdieping, waarvoor aan de hertog belasting moest worden betaald. In 1879 verdween de bouwvallige hoekwoning, dat zijn naam toen al lang had verloren.
De Spiegel, op de Grote Markt 23, ten onrechte Spiegelhuis genoemd. De bouwdatum is onbekend. Oude prentkaarten geven 1471. Recente publicaties houden het op 1571, maar met voorbehoud. De oudst bekende eigenares van het hoekhuis was Hildegund van Linter. In april 1358 droeg zij het vruchtgebruik op het huis naast het Lakenhuis over aan haar kinderen. In 1600 komt de eerste keer de naam Spiegel voor. De woning in bak- en zandsteenbouw met renaissance-elementen werd in 1962 gerestaureerd. Boven een klein venster in het midden van de gevel bestaat de versiering uit lelietjes van dalen. Om dit bloemmotief met de Leeuwse Rederijkers te associëren, bestaat eigenlijk geen bewijsgrond.
Fout is zeker om de Spiegel te verbinden met de familie Helspieghel die een lid van de rederijkerskamer "De Leliekens uit den Dael" was. Uit het archief blijkt dat deze familie nooit in de Spiegel heeft gewoond. De Spiegel is trouwens een huisnaam die in heel de Nederlanden en ver daarbuiten bekend was. De spiegel werd algemeen als een afweringsmiddel beschouwd: boze geesten die in een spiegel keken, doodden zichzelf. Huizen met de naam Spiegel waren meestal herbergen. Zo ook in Zoutleeuw.
Huisnamen. Zoals elke stad had Zoutleeuw kleurrijke huisnamen. Veel huizen in de Truderstraat werden afgebroken voor de bouw van de Citadel. Maar in het centrum bestaan nog heel wat huizen die vroeger een eigen naam hadden. Op de Grote Markt stonden: Prins van Luik (1), Drie Koningen (4), Huis van Santerein of Walsbergehuis (Grote Markt 5-6-7 en Ridderstraat 2-4), Wildeman (8-9), Drie Haringen (10), Wijnhuis of Stadswijnhuis (12), Klein Antwerpen (13-14), Spiegel (23), Valk (26-27), Drie Kronen (28), Keizer of Ooievaar (29). Het Wijnhuis is het hoekhuis op de Grote Markt 12. In de week van Sinksen in 1526 vierden de burgemeester en de schepenen feest int wynhuys om de bouw van het stadhuis te vieren. Het Wijnhuis was eigendom van de stad en heette daarom in 1507 ook der stad wynhuys (Stadswijnhuis). Dit hoekhuis is heden het KBC-hoofdkantoor. Het werd voorheen verkeerdelijk vereenzelvigd met de Rode Leeuw. Bij de restauratie in 1974-1976 werden vier houten kuipen ontdekt, met een doormeter van twee meter. Al in de 16de eeuw ging het Wijnhuis in particuliere handen over. In 1787 was de eigenaar Jan Stiers, die het "vermangeld" had met Jacobus Pluymers. Wellicht had deze, met een woordspeling, het vroegere Wijnhuis bedacht met de naam Witte Pluim.
De kapel Onze-Lieve Vrouw van de Osseweg van 1538, een eeuwenoud bedevaartsoord aan de Ossenwegstraat. In 1538 werd Gilis van der Hoeven, alferis of vaandeldrager uit Antwerpen, van zijn krukken verlost. Onze-Lieve-Vrouw van de Osseweg werd vooral aanbeden om van breuken te genezen. 1538 is ook de datum van de stichting.
Provinciedomein Het Vinne Dit is een uitgestrekt natuurgebied en enig natuurlijke meer in Vlaanderen. Het Vinne ontstond door het uitsteken van turf door de monniken van de Parkabdij. De eigenaar Henri de Pitteurs kreeg in 1841 de toestemming om het meer droog te leggen. Sedert 1844 was het Vinne veranderd in weiland. De Provincie Vlaams-Brabant besliste in 1999 om het Vinne gecontroleerd voor de helft opnieuw te laten vollopen. In 2006 is een goed deel van deze opdracht uitgevoerd. Als in de wijde omgeving de lichten uitgaan, staan sterrenkijkers in het Vinne klaar. acht bewegwijzerde wandelwegen en vier fietsroutes waarvan de Bietenroute over de oude spoorweglijn Zoutleeuw -Tienen loopt. Archeologen aan het werk in de stad Bij de kanalisering van de rivier in 1994 werd interessant archeologisch materiaal aangetroffen. In de vroegere binnenhaven werden restanten van zeevissen zoals schelvis, pladijs en haring gevonden en schelpen van oester, kokkel en mossel.
Archeologen vonden grote hoeveelheden schoenzolen, ceramiek en aardewerk uit vroegere tijden. Men kwam meer te weten over de constructie en het traject van de twee verdedigingsmuren en over de ingeplante verdedigingstorens. Men stootte op resten van een waterpoort die op dezelfde plaats werd gereconstrueerd. Meer details hierover vindt u via de externe link beneden op deze pagina.
Evenementen Stak-het-Oep, een folkloristisch Driekoningenfeest op 6 januari. 'Stak-het-Oep is een vervorming van Steek- het-op. Hiermee wordt een uitgeholde biet bedoeld die dient als lantaarntje, soms met een mooi getande rand in de vorm van een koningskroon. De Sint-Leonardusprocessie, een sacramentsprocessie op Pinkstermaandag. Deze traditie gaat terug tot 1274. Processie Lieve-Vrouw van de Osseweg (zondag na 8 september) Gastronomie Zoutleeuw is gekend voor zijn Leeuwse kaastaart, Leeuws drupke, vlamkoekjes, speculaas en boerenworst.
