TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
08-10-2010
Berlijn
Het Versailles van Berlijn
Weinig Duitse steden hebben zo vaak geschiedenis geschreven als Potsdam. Frederik de Grote resideerde er zorgeloos in Sanssouci, en na de Tweede Wereldoorlog werd hier over het lot van Duitsland beslist. Een bezoek aan het Versailles van Berlijn is een wandeling door de Duitse geschiedenis.
De Pruisische koning Frederik de Grote verkoos Potsdam boven Berlijn als residentie. In de 18de eeuw was de stad zo goed als volledig in handen van de Hohenzollerns, waardoor dat vorstelijke geslacht hier naar believen kon bouwen om zijn macht te tonen. Pruisen was dankzij tactische oorlogsvoering immers een Europese grootmacht geworden, naast Frankrijk, Rusland, Engeland en Oostenrijk.
Frederik de Grote was niet alleen een uitstekend strateeg, maar ook een landhervormer en een kunstminnaar. Dat zie je vandaag nog duidelijk in het park van Sanssouci, waar je overdonderd wordt door de prachtige tuinen en gebouwen. De koning gaf het domein die Franse naam omdat hij hier zonder zorgen zijn zomers wilde doorbrengen, het liefst in alleen in het gezelschap van zijn honden. Het reusachtige Neues Palais diende voor de officiële ontvangsten, terwijl Frederik in het Schloss Sanssouci woonde hij had zelf de basisplannen voor zijn kasteel getekend. Zijn wens om hier ook begraven te worden, ging pas recent in vervulling. Na zijn overlijden, in 1786, werd Frederik bijgezet in de garnizoenskerk van Potsdam, en in 1944 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar de burcht van de Hohenzollerns in Baden-Württemberg. Pas op een staatsbegrafenis in 1991 werd de laatste wil van de koning uiteindelijk gerealiseerd. Op het eenvoudige graf op het terras van het kasteel Sanssouci liggen vandaag vaak verse bloemen en zelfs aardappelen Frederik voerde immers de aardappelteelt in Pruisen in.
Het park en de kastelen van Potsdam zijn een prachtig voorbeeld van 18de-eeuwse bouwkunst. De barokke gebouwen met elegante vertrekken en imponerende zalen moesten bijdragen aan de uitstraling van de Pruisische vorsten.
Tulpen en Sinterklaas
Om Potsdam snel te laten groeien en de grote bouwwerken te realiseren, lieten de Pruisische vorsten in de 18de eeuw Russische, Poolse, Franse en Nederlandse inwijkelingen toe. Heel wat Nederlanders trokken naar Potsdam om er te helpen bij de drooglegging van moerasgebieden. Opdat ze zich thuis zouden voelen, werd in het centrum van Potsdam zelfs een volledige Hollandse wijk gebouwd. Architect Jan Bouman tekende de plannen voor 132 huizen met typisch Hollandse gevels in rode baksteen. De meeste Nederlanders zijn al lang weer vertrokken uit Potsdam, maar hun tradities worden er in ere gehouden. Het tulpenfeest en de intrede van Sinterklaas zijn nog steeds jaarlijkse hoogtepunten in Potsdam. In het Jan Boumanhuis kun je een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van de Nederlandse immigranten bezoeken.
Een slechte dag voor Potsdam
Toen de nazi's aan de macht kwamen, ensceneerden ze in maart 1933 De Dag van Potsdam. Het Rijksdaggebouw in Berlijn was wegens een brand niet meer toegankelijk, dus vergaderde het nieuw verkozen parlement in de garnizoenskerk van Potsdam. Sociaaldemocraten en communisten weigerden aanwezig te zijn, maar conservatieven, nationalisten en de meeste liberalen schaarden zich achter Hitler om het parlement buiten spel te zetten. Zo kregen de nazi's vrij spel, met alle bekende gevolgen. Een paar weken later al volgden de eerste vervolgingen en boekverbrandingen. Dat Hitler Potsdam koos voor zijn grote propagandastunt, was geen toeval. Hij stelde zich op gelijke voet met de Pruisische koningen en de Duitse keizers en gebruikte graag hun decor voor zijn ensceneringen.
Een grote conferentie in een klein kasteel
Dat kasteel Cecilienhof in Potsdam op het einde van de Tweede Wereldoorlog gekozen werd voor een conferentie van de geallieerde overwinnaars, was wel toeval. Stalin wilde Truman en Churchill het liefst naar Berlijn uitnodigen om over de toekomst van Duitsland te beslissen. De Sovjets hadden immers Berlijn bevrijd. Maar de Duitse hoofdstad bood na de bombardementen en straatgevechten geen enkele plaats meer om die conferentie te laten plaatsvinden.
Het Cecilienhof werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de laatste Duitse keizer gebouwd voor kroonprins Wilhelm en zijn echtgenote Cecilie. Zij woonde hier tot in 1945 en kon nog op tijd vluchten voor de inval van het Rode Leger.
Het fraaie kasteeltje ziet er uit als een landelijke Britse cottage. Voor de ingang valt meteen het grote bloemenperk op in de vorm van een rode ster. Het perk werd aangelegd op bevel van Stalin toen hij hier als gastheer optrad voor de Conferentie van Potsdam. Vandaag is in een deel van het gebouw een museum over de conferentie ingericht. Aan de grote tafel in de conferentiezaal beslisten de geallieerden onder meer over de nieuwe Duitse grenzen, het vluchtelingenprobleem in Europa en de opdeling van Duitsland en Berlijn in vier bezettingszones. De beslissingen hebben invloed gehad op het leven van miljoenen Europeanen en leidden uiteindelijk naar de verdeling van Europa in twee politieke kampen.
Aan de inrichting van het Cecilienhof is sinds de conferentie weinig veranderd, maar leuk is wel dat in een zijvleugel een hotel is ondergebracht.
Oost-West
De conferentie had ook voor Potsdam gevolgen. De stad was ingedeeld bij de Sovjetzone, die in 1949 de Deutsche Democratische Republik (DDR) werd. Door de bouw van de Muur in 1961 werd Potsdam zelfs helemaal afgesloten van West-Berlijn. De schilderachtig gelegen Glienicker Brücke, de verbinding met de stad Berlijn, was een grenspost die uitsluitend gebruikt werd voor diplomaten en tijdens de Koude Oorlog drie keer voor de spectaculaire uitwisseling van spionnen. Dat verhaal wordt mooi geïllustreerd in een permanente tentoonstelling in de Villa Schöningen aan het bruggenhoofd.
Vandaag kun je uiteraard ongestoord van Berlijn naar Potsdam reizen, met de trein of de bus.
Wie door het centrum van Potsdam wandelt, wordt geconfronteerd met de vreemdste vormen van stadsplanning. Die zijn een gevolg zijn van de jongste Duitse geschiedenis: hoge DDR-flatgebouwen staan naast gerestaureerde historische panden en langs de brede lanen staan voormalige kazernes naast barokke paleizen en triomfbogen uit het militaire verleden.
De sporen van de DDR zijn niet alleen in de stadsplanning zichtbaar. In de Lindenstrasse 54, midden in het barokke stadscentrum, staat een voormalige gevangenis van de Stasi, de gehate Oost-Duitse geheime dienst. Potsdammers noemden die plek ironisch het Lindenhotel. Hier werden honderden tegenstanders van het regime ondervraagd en gemarteld of geïsoleerd. Je kunt de voormalige gevangenis vandaag bezoeken: er loopt een aangrijpende tentoonstelling over het onrecht dat hier geschiedde.
Even pakkend is een bezoek aan de voormalige KGB-gevangenis midden in een residentiële wijk in de Leistikowstrasse. Tot in 1989 was de hele wijk ommuurd en enkel toegankelijk voor officieren van het Rode Leger.
Nog een kasteel?
Hedendaagse stadsplanners zoeken in Potsdam naar manieren om de bouwkundige wonden van het verleden te helen. Dat zorgt voor de nodige discussies, vooral tussen de zogenaamde oud-Potsdammers en nieuw-Potsdammers.
Bij de Duitse eenmaking, twintig jaar geleden, zocht een kwart van de bevolking een nieuwe toekomst in het westen, maar tegelijkertijd trokken duizenden West-Berlijners naar Potsdam, velen om er te gaan wonen in villa's in het merengebied aan de rand van de stad.
Een van de hevigste discussies ging jarenlang over de heropbouw van het oude stadskasteel midden in het centrum, bij de monumentale Nikolaikirche. Dat kasteel, ooit de winterresidentie van Frederik de Grote, werd op het einde van de oorlog zo hard gebombardeerd dat het in de jaren vijftig afgebroken werd. In de DDR kreeg de heropbouw geen prioriteit en bleef het een kale plek in het historische centrum.
Ook vandaag is er eigenlijk geen budget om dit soort bouwwerken te betalen, maar er werd een bedrijf gevonden dat de heropbouw wil financieren. Tegen 2013 moet hier het parlement van de Duitse deelstaat Brandenburg zetelen waarvan Potsdam de hoofdstad is.
Onlangs is ontdekt dat de architecten een foutje gemaakt hebben bij de reconstructie en dat het kasteel 50 cm smaller zal worden dan het oorspronkelijke gebouw. Genoeg stof voor weer hevige discussies. Dat een privébedrijf de bouw van een parlement sponsort, wordt jammer genoeg minder ter discussie gesteld.
Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar mama. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten.
Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.
We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt.
We wachtten, sommigen geduldig, anderen 'geirriteerd', omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.
Ik ben altijd wat dromerig als het regent.
Ik verdwijn in het geluid en met het inzicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt.
Herinneringen van 'rennen en spetteren' als een 'kind' - zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress.
Haar stem was zo mooi toen ze de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten.
'Mama, laten we door de regen gaan rennen,' zei ze.
'Wat ?' vroeg Mama.
'Laten we door de regen gaan rennen!' herhaalde ze.
'Nee, lieverd. We wachten tot het wat minder wordt' antwoordde mama.
Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:
'Mama, laten we door de regen gaan rennen.'
'We worden doornat als we dat doen,' zei mama.
'Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen' zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.
'Vanmorgen?'
'Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?'
Het meisje zei kalmpjes:
'Weet je dat niet meer?
Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: 'Als we hier doorheen geraken samen, komen we door alles heen!'
Iedereen was opeens muisstil.
Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen.
We stonden allemaal doodstil.
De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.
Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden.
Sommigen zouden het weg lachen of haar voor gek uitmaken.
Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei.
Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven.
Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
'Lieverd, je hebt gelijk.
Laten we door de regen rennen.
Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, wel, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,' zei mama. Daar gingen ze.
We stonden daar allemaal te kijken en te glimlachen, toen ze daar vooruit Sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen.
Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd.
Ze werden doornat.
Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's.
Ja, ik ook.
Ik rende en werd nat.
Ik had ook een wasbeurt nodig.
Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je Gezondheid wegnemen.
Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...
Vergeet daarom niet om 'tijd' te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.
Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd.
Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten.
Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagdagelijkse dingen,
Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur om hem te waarderen, een dag om van hem te houden, maar een heel leven om hem te vergeten.
Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten.
Het is een korte boodschap om ze te laten weten dat je ze nooit zal vergeten.
Neem de tijd om te leven!
Houdt contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt.
Van het 'concert des levens' heeft niemand een programma.
Hoegaarden is een bekende naam op biergebied, het dorpje ligt tien kilometer ten zuiden van Tienen. Er is net markt. We bezichtigen er alleen de kerk, even verderop ligt ook nog een enorm groot kloostercomplex. (België is rijk aan dat soort monumentale gebouwen, veelal in beheer van de jezuïetenorde). In een pizzeria bestellen we een croque monsieurdie extra aangekleed met veel groen wordt geserveerd. Van de beroemde brouwerij hebben we niets kunnen ontdekken.
MEER INFO HOEGAARDEN
Hoegaarden, een mooi dorp aan de Grote Gete met een rijk historisch verleden. Een dorpsnaam die zeker bekend in de oren zal klinken van bierkenners en tuinliefhebbers. Hoegaarden is een landelijke gemeente, telt 6014 inwoners en heeft een oppervlakte van 3389 ha. Het is gemakkelijk te bereiken. Hoegaarden is een van de kleinere gemeenten in de jonge provincie Vlaams-Brabant. Hoegaarden was ooit de hoofdplaats van een autonoom graafschap onder gravin Alpaïdis. Nadien bleven we doorheen de woelige Middeleeuwen een eigenzinnige enclave van het prinsbisdom Luik, binnen het gebied van het hertogdom Brabant.
De monumentale Sint - Gorgoniuskerk fungeert als een baken voor wandelaars en fietsers in de wijde omgeving. Jaarlijks zakken duizenden toeristen naar Hoegaarden af om er de unieke sfeer te proeven van een zes eeuwen oude biercultuur (met het hoogtepunt in de 18de eeuw) en er even tot rust te komen in oase van groen in onze thematuinen.
Tijdens de vroege middeleeuwen behoorde Hoegaarden tot het graafschap Brunengruz, bestuurd door gravin Alpaïdis. Na haar dood in 987 schonk Otto III het graafschap Brunengruz aan Notger, bisschop van Luik. Hoegaarden werd Luiks gebied en vormde een Luikse enclave in het hertogdom Brabant. Tot de troonafstand van Keizer Karel in 1555, kende Hoegaarden een relatief rustige periode. Wanneer echter de Spaanse koning Filips II, de hertog Alva naar de Nederlanden stuurde om de orde te handhaven, ondervond Hoegaarden daar de nodige nadelen van.
In 1673 en de jaren daarop moest Hoegaarden echter voortdurend afrekenen met oorlogsgeweld: Luik steunde immers de ambities van Lodewijk XIV. Onder het Oostenrijks bewind (1713-1794) beleefde Hoegaarden zijn gouden eeuw. De algemene welvaart, vooral te danken aan de biernijverheid, nam zienderogen toe. In 1726 waren er 36 brouwerijen en zo'n 110 mouterijen. Vandaag is Hoegaarden een rustig provinciestadje.
Op 3 oktober is het twintig jaar geleden dat Duitsland herenigd werd. Wat is er geworden van Bonn, dat van 1949 tot 1990 de hoofdstad van West-Duitsland was? Wij stelden vast dat Bonn en omgeving zonder politici en diplomaten meer te bieden hebben dan vroeger.
Voor de Villa Hammerschmidt proberen toeristen foto's te maken door de zware metalen hekken. In die ambtswoning ontving de Duitse president tot twintig jaar geleden de groten der aarde. De jongste jaren is hier nauwelijks nog iemand langs geweest, hoewel de villa officieel nog steeds een ambtswoning is. Villa Hammerschmidt wordt net als de andere voormalige regeringsgebouwen nog steeds bewaakt alsof de politici hier elk moment zouden terugkeren. Stille hoop of een nostalgische knipoog?
Dat Bonn in 1949 de hoofdstad van de nieuwe Bondsrepubliek Duitsland werd, is het resultaat van een compromis. Berlijn kon geen hoofdstad van West-Duitsland worden wegens het speciale statuut van de stad, die onder de bevoegdheid van de vier geallieerde overwinnaars van de oorlog stond. Frankfurt am Main leek door zijn centrale ligging de meest logische keuze, maar kanselier Adenauer steunde vooral de kandidatuur van zijn woonplaats Keulen de man had een hekel aan reizen. Uiteindelijk werd voor Bonn gekozen, een voorstad van Keulen.
De infrastructuur was er nog redelijk goed uit de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog gekomen. Bovendien was de symboliek belangrijk. Met een kleine provinciestad als hoofdstad koos het nieuwe Duitsland voor een bescheiden koers en door de ligging helemaal in het westen van het land werd de verbondenheid met West-Europa beklemtoond.
Officieel werd Bonn maar de voorlopige hoofdstad van de Bondsrepubliek. Die voorlopigheid werd zelfs vastgelegd in de grondwet. Voor de West-Duitsers bleef de hereniging met Oost-Duitsland een streefdoel; Berlijn zou opnieuw de hoofdstad worden. In de loop der jaren werd dat tijdelijke aspect vergeten. Er werd volop gebouwd in Bonn: ministeries, flats voor ambtenaren en ambassades in de chique buitenwijk Bad Godesberg. Bonn werd een centrum van de wereldpolitiek, van intriges en schandalen en een werkplek voor spionnen uit Oost en West. Bonn was op politiek vlak even belangrijk als Parijs of Londen, maar bleef de hele tijd ook een ingetogen provincienest. Voor veel diplomaten was Bonn een van de saaiste posten: de stad kon op geen enkele manier wedijveren met het aanbod van de andere Europese hoofdsteden. Wie een beetje cultuur of frivoliteit wilde, kon naar het nabijgelegen Keulen.
Toen in 1989 de Berlijnse Muur viel, was heel Duitsland in feeststemming. In Bonn werd gevreesd voor de toekomst van de stad. In het parlement werden heftige debatten gevoerd over de keuze van een nieuwe hoofdstad. Voorstanders van Bonn haalden financiële argumenten aan, maar uiteindelijk koos een nipte meerderheid voor Berlijn als hoofdstad van het verenigde Duitsland.
Terwijl in Berlijn massaal gebouwd en verbouwd werd, kreeg Bonn compensaties. Het verdwijnen van duizenden ambtenaren en diplomaten zou immers een economische ramp voor de stad betekenen. Voor talrijke openbare gebouwen werden nieuwe functies gezocht. Zo ontstond in de vroegere regeringswijk een campus van de Verenigde Naties, het vroegere parlement is nu een congrescentrum, andere gebouwen werden musea of hotels. In de vroegere ambassades zijn consulaten of deftige advocatenkantoren gevestigd.
Bonn is geen ingeslapen voorstad van Keulen geworden. De rol van hoofdstad van de Bondsrepubliek wordt niet vergeten, integendeel. Bonn kreeg een museum over de geschiedenis van de Bondsrepubliek. De vroegere ambtswoningen van de bondskanselier en de president zijn intact, inclusief de strenge bewaking. Het lijkt wel of Bonn wil klaarstaan voor het geval het in Berlijn toch nog verkeerd zou aflopen.
Bonn was en is nog steeds niet zo hip als Berlijn, maar wellicht is dat precies de charme van een bezoek aan de kleine stad aan de Rijn.
Een 28-jarige Canadees van Pakistaanse origine die in Stockholm werd opgepakt op verdenking van het willen opblazen van een Pakistaanse Boeing 777, is het slachtoffer geworden van een jaloers ex-vriendinnetje. Dat heeft de Zweedse krant Aftonbladet maandag gemeld.
De Zweedse politie pakte de man zaterdag op. Hij was op weg van van Toronto naar Karachi toen het toestel waarin hij zat een noodlanding maakte op de luchthaven van Stockholm. In het toestel zaten 243 passagiers en 18 bemanningsleden.
Een vrouw had de Canadese politie gecontacteerd met de melding dat er een man aan boord was die mogelijk explosieven bij zich had. Nu blijkt volgens een anonieme bron bij de politie dat het gaat om een jaloerse ex-vriendin. De man was op weg naar Pakistan om er te trouwen. De ex kon dat niet verkroppen en belde de Canadese autoriteiten met het verzonnen verhaal.
De woordvoerder van de Zweedse politie wilde het verhaal nog niet bevestigen.
In Wenen hoef je de kou niet te trotseren. Je kan er bijna in elke straat een warm koffiehuisje binnenstappen.
De komende maanden zullen bijna alle reisagentschappen je proberen overtuigen om naar de eeuwige zon te reizen. Bijzonder aanlokkelijk, maar op de volgende bestemmingen geniet je van eenvoudige winterpracht. Je hoeft helemaal niet ver te reizen als je van de winter wil genieten. In ons land zijn er immers gezellige historische steden die het best tot hun recht komen in het koudste seizoen, denk aan Brugge of Gent na een nachtje sneeuw. Hoe koud? Volg aandachtig het weerbericht indien je een bezoekje plant. Strenge winterdagen (lees: temperaturen rond het vriespunt) voelen namelijk aangenamer aan dan typisch Belgisch kwakkelweer.
Ga je toch verder op vakantie, overweeg dan zeker om naar New York te vliegen. Zelfs op de guurste dagen schijnt de zon hier vijf uur per dag. Sneeuw is uitzonderlijk, maar niet uitgesloten. Als je tijdens je verblijf toevallig in een winterse bui terecht komt, loop dan ook eens door Central Park. Koop desnoods een grote Starbucks Coffee om je te verwarmen en nog meer van het moment te genieten. Hoe koud? Hier is het gemiddeld 3 graden overdag en -4 graden s nachts.
In Lapland zijn alle bomen ondergesneeuwd en stijgt de winterzon tot juist boven de horizon, wat voor een mooi schaduwspel op de witte velden zorgt. Hier heb je bovendien een grote kans om het noorderlicht te zien. Skiërs die Lapland bezoeken zullen eerder teleurgesteld zijn, want hier zijn bijna geen pistes te vinden. In plaats daarvan kan je meerijden met een hondenslee of over de velden scheuren met een sneeuwscooter. Hoe koud? Een reis naar Lapland is onvergetelijk en ijskoud. Meestal vriest het hier in hartje winter tot -12 graden. Heel uitzonderlijk kan het kwik tot -25 graden dalen.
Avontuurlijke reizigers zullen wellicht het meest onder de indruk zijn van IJsland. Het is fantastisch om te zien hoe oude vulkanen de besneeuwde landschappen lijken te bedreigen. Hier maak je ook veel kans om het noorderlicht te spotten, maar een onspannend moment in een warmwaterbron is minstens even interessant. De bekendste bron is ongetwijfeld de Blue Lagoon. Hoe koud? In Reykjavik daalt de temperatuur tot -4 graden s nachts. Landinwaarts wordt het opmerkelijk kouder.
Voor fashionistas die het snel heel koud krijgen is Wenen de ideale reisbestemming. Hier kan je in bijna elke straat een typisch en vooral warm koffiehuis binnenstappen. Een ander pluspunt is dat de stad heel klein is: de belangrijkste bezienswaardigheden liggen dicht bij elkaar zodat je niet ver moet stappen en de lage temperaturen zelden ondraaglijk worden. Hoe koud? De gemiddelde temperatuur in januari schommelt rond de -4 graden overdag, maar de gure wind voelt veel kouder aan.
Psychologe: "Oermensen waren betere ouders dan wij"
"Onze verre voorouders waren betere ouders dan wij, moderne mensen." Dat is de controversiële stelling van de Amerikaanse psychologe Darcia Narvaez na drie studies waarin hedendaagse ouders met prehistorische werden vergeleken.
"Onze voorouders hadden betere ideeën over wat een ouder zijn betekent dan wij in de 21ste eeuw. Onze praktijken om baby's te laten huilen, ze in kinderwagens en autostoeltjes te steken en ze niet buiten te laten ronddwalen, maakt hele generaties kapot", argumenteert Narvaez.
Angstepidemie "Onze jongsten worden getroffen door een 'angstepidemie'. Ze krijgen niet de emotionele zorg die ze nodig hebben, en worden egoïstisch. Ze zijn minder empathisch dan kinderen die opgroeien in warme families."
Meer geknuffeld, meer verkenning "In jagers-verzamelaarsgroepen werden kinderen geknuffeld en rondgedragen, werden ze onmiddellijk getroost, kregen ze jarenlang borstvoeding en mochten ze veel tijd buiten doorbrengen. Ook de zorg van het uitgebreide gezin, dus anderen dan mama en papa die van het kind houden en het mee opvoeden, heeft een goede invloed. Kinderen werden niet geslagen, maar wel veel vastgehouden en gestreeld, wat een goede band met de moeder in de hand werkt."
Verknoeide kinderen "Ons moreel aanvoelen wordt al vanaf de vroege kindertijd gevormd. Maar de ouders van de 21ste eeuw verknoeien het door hun kinderen ervaringen te ontzetten die hun welzijn en moreel aanvoelen stimuleren. De warme reacties van onze voorouders kalmeren de hersenen van de baby in een periode dat hun persoonlijkheid en reacties op de wereld worden gevormd."
Hyperactief "Studies toonden al aan dat kinderen die niet voldoende spelen vaker hyperactief worden en mentale problemen ontwikkelen. De laatste vijftig jaar daalt het welzijn van de Amerikaanse kinderen constant", beweert Narvaez nog.
Evolutiekloof In de menselijke geschiedenis, neemt de jagers-verzamelaarscultuur nog altijd het grootste deel in beslag. Pas de paar laatste eeuwen is de menselijke en culturele ontwikkeling in een stroomversnelling beland, terwijl onze biologie niet volledig mee is geëvolueerd. Onze hersenen bijvoorbeeld reageren vaak nog op primitieve wijze.
Verschillen Op dat vlak kan er wel enige kern van waarheid zitten in het betoog van Narvaez. Anderzijds mogen we niet vergeten dat de samenleving nu enorm verschilt van de samenleving toen. Kinderen niet voorbereiden op een hoogtechnologische, snel veranderende wereld is ook fout.
Vroeger alles beter Bovendien lijkt het betoog van Narvaez een beetje eenzijdig: alsof moeders vandaag de dag hun baby's nooit knuffelen, alsof baby's een halve dag doorbrengen in een autostoeltje, alsof er geen enkele peter, meter, grootouder of tante mee voor een 21ste eeuws baby'tje zorgt.
Ook vandaag geldt dat een baby die verwaarloosd wordt, vaak onevenwichtiger blijkt dan een baby die met alle liefde en zorg wordt omringd. Kan dat niet van alle tijden zijn?
Bewijs? Blijft nog de vraag over hoe Narvaez zo zeker weet dat onze voorouders 'beter' voor kinderen zorgden. Het is niet omdat een baby meegedragen worden op de rug terwijl vrouwen vruchten gingen plukken, dat er ook aandacht aan wordt besteed bijvoorbeeld...
Op een dag vroeg een lerares aan haar leerlingen de namen van alle klasgenoten op een papier te schrijvenen naast de naam enige ruimte te laten.
Daarna zei ze tegen deze leerlingen dat ze het beste wat ze over deze klasgenoten zouden kunnen vertellen achter de naam moesten schrijven en dat ze achter iedere naam iets moesten schrijven.
De opdracht duurde het gehele lesuur en aan het einde van de les moest de opdracht ingeleverd worden bij de lerares.
In het weekeinde nam de lerares van iedere leerling een blad en schreef per leerling al deze positieve en opbouwende opmerkingenop zijn of haar blad.
Op maandag gaf ze tijdens haar les aan deze klas aan alle leerlingen hun lijst.
Na slechts korte tijd begon iedereen te lezen en te lachen.
"Is dat echt zo?", kon je horen fluisteren. "Ik wist niet dat ik voor iemand anders waarde had!" En ... "Ik wist niet dat anderen mij zo leuk vinden",
waren de over het algemeen gehoorde commentaren.
Na enige tijd werd er over deze lijsten niet meer gesproken.
Ook wist de leerkracht niet of de leerlingen onderling of met hun ouders hierover gesproken hadden.
Maar dat was ook niet het belangrijkste.Die oefening had zijn effect gehad.
De leerlingen waren gelukkig met zichzelf en met de anderen.
Enkele jaren later was een van haar leerlingen omgekomen in een oorlogsgebied en de lerares werd uitgenodigd voor de begrafenis en ze ging.
De kerk was overvol met vele vrienden.
Een voor een gingen de mensen die van hem gehouden hadden of hem gekend hadden bij zijn graf voorbij en bewezen hem zijn laatste eer.
De lerares ging als een van de laatste naar zijn graf en bad voor hem.
Nadat zij daarmee klaar was vroeg een collega soldaat van Mark aan haar:"Bent u Mark's wiskunde lerares?"
Zij knikte bedroefd en zei zachtjes; "ja".
Toen zei hij; "Mark heeft zeer vaak over u gesproken".
Na de begrafenis was er gelegenheid tot condoleren en de meeste van Mark's vroegere klasgenoten, ook aanwezig, waren bij elkaar gaan zitten.
Mark's ouders waren blij haar te zien en spraken haar aan."We willen u iets laten zien", zei Mark's vader en haalde een portefeuille uit zijn broek.
"Dit vonden we toen we door Mark's spullen gingen kijken nadat hij gesneuveld was en we dachten dat u het zou herkennen".
Uit de portefeuille trok hij een sterk verouderd, veelgebruikt, bij elkaar geplakt blad, welke duidelijk zichtbaar vaak opengevouwen en weer dichtgevouwen was.
De lerares wist zonder verder te kijken dat dit het blad was waarop alle goede, opbeurende en positieve dingen stonden die zijn medeklasgenoten opgeschreven hadden en zij bijeen geschreven had.
"Wij willen u hiervoor zeer bedanken, dat u dit gedaan heeft", zei Mark's moeder."Zoals u kunt zien heeft Mark dit enorm gewaardeerd".
Hierna verzamelden alle voormalige leerlingen rondom de lerares.
Charlie lachte een beetje en bekende: "Ik heb mijn lijst ook nog. Deze ligt in de bovenste lade van mijn bureau".
Heleen, de vrouw van Joost, zei:" Joost heeft me gevraagd of ik uw lijst in ons trouwalbum wilde plakken".
"Ik heb mijn lijst ook nog"zei Marylin . "Ik heb hem in mijn dagboek geplakt.
Toen deed Vicky, een van de andere leerlingen, haar handtas open en haalde haar agenda hieruit en toonde haar lijst aan de anderen .Helemaal bijeen geplakt en duidelijk veel gebruikt.
"Ik neem hem overal mee naar toe" zei Vicky en voegde er aan toe :"Volgens mij heeft iedereen die lijst nog, en onder handbereik".
De lerares was totaal ontroerd, zo dat ze begon te huilen en moest gaan zitten.Ze huilde om Mark en al deze vrienden die hij nooit meer zou zien.
In het samenzijn met onze medemensen vergeten wij vaak, dat ieder leven eens eindigt en dat we niet weten wanneer dit zal zijn.
Daarom is het zo belangrijk dat we de mensen die we liefhebben, die ons dierbaar zijn, zeggen dat ze speciaal, bijzonder en belangrijk zijn.
Zeg het ze voordat het te laat is.
Je kunt het op verschillende manieren doen, bijvoorbeeld door deze boodschap naar hen te sturen.
Doe je dit niet dan heb je weer een geweldige mogelijkheid laten gaan om iets moois en goeds te doen voor deze mensen.
Als je deze brief ontvangt dan is het daarom, omdat de afzender om je geeft en aan je gedacht heeft.
Het betekent dus dat er tenminste een persoon is voor wie je iets betekent.
De Europese website www.europeana.eu geeft een (beperkt) overzicht van monumenten en kunstobjecten uit alle gemeenten. En kijk wie daar in voorkomt voor Hoegaarden: Johannes/Jantje Panhuis.
Het wapenschild van Johannes Panhuis, wordt vermeld omdat het zich op een glasraam bevindt in de collectie van het museum in Leuven. Panhuis was abt van de abdij van Vlierbeek (Kessel-Lo). Het gaat om een gebrandschilderde voorstelling op een medaillon in glas waarvan het OCMW van Leuven er immens veel in haar collectie had.
Bij dit wapenschiild is vermeld dat Johannes Panhuis van Hoegaarden kwam. Hij was abt van de abdij van Vlierbeek van 1535 tot 1543. Zijn schild wordt bekroond door zijn mijter en kromstaf. Het medaillon is gemaakt in 1890 - 1900. Mogen we aannemen dat Panhuys, gezien zijn naam, daadwerkelijk stamde uit een brouwersfamilie uit Hoegaarden in de tijd van Keizer Karel? Mag zijn wapenschild (met Brabantse leeuw...) pronken in het toekomstige cultureel centrum 't Paenhuys? (R. Billen)
TIENEN - Citroenzuurproducent Citrique Belge in Tienen is voortaan in handen van de Duitse holding Adcuram. Vakbonden en personeel plaatsen grote vraagtekens bij de overname. De nieuwe eigenaar garandeert niet dat er geen afvloeiingen volgen.
De 250 werknemers van citroenzuurproducent Citrique Belge krijgen een nieuwe eigenaar. De Duitse Holding Adcuram neemt het Tiense bedrijf over van het Nederlandse chemie- en farmacieconcern DSM.
Directeur Roland Vanhoegaerden hoopt dat de overname het einde inluidt van een woelige periode. Citrique moest de voorbije tien jaar afrekenen met zware concurrentie uit China en voerde in 2001, 2004 en 2008 herstructureringen door. 'Hopelijk betekent de overname het einde van een lange periode van onzekerheid. De nieuwe eigenaar Adcuram heeft ons verzekerd dat zij bereid zijn te investeren in Citrique Belge. Ze nemen ook het volledige personeelsbestand over en garanderen dezelfde arbeidsvoorwaarden. Ze beloven wel niet dat er in de toekomst geen afvloeiingen zullen gebeuren.'
Bij de vakbonden reageren ze dan ook niet eensluidend positief op de overname. 'We zijn blij dat de beslissing eindelijk genomen is', zegt vakbondssecretaris Sofie Vansweevelt (ACLVB). 'Maar er moet wel zekerheid zijn voor de personeelsleden.'
Ook zij stellen zich grote vragen bij de overname. 'Citrique Belge was tot voor kort in handen van DSM, een multinational met een jaarlijkse omzet van 8 miljard euro', zegt arbeider en liberale vakbondsdelegee Geert Vansighem. 'Nieuwe eigenaar Adcuram heeft een jaarlijkse omzet van 500 miljoen euro. Een groot verschil. Het rekensommetje is dan ook snel gemaakt. Bij Adcuram is Citrique verantwoordelijk voor een vijfde van de omzet, terwijl dat bij DSM maar een tachtigste was. Dat kan ons in de toekomst zuur opbreken.'
Garnaal
Vansighem verwijst naar de tijdelijke productiestop die Citrique dit jaar doorvoerde. Door de economische crisis kreeg het bedrijf de stocks niet meer verkocht en werd de productie in de Pastorijstraat zes weken stilgelegd. 'Wat als er zich opnieuw zo'n crisis aandient?', vraagt Vansighem zich af. 'Als kleine garnaal binnen DSM konden we die perfect het hoofd bieden door de productie even stil te leggen. Maar als we binnenkort verantwoordelijk zijn voor twintig procent van de jaarlijkse omzet van Adcuram kan dat wellicht niet meer. Dan zou het wel eens kunnen dat we de boeken definitief moeten sluiten.'
Algemeen directeur Vanhoegaerden maakt zich sterk dat het zo'n vaart niet zal lopen. Al kan hij niet meteen ijzersterke argumenten op tafel leggen. 'Het is niet de bedoeling om de productie in de toekomst nog eens zo lang stil te leggen', zegt hij. 'De crisis is achter de rug en de vooruitzichten zijn erg goed. Sterker zelfs: als de prognoses kloppen, moeten we dit jaar meer produceren dan we ooit gedaan hebben. Het feit dat we van een kleine speler in een groot bedrijf plots een grote speler in een klein bedrijf worden, heeft zowel positieve als negatieve kanten. Voordeel is dat de focus op ons ligt. Nadeel is inderdaad dat we verplicht zijn goede resultaten neer te zetten. Anders heeft dat een grote financiële impact op de holding.'
Experts van het Prado-museum in Madrid hebben een vroeger onbekend werk van de 16e-eeuwse Vlaamse meester Pieter Bruegel de Oudere ontdekt. Het was door particuliere eigenaren naar het Prado gestuurd om gerestaureerd te worden.
Het ministerie van Cultuur onderhandelt nu met de eigenaren over aankoop, zodat het schilderij De wijn van Sint-Maartensdag in het Prado ten toon gesteld kan worden.
Volgens de krant El Pais zou het doek op de particuliere markt 25 miljoen euro kunnen opbrengen.
Tienen. In het kader van de 'Streekbierenweek' vond er op zaterdag 2
In het kader van de 'Streekbierenweek' vond er op zaterdag 2 en zondag 3 oktober '10 een 'Streekbierenmarkt' plaats op het binnenpleintje van de Erfgoedsite. Heel wat volk kwam van de streekbiertjes van de verschillende Hagelandse bierproducenten proeven.
authentieke, houtgestookte bakoven werden er lekkere hapjes geserveerd. Voor een streepje muziek
Uit de authentieke, houtgestookte bakoven werden er lekkere hapjes geserveerd. Voor een streepje muziek zorgden de Tiense Straatmuzikanten, de dixieband 'The Dazzling Dixie Dream' en de jazz- en dixielandband Free4Jazz en Johny Voners begeleid door de Koninklijke Fanfare Sint-Isidorus Hakendover-Wulmersum.
TIENEN - Op 10 oktober '10 organiseert Tienen Draait Rond i.s.m. de stad Tienen een groot stadsfeest onder de noemer '10.10.10 in Tienen'. Die dag staat Tienen vanaf 10 uur voor 10 grote uitdagingen en vinden er in het hele stadscentrum festiviteiten plaats.
PROGRAMMA
GROTE MARKT (vzw Tienen Draait Rond) 10.00 uur: start 10 Tiense uitdagingen Van 12.00 tot 17.00 uur: stadsbraderie (in de winkelstraten) Vanaf 17.00 uur: optredens van Hevers Symphonic Orchestra, Kris Struyven en The Gibson Brothers bekendmaking resultaten uitdagingen 21.30 uur: lampionnen-vuurspektakel
VEEMARKT (vzw Tiense kerstmarkt) 15.00 uur: optreden dansgroep Dreamgirls 16.00 uur: optreden Wim Soutaer 17.00 uur: optreden Lisa del Bo 17.30 uur: optreden Luc Steeno 18.00 uur: optreden Willy Sommers 18.30 uur: optreden Lisa del Bo, Willy Sommers en Luc Steeno samen, gevolgd door discobar met muziek uit de jaren 70 Presentatie door Miel Mattheus
AANSLUITENDE ACTIVITEITEN
Met de Tiense Gidsenbond in de teletijdmachine Je maakt samen met de Tiense Gidsenbond 10 sprongen in het verleden: 10 tijdstippen die het leven in Tienen tekenden, 10 historische figuren die Tienen in de kijker hebben gezet, 10 gidsen die het verleden doen herleven ... Maak kennis met Diederick van Kampen en zijn moordenaar, huiver bij de lotgevallen van Anna Wielandt en haar medezusters tijdens de furie van 1635, leer hoe je de klokken juist kan stemmen bij Willem Witlockx en ontdek de exotische voorliefdes van Léon Van de Bossche. De tijdmachine brengt je ook tot bij het politieke vernuft van Victor Beauduin, bij de medemenselijke inzet van Reynaerts, bij de guitenstreken van Pikke Stijkès en het poëtische talent van Julia Tulkens.
We vertrekken om 14.00 uur aan de Streekshop op de Grote Markt. De tocht eindigt omstreeks 16.30 uur terug in 2010 in het stadhuis van Tienen voor een verrassende ontmoeting. Inschrijven kan in de Streekshop, Grote Markt 6 in Tienen, tel 016 80 57 38.
Stuntverkoop Kringwinkel Hageland De Kringwinkel Hageland opent uitzonderlijk op 10.10.10. Op alle kledij en accessoires is er 50 % korting. Koffie, pannenkoeken en hotdogs aan kringwinkelprijzen verkrijgbaar. Kinderen kunnen zich uitleven op een parcours met knotsgekke fietsen. Van 10.00 tot 17.00 uur, Torsinplein 12 in Tienen.
UITDAGINGEN
UITDAGING 1: GROOTSTE SUIKERKLONT Onder impuls van Dominique Vandermeulen wordt de allergrootste suikerklont gebouwd. Het reuzenklontje zal bijna 1 meter dik en 2,30 meter hoog zijn, goed voor 920.000 kleine suikerklontjes. Om deze klus op 10 uur tijd te klaren, is Dominique op zoek naar mensen die deel willen uitmaken van het 'Official sugarcube builder team'. Aanmelden kan bij Sweet Art, Leuvensestraat 26 in Tienen, tel 016 76 75 38, info@sweet-art.be.
UITDAGING 2: 100 10-JARIGEN De Tiense jeugddienst gaat de uitdaging aan om 100 kinderen die in 2010 10 jaar worden of geworden zijn, samen te brengen op de Grote Markt om er een gigantische verjaardagstaart te maken met 100 kaarsjes. Inschrijven kan bij de jeugddienst, Donystraat 10 in Tienen, tel 016 82 38 64, jeugd@tienen.be.
UITDAGING 3: 27 MILJOEN PLASTIC DOPJES 27 miljoen plastic dopjes, goed om de opleiding van 1 blindengeleide hond te bekostigen, dat is de derde uitdaging. Dopjes kunnen gedropt worden in het stadhuis (waar een zak geplaatst werd in de inkomhal) en ook iedere dinsdag, woensdag en donderdag van 19.30 tot 21.00 uur aan een busje op de Grote Markt.
UITDAGING 4: 100 KOPPELS 10 JAAR GETROUWD Schepen van burgerlijke stand, Martine Rens, wil om 17.00 uur 100 koppels bij elkaar krijgen die in 2010 10 jaar getrouwd zijn. Inschrijven bij Martine Rens, tel 016 80 57 53, martine.rens@tienen.be. De koppels moeten hun trouwboekje meebrengen.
UITDAGING 5 Deze uitdaging wordt niet vrijgegeven en zal een grote verrassing op 10.10.10 worden!
UITDAGING 6: 10 x 10 x 10 KILOMETER LOPEN 10 X 10 X 10 km lopen, of in totaal 1.000 km, dat is de uitdaging voor sportief Tienen. In het stadscentrum wordt een verkeersvrij parcours uitgestippeld. Wie meer dan drie rondjes loopt, maakt, bij aankoop van een jaarabonnement fitness in TC Grand Slam, kans op een cadeau.
UITDAGING 7: TIENSE TUIN Het pleintje aan de 'boomkes' wordt tussen 10.00 en 14.00 uur omgetoverd tot een Tiense tuin. Fotoclub Artosa zal van 14.00 tot 20.00 uur 1.000 koppels fotograferen.
UITDAGING 8: 100 COLONNES À DEUX Circus Atelier Salto wil op 10.10.10 gedurende 1 minuut minstens 100 'colonnes à deux' zien. Dit is een acrobatische positie waarbij men op iemand zijn schouders gaat staan. Iedereen is welkom, ook ouders met hun kinderen. Oefenmatten en begeleiding wordt voorzien. Inschrijven kan bij Tom Cools, gsm 0475 20 31 28, info@saltotienen.be.
UITDAGING 9: 100 ROMEINSE SOLDATEN IN LEGIOEN
De Erfgoedsite Tienen stelt een legioen samen van 100 Romeinse soldaten. Er wordt gezorgd voor voldoende harnassen en schilden. Je dient alleen donkere sandalen of eventueel donkere schoenen, een riem, een borstelstok en een zwaard mee te brengen. Om 14.00 uur wordt er verzameld aan het Toreke en brengt soldaat Quintus jullie de kneepjes van het Romeinse vak bij. Nadien gaat het legioen richting Grote Markt. Inschrijven kan bij Eva Vansteene, tel 016 80 56 62, eva@erfgoedsitetienen.be.
UITDAGING 10: GEDICHT MET 100 VERSREGELS De laatste uitdaging wordt het schrijven van een gedicht met 100 regels. Elke regel moet passen in een vast rijmschema en uit de pen van een andere persoon komen. Hagelanddichter Danny Rega zal ter plaatse de 1ste versregel schrijven. Liefhebbers en (amateur)dichters worden opgeroepen om de 'Ode aan Tienen' mee vorm te geven. Inschrijven kan via danny.rega@skynet.be of in de stadsbibliotheek, Grote Markt 3 in Tienen, tel 016 80 56 70, tienen@bibliotheek.be.
Zondag 10.10.10: verkeersvrije straten en gratis pendelbus
TIENEN - Tijdens het stadsfeest 10.10.10 (nu zondag) worden een resem straten afgesloten. De vzw Handelsstimulans Tienen zet van 10.00 tot 22.30 uur een gratis pendelbus in die om het kwartier aan alle parkings en een aantal andere haltes stopt. (R. Billen)
Parkeerverbod vanaf vrijdag 8 oktober 10 om 08.00 uur: Nieuwstraat tussen de Kalkmarkt en de Spiegelstraat.
Parkeerverbod vanaf vrijdag 8 oktober 10 om 18.00 uur: eerste gedeelte van de middenweg Grote Markt en de eerste rij parkeerplaatsen (kant middenweg) van de parking Grote Markt.
Parkeerverbod vanaf zaterdag 9 oktober 10 om 18.00 uur: volledige parking Grote Markt; Nieuwstraat tussen de Trapstraat en de Vrijthofstraat aan de zijde van de oneven huisnummers (kant Texas, Mia style ); Hennemarkt aan de zijde van de oneven huisnummers (kant Esprit); Kapucijnenplein op de haakse parkeerplaatsen (beide zijden, aan reisbureau Selectair en voormalige winkel Radoux).
Afgesloten voor het verkeer vanaf zondag 10 oktober 10 om 06.00 uur: Grote Markt (uitgezonderd de verbinding tussen de Gilainstraat en de Academiestraat); Leuvensestraat (vanaf de Grote Markt tot aan de Oude Leuvensestraat); Dr. J. Geensstraat; Broekstraat; Danebroekstraat; Peperstraat; Spiegelstraat; Nieuwstraat; Hennemarkt; Wolmarkt; Veemarkt; Beauduinstraat (vanaf het kruispunt met de Reizigersstraat tot aan de Veemarkt); Kapucijnenplein; Kapelstraat (gedeelte tussen de Donystraat en het Kapucijnenplein); Torsinplein; Bostsestraat (vanaf het kruispunt met de Beggaardenstraat tot het Torsinplein); Grote Bergstraat;
Oude Kleerkoperstraat; Minderbroedersstraat (gedeelte tussen de uitrit parking Kazerne en de Peperstraat).
Afgesloten voor het verkeer (uitgezonderd plaatselijk verkeer) vanaf zondag 10 oktober 10 om 06.00 uur: Oude Vestenstraat; Delportestraat; Violetstraat (tussen de Delportestraat en de Leuvensestraat); Academiestraat (tussen de Alexianenweg en de Kalkmarkt); Alexianenweg; Rijschoolstraat; O.L.V.-Broedersstraat; Croonestraat.
Parkeerverbod vanaf zondag 10 oktober 10 om 06.00 uur: Leuvensestraat (vanaf de Grote Markt tot aan de Oude Leuvensestraat); Dr. J. Geensstraat; Broekstraat; Danebroekstraat; Peperstraat; Spiegelstraat; Nieuwstraat; Hennemarkt; Wolmarkt; Veemarkt; Beauduinstraat (vanaf het kruispunt met het Kapucijnenplein tot aan de Veemarkt); Kapucijnenplein; Torsinplein.
Tijdelijk tweerichtingsverkeer en een parkeerverbod vanaf zondag 10 oktober 10 om 06.00 uur: Oude Vestenstraat; Delportestraat (tussen de Violetstraat en de Dr. J. Geensstraat); Violetstraat (tussen de Leuvensestraat en de Delportestraat); Rijschoolstraat; O.L.V.-Broedersstraat; Croonestraat.
GRATIS pendelbus
:Haltes van de gratis bus (van 10.00 tot 22.30 uur): hoek Leopoldvest-Slachthuisstraat; Sliksteenvest (bushalte De Lijn over De Luchtballon); Kabbeekvest (bushalte De Lijn over Res. Breugelhof); Gilainstraat (bushalte De Lijn aan het Kon. Atheneum); Kalkmarkt; Alexianenweg (parking); Albertvest (bushalte De Lijn aan de Carrefour); Oude Leuvensestraat (parking café t Hoekske); Station (bushaltes De Lijn); Goossensvest (bushalte De Lijn over FOD Financiën); Moespikvest (Lidl)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
