Zoon Kim Jong-il maakt diplomatiek debuut in Noord-Korea
Kim Jong-un, de jongste zoon van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-il, stond zaterdag opvallend aan de zijde van zijn vader tijdens de gigantische militaire parade ter ere van het 65-jarig bestaan van de regerende communistische partij.
Uitzonderlijk waren ook journalisten van over de hele wereld uitgenodigd in het anders heel besloten Noord-Korea. Aan de militaire parade zouden twintigduizend militairen deelnemen. Zowat honderdduizend burgers zouden het militaire vertoon van raketten, tanks en ander wapentuig bijwonen.
KCNA, het officiële persbureau van het communistische regime in Noord-Korea, publiceerde eind september pas voor de eerste keer foto's van Kim Jong-Un, de waarschijnlijke opvolger van de zieke Kim Jong-Il.
Kim Jong-un kreeg vorige maand hoge militaire en politieke functies.
Tot tien uur vanavond: werken aan tien uitdagingen
TIENEN - Om tien uur zijn de Tienenaars begonen aan hun tien uitdagingen.
In ochtend kon je terecht op de Dierenmarkt, deze namiddag op de braderies. Zo zijn heel de dag de handelsactiviteiten (tot en met de Kringwinkel) aan de gang. Op de podia van Grote Markt en Veemarkt kun je voor optredens terecht. Ondertussen hoor je Marijke Tritsmans en Bernard Vandereycken aan de loopmicrofoons commentaar geven op al de lopende 'uitdagingen'.
Vroeg op de dag zag je al de eerste colonne à des, een kind op de schouders van een volwassene. Zo zijn, er honderd nodig. De lopers waren meteen het zichtbaarst aanwezig maar ook alle tafels voor de bouw van een suikerklontje van vijf ton waren gauw volzet. De suiker werd in zakken aangebracht en wordt nu volgens de regels van de kunst gestapeld in bakjes die achteraf worden gestapeld.
Rotary heeft een noodtent opgesteld, zoals die naar Pakistan worden gestuurd. De Militariaclub heeft een opstelling in de Nieuwstraat, waar ook kermisattracties open zijn. Aan het museum worden 'Romeinen' aangekleed Op het stadhuis moeten koppels die op een tiende oktober zijn getrouwd zich melden. Voor het stadhuis staat Danny Rega,de stadsdichter, open voor ieders inspiratie voor honderd versregels over de eigen stad.
Om halfelf trad een vers echtpaar in het huwelijk. Het terras ging open en de zumbaclub bereidt een verrassingsact voor. Iedereen kan nog langs gaan met plastic doppen. Er is 10x10x10 kilo nodig om te laten recycleren en met de opbrengst een blindegeleidehond te kopen. Er zijn nog honderd kinderen van tien jaar nodig en iedereen kan zich heel de dag melden voor deelname aan eender welke proef.
Als start van de festiviteiten gedurende heel deze dag in Tienen, trad een paar in het huwelijk op deze 10.10.10.
Christopher (Haasrode) en Anouchka (Tienen) traden in het huwelijk op deze meorabele 10de oktober in Tienen. Ze kwamen toe op de Grote Markt terwijl er de feesten aan aanvang namen. Tot vanavond tien uur kun je er nog deelnemen aan de tien uitdagingen. Het jonge paar krijgt er wat meer tijd voor. (R. Billen)
Burgemeester Marcel Logist (65) heeft zijn bijdrage geleverd voor de uitdagingen 10.10.10 in Tienen.
Uitdaging zes vandaag in Tienen luidt: loop'ns duizend kilometer op één dag. Daarvoor worden zo veel mogelijk lopers ingezet om tot die 10x10x10 te komen. Om tien uur ging ook Marcel Logist van start, duidelijk goed getraind, voor de rondjes van Markt over Broekstraat en stadspark naar de Dr.Geensstraat (foto). De burgemeester legde de afstand gezwind af, wuivend naar zijn supporters. Na afloop, om elf uur, werd hij meteen aangeklampt om ook voor de zumba zijn bijdrage te leveren...(R. Billen)
Mijn vrouw en ik zaten in de zetel terwijl ik zapte met de TV afstandbediening. Ze vroeg: Wat is er op de TV?
Stof, zei ik.
Toen is de ruzie begonnen...
---------------------------
Mijn vrouw gaf een tip voor wat ze wenste voor haar volgende verjaardag. Ze zei: ik wil een nieuwe en hij moet van 0 naar 100 gaan in 3 seconden.
Ik kocht voor haar een weegschaal.
Toen is de ruzie begonnen...
---------------------------
Mijn vrouw bekeek zich in de spiegel en was niet tevreden met wat ze daar zag. Ik voel me verschrikkelijk, ik vind me oud, dik en lelijk. Ik heb het werkelijk nodig dat je me onmiddellijk een compliment maakt.
Ik antwoordde: Je zicht is uitstekend.
Toen is de ruzie begonnen...
---------------------------
Mijn vrouw en ik waren op een samenkomst van oud leerlingen van haar school. Een van de aanwezige mannen was kompleet dronken en nam het ene glas na het andere. Ik vroeg mijn vrouw of ze hem kende. Zeker wel, zei ze zuchtend, wij zijn lang een koppel geweest en toen we uit elkaar gingen is hij beginnen te drinken en is nooit meer gestopt.
Ik zei: Wie had ooit gedacht dat hij dat nu nog aan het vieren zou zijn.
Toen is de ruzie begonnen...
---------------------------
In de supermarkt vroeg ik mijn vrouw of we de aanbieding van 2 kratjes bier voor 15 euro zouden nemen. Ze zei nee en zonder mijn advies te vragen kocht ze een pot revitaliserende crème van 15 euro.
Ik zei haar dat een kratje bier me veel meer dan de crème zou helpen om haar mooi te vinden.
Toen is de ruzie begonnen...
----------------------------
Enkele dagen geleden vroeg ik mijn vrouw waar we heen zouden gaan voor onze huwelijksverjaardag. Ergens waar ik lang niet meer geweest ben, antwoordde ze.
Ahmadinejad haalt weer uit: "VS zit achter aanslagen 9/11"
De Iraanse president Mahmoed Ahmadinejad heeft de Verenigde Staten opnieuw zwaar geschoffeerd tijdens een toespraak voor de Verenigde Naties. Ahmadinejad verklaarde dat de terroristische aanslagen van 9/11 georchestreerd werden door de Amerikaanse regering.
"Het was een samenzwering, met de bedoeling Israël te beschermen", riep Ahmadinejad uit. "Er is een theorie die stelt dat sommige onderdelen van de Amerikaanse regering de aanslagen in scène hebben gezet om de kwakkelende economie te stimuleren en de greep op het Midden-Oosten te vergroten, om zo het zionistische regime te redden. De meerderheid van de Amerikanen en de meeste landen en politici wereldwijd zijn het met die uitleg eens."
Delegaties verlaten zaal De woorden van Ahmadinejad waren nauwelijks koud, of de Amerikaanse en diverse Europese delegaties verlieten ontstemd de zaal. Het is niet de eerste keer dat een speech van Ahmadinejad de zaal deels doet leeglopen. Ook de VN ontsnapte overigens niet aan de toorn van Ahmadinejad, door de 'oneerlijke structuur' van de organisatie. Met name het veto-privilege voor de vijf grootmachten (VS, GB, Frankrijk, Rusland, China) is de Iraanse leider een doorn in het oog. "De macht is geconcentreerd in de Veiligheidsraad, waardoor de belangrijkste pilaar, de Algemene Vergadering, wordt gemarginaliseerd", aldus Ahmadinejad.
Obama woedend om complottheorie 9/11 Ahmadinejad
De Amerikaanse president Barack Obama is woedend om de suggestie van de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad dat de Verenigde Staten zelf achter de aanslagen op 11 september 2001 zaten.
,,De president vond de opmerkingen schandalig en beledigend, helemaal omdat ze zo dicht bij Ground Zero gemaakt werden", aldus de functionaris die anoniem wilde blijven. Ahmadinejad deed zijn uitspraken in zijn toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York. Hij zei dat volgens een alternatieve theorie voor de aanslagen ,,onderdelen van de Amerikaanse regering de aanval in scène hebben gezet om de kwakkelende economie te stimuleren en de greep op het Midden-Oosten te vergroten, om zo het zionistische regime in Israël te redden''.
Afkeer
Veel westerse diplomaten verlieten daarop de zaal, ook de Nederlandse. De Amerikaanse vertegenwoordiging liet meteen na de toespraak zijn afkeer al blijken: ,,In plaats van de ambities en de goede wil van het Iraanse volk te vertegenwoordigen, heeft Ahmadinejad er weer eens voor gekozen om smerige samenzweringstheorieën en antisemitische beledigingen te spuwen."
Vorig jaar liepen veel vertegenwoordigers ook al weg. Toen vroeg Ahmadinejad zich in zijn toespraak af hoe sommige regeringen ,,de misdaden van bezetters tegen weerloze vrouwen en kinderen en de vernietiging van hun huizen, boerderijen, ziekenhuizen en scholen onvoorwaardelijk kunnen steunen''. Ahmadinejad verwees daarmee onder meer naar de Israëlische invasie van de Gazastrook eind 2008.
HOEGAARDEN - Aan de Moerasstraat 9 in Meldert komt een nieuwe bed&breakfast.
In een hoeve in Meldert wordt in oktober het logement 't Goe Leven geopend. Het gaat om drie kamers met ontbijt, met mogelijkheid tot barbecue, andere eetgelegenheid, Finse sauna, zwemvijver.
Eerder openden in Meldert en Babelom al (minstens) twee B&B's, naast het aanbod in Hoegaarden en Outgaarden. (R. Billen)
In Tienen hopen ze zondag op een massale opkomst om de tien uitdagingen in het kader van 10.10.10 tot een goed einde te brengen. Voor het evenement wordt het centrum volledig afgesloten.
Waar kunnen ze 10 oktober 2010 - ofwel 10.10.10 - beter vieren dan in Tienen? De stad doet haar naam zondag alle eer aan en organiseert een totaalspektakel waarbij - hoe kan het anders - het getal 10 centraal staat. Blikvanger is de reeks van tien uitdagingen die de inwoners van Tienen tot een goed einde moeten brengen.
De eerste uitdaging is de moeilijkste: bouw in tien uur tijd het grootste suikerklontje ter wereld. Dat lijkt eenvoudig, maar dat is het niet', weet Bernard Vandereyken. Hij is voorzitter van Tienen Draait Rond, de vzw die samen met de stad het hele spektakel organiseert. Het gaat om een suikerklontje van 2,3 meter hoog en een meter breed, gemaakt van 920.000 suikerklontjes. Die worden geleverd door de Suikerfabriek en daarna opnieuw gebruikt. Als het ons lukt, mogen we dat dus niet vieren door met z'n allen aan die sugarcube te gaan likken.'
Ook de uitdaging om 27 miljoen plastic dopjes in te zamelen is volgens de voorzitter behoorlijk hoog gegrepen. Dat is echt een pak', weet hij. Maar het is voor een goed doel. In totaal heb je 27 miljoen dopjes nodig om de opleiding van één blindengeleide hond te kunnen betalen. Het zou dus erg jammer zijn als we deze uitdaging niet tot een goed einde brengen.'
Ook sportievelingen mogen zondag naar Tienen afzakken. Want het is de bedoeling om met z'n allen duizend kilometer te lopen op een verkeersvrij parcours in de binnenstad. Wie dan nog energie over heeft, kan helpen om in één minuut zoveel mogelijk mensen te verleiden tot een acrobatische positie waarbij je op iemand zijn schouders gaat staan. Niet simpel', weet Vandereyken.
Daarnaast staat gelukkig ook een paar uitdagingen op een programma die volgens de voorzitter minder moeilijk zijn. Honderd kinderen samenbrengen die in 2010 tien jaar worden of geworden zijn, mag in principe geen probleem zijn. Ook de uitdaging om honderd koppels te verzamelen die in 2010 tien jaar getrouwd zijn, lijkt me niet onoverkomelijk.'
Daarnaast moeten ze het pleintje aan de boomkes omtoveren tot een Tiense tuin, moet er een leger van honderd Romeinse soldaten in legioen door de stad stappen en moeten honderd mensen een gedicht van honderd regels schrijven. De tiende en laatste uitdaging blijft een verrassing.
10.10.10, binnenstad Tienen, van 10 tot 22.30 uur, gratis shuttledienst van alle parkings naar verkeersvrije centrum. (I.B.)
Weinig Duitse steden hebben zo vaak geschiedenis geschreven als Potsdam. Frederik de Grote resideerde er zorgeloos in Sanssouci, en na de Tweede Wereldoorlog werd hier over het lot van Duitsland beslist. Een bezoek aan het Versailles van Berlijn is een wandeling door de Duitse geschiedenis.
De Pruisische koning Frederik de Grote verkoos Potsdam boven Berlijn als residentie. In de 18de eeuw was de stad zo goed als volledig in handen van de Hohenzollerns, waardoor dat vorstelijke geslacht hier naar believen kon bouwen om zijn macht te tonen. Pruisen was dankzij tactische oorlogsvoering immers een Europese grootmacht geworden, naast Frankrijk, Rusland, Engeland en Oostenrijk.
Frederik de Grote was niet alleen een uitstekend strateeg, maar ook een landhervormer en een kunstminnaar. Dat zie je vandaag nog duidelijk in het park van Sanssouci, waar je overdonderd wordt door de prachtige tuinen en gebouwen. De koning gaf het domein die Franse naam omdat hij hier zonder zorgen zijn zomers wilde doorbrengen, het liefst in alleen in het gezelschap van zijn honden. Het reusachtige Neues Palais diende voor de officiële ontvangsten, terwijl Frederik in het Schloss Sanssouci woonde hij had zelf de basisplannen voor zijn kasteel getekend. Zijn wens om hier ook begraven te worden, ging pas recent in vervulling. Na zijn overlijden, in 1786, werd Frederik bijgezet in de garnizoenskerk van Potsdam, en in 1944 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar de burcht van de Hohenzollerns in Baden-Württemberg. Pas op een staatsbegrafenis in 1991 werd de laatste wil van de koning uiteindelijk gerealiseerd. Op het eenvoudige graf op het terras van het kasteel Sanssouci liggen vandaag vaak verse bloemen en zelfs aardappelen Frederik voerde immers de aardappelteelt in Pruisen in.
Het park en de kastelen van Potsdam zijn een prachtig voorbeeld van 18de-eeuwse bouwkunst. De barokke gebouwen met elegante vertrekken en imponerende zalen moesten bijdragen aan de uitstraling van de Pruisische vorsten.
Tulpen en Sinterklaas
Om Potsdam snel te laten groeien en de grote bouwwerken te realiseren, lieten de Pruisische vorsten in de 18de eeuw Russische, Poolse, Franse en Nederlandse inwijkelingen toe. Heel wat Nederlanders trokken naar Potsdam om er te helpen bij de drooglegging van moerasgebieden. Opdat ze zich thuis zouden voelen, werd in het centrum van Potsdam zelfs een volledige Hollandse wijk gebouwd. Architect Jan Bouman tekende de plannen voor 132 huizen met typisch Hollandse gevels in rode baksteen. De meeste Nederlanders zijn al lang weer vertrokken uit Potsdam, maar hun tradities worden er in ere gehouden. Het tulpenfeest en de intrede van Sinterklaas zijn nog steeds jaarlijkse hoogtepunten in Potsdam. In het Jan Boumanhuis kun je een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van de Nederlandse immigranten bezoeken.
Een slechte dag voor Potsdam
Toen de nazi's aan de macht kwamen, ensceneerden ze in maart 1933 De Dag van Potsdam. Het Rijksdaggebouw in Berlijn was wegens een brand niet meer toegankelijk, dus vergaderde het nieuw verkozen parlement in de garnizoenskerk van Potsdam. Sociaaldemocraten en communisten weigerden aanwezig te zijn, maar conservatieven, nationalisten en de meeste liberalen schaarden zich achter Hitler om het parlement buiten spel te zetten. Zo kregen de nazi's vrij spel, met alle bekende gevolgen. Een paar weken later al volgden de eerste vervolgingen en boekverbrandingen. Dat Hitler Potsdam koos voor zijn grote propagandastunt, was geen toeval. Hij stelde zich op gelijke voet met de Pruisische koningen en de Duitse keizers en gebruikte graag hun decor voor zijn ensceneringen.
Een grote conferentie in een klein kasteel
Dat kasteel Cecilienhof in Potsdam op het einde van de Tweede Wereldoorlog gekozen werd voor een conferentie van de geallieerde overwinnaars, was wel toeval. Stalin wilde Truman en Churchill het liefst naar Berlijn uitnodigen om over de toekomst van Duitsland te beslissen. De Sovjets hadden immers Berlijn bevrijd. Maar de Duitse hoofdstad bood na de bombardementen en straatgevechten geen enkele plaats meer om die conferentie te laten plaatsvinden.
Het Cecilienhof werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de laatste Duitse keizer gebouwd voor kroonprins Wilhelm en zijn echtgenote Cecilie. Zij woonde hier tot in 1945 en kon nog op tijd vluchten voor de inval van het Rode Leger.
Het fraaie kasteeltje ziet er uit als een landelijke Britse cottage. Voor de ingang valt meteen het grote bloemenperk op in de vorm van een rode ster. Het perk werd aangelegd op bevel van Stalin toen hij hier als gastheer optrad voor de Conferentie van Potsdam. Vandaag is in een deel van het gebouw een museum over de conferentie ingericht. Aan de grote tafel in de conferentiezaal beslisten de geallieerden onder meer over de nieuwe Duitse grenzen, het vluchtelingenprobleem in Europa en de opdeling van Duitsland en Berlijn in vier bezettingszones. De beslissingen hebben invloed gehad op het leven van miljoenen Europeanen en leidden uiteindelijk naar de verdeling van Europa in twee politieke kampen.
Aan de inrichting van het Cecilienhof is sinds de conferentie weinig veranderd, maar leuk is wel dat in een zijvleugel een hotel is ondergebracht.
Oost-West
De conferentie had ook voor Potsdam gevolgen. De stad was ingedeeld bij de Sovjetzone, die in 1949 de Deutsche Democratische Republik (DDR) werd. Door de bouw van de Muur in 1961 werd Potsdam zelfs helemaal afgesloten van West-Berlijn. De schilderachtig gelegen Glienicker Brücke, de verbinding met de stad Berlijn, was een grenspost die uitsluitend gebruikt werd voor diplomaten en tijdens de Koude Oorlog drie keer voor de spectaculaire uitwisseling van spionnen. Dat verhaal wordt mooi geïllustreerd in een permanente tentoonstelling in de Villa Schöningen aan het bruggenhoofd.
Vandaag kun je uiteraard ongestoord van Berlijn naar Potsdam reizen, met de trein of de bus.
Wie door het centrum van Potsdam wandelt, wordt geconfronteerd met de vreemdste vormen van stadsplanning. Die zijn een gevolg zijn van de jongste Duitse geschiedenis: hoge DDR-flatgebouwen staan naast gerestaureerde historische panden en langs de brede lanen staan voormalige kazernes naast barokke paleizen en triomfbogen uit het militaire verleden.
De sporen van de DDR zijn niet alleen in de stadsplanning zichtbaar. In de Lindenstrasse 54, midden in het barokke stadscentrum, staat een voormalige gevangenis van de Stasi, de gehate Oost-Duitse geheime dienst. Potsdammers noemden die plek ironisch het Lindenhotel. Hier werden honderden tegenstanders van het regime ondervraagd en gemarteld of geïsoleerd. Je kunt de voormalige gevangenis vandaag bezoeken: er loopt een aangrijpende tentoonstelling over het onrecht dat hier geschiedde.
Even pakkend is een bezoek aan de voormalige KGB-gevangenis midden in een residentiële wijk in de Leistikowstrasse. Tot in 1989 was de hele wijk ommuurd en enkel toegankelijk voor officieren van het Rode Leger.
Nog een kasteel?
Hedendaagse stadsplanners zoeken in Potsdam naar manieren om de bouwkundige wonden van het verleden te helen. Dat zorgt voor de nodige discussies, vooral tussen de zogenaamde oud-Potsdammers en nieuw-Potsdammers.
Bij de Duitse eenmaking, twintig jaar geleden, zocht een kwart van de bevolking een nieuwe toekomst in het westen, maar tegelijkertijd trokken duizenden West-Berlijners naar Potsdam, velen om er te gaan wonen in villa's in het merengebied aan de rand van de stad.
Een van de hevigste discussies ging jarenlang over de heropbouw van het oude stadskasteel midden in het centrum, bij de monumentale Nikolaikirche. Dat kasteel, ooit de winterresidentie van Frederik de Grote, werd op het einde van de oorlog zo hard gebombardeerd dat het in de jaren vijftig afgebroken werd. In de DDR kreeg de heropbouw geen prioriteit en bleef het een kale plek in het historische centrum.
Ook vandaag is er eigenlijk geen budget om dit soort bouwwerken te betalen, maar er werd een bedrijf gevonden dat de heropbouw wil financieren. Tegen 2013 moet hier het parlement van de Duitse deelstaat Brandenburg zetelen waarvan Potsdam de hoofdstad is.
Onlangs is ontdekt dat de architecten een foutje gemaakt hebben bij de reconstructie en dat het kasteel 50 cm smaller zal worden dan het oorspronkelijke gebouw. Genoeg stof voor weer hevige discussies. Dat een privébedrijf de bouw van een parlement sponsort, wordt jammer genoeg minder ter discussie gesteld.
Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar mama. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld. Het stortregende buiten.
Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.
We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt.
We wachtten, sommigen geduldig, anderen 'geirriteerd', omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.
Ik ben altijd wat dromerig als het regent.
Ik verdwijn in het geluid en met het inzicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt.
Herinneringen van 'rennen en spetteren' als een 'kind' - zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress.
Haar stem was zo mooi toen ze de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten.
'Mama, laten we door de regen gaan rennen,' zei ze.
'Wat ?' vroeg Mama.
'Laten we door de regen gaan rennen!' herhaalde ze.
'Nee, lieverd. We wachten tot het wat minder wordt' antwoordde mama.
Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:
'Mama, laten we door de regen gaan rennen.'
'We worden doornat als we dat doen,' zei mama.
'Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen' zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.
'Vanmorgen?'
'Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?'
Het meisje zei kalmpjes:
'Weet je dat niet meer?
Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: 'Als we hier doorheen geraken samen, komen we door alles heen!'
Iedereen was opeens muisstil.
Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen.
We stonden allemaal doodstil.
De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.
Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden.
Sommigen zouden het weg lachen of haar voor gek uitmaken.
Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei.
Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven.
Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
'Lieverd, je hebt gelijk.
Laten we door de regen rennen.
Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, wel, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,' zei mama. Daar gingen ze.
We stonden daar allemaal te kijken en te glimlachen, toen ze daar vooruit Sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen.
Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd.
Ze werden doornat.
Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's.
Ja, ik ook.
Ik rende en werd nat.
Ik had ook een wasbeurt nodig.
Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je Gezondheid wegnemen.
Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...
Vergeet daarom niet om 'tijd' te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.
Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd.
Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten.
Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagdagelijkse dingen,
Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur om hem te waarderen, een dag om van hem te houden, maar een heel leven om hem te vergeten.
Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten.
Het is een korte boodschap om ze te laten weten dat je ze nooit zal vergeten.
Neem de tijd om te leven!
Houdt contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt.
Van het 'concert des levens' heeft niemand een programma.
Hoegaarden is een bekende naam op biergebied, het dorpje ligt tien kilometer ten zuiden van Tienen. Er is net markt. We bezichtigen er alleen de kerk, even verderop ligt ook nog een enorm groot kloostercomplex. (België is rijk aan dat soort monumentale gebouwen, veelal in beheer van de jezuïetenorde). In een pizzeria bestellen we een croque monsieurdie extra aangekleed met veel groen wordt geserveerd. Van de beroemde brouwerij hebben we niets kunnen ontdekken.
MEER INFO HOEGAARDEN
Hoegaarden, een mooi dorp aan de Grote Gete met een rijk historisch verleden. Een dorpsnaam die zeker bekend in de oren zal klinken van bierkenners en tuinliefhebbers. Hoegaarden is een landelijke gemeente, telt 6014 inwoners en heeft een oppervlakte van 3389 ha. Het is gemakkelijk te bereiken. Hoegaarden is een van de kleinere gemeenten in de jonge provincie Vlaams-Brabant. Hoegaarden was ooit de hoofdplaats van een autonoom graafschap onder gravin Alpaïdis. Nadien bleven we doorheen de woelige Middeleeuwen een eigenzinnige enclave van het prinsbisdom Luik, binnen het gebied van het hertogdom Brabant.
De monumentale Sint - Gorgoniuskerk fungeert als een baken voor wandelaars en fietsers in de wijde omgeving. Jaarlijks zakken duizenden toeristen naar Hoegaarden af om er de unieke sfeer te proeven van een zes eeuwen oude biercultuur (met het hoogtepunt in de 18de eeuw) en er even tot rust te komen in oase van groen in onze thematuinen.
Tijdens de vroege middeleeuwen behoorde Hoegaarden tot het graafschap Brunengruz, bestuurd door gravin Alpaïdis. Na haar dood in 987 schonk Otto III het graafschap Brunengruz aan Notger, bisschop van Luik. Hoegaarden werd Luiks gebied en vormde een Luikse enclave in het hertogdom Brabant. Tot de troonafstand van Keizer Karel in 1555, kende Hoegaarden een relatief rustige periode. Wanneer echter de Spaanse koning Filips II, de hertog Alva naar de Nederlanden stuurde om de orde te handhaven, ondervond Hoegaarden daar de nodige nadelen van.
In 1673 en de jaren daarop moest Hoegaarden echter voortdurend afrekenen met oorlogsgeweld: Luik steunde immers de ambities van Lodewijk XIV. Onder het Oostenrijks bewind (1713-1794) beleefde Hoegaarden zijn gouden eeuw. De algemene welvaart, vooral te danken aan de biernijverheid, nam zienderogen toe. In 1726 waren er 36 brouwerijen en zo'n 110 mouterijen. Vandaag is Hoegaarden een rustig provinciestadje.
Op 3 oktober is het twintig jaar geleden dat Duitsland herenigd werd. Wat is er geworden van Bonn, dat van 1949 tot 1990 de hoofdstad van West-Duitsland was? Wij stelden vast dat Bonn en omgeving zonder politici en diplomaten meer te bieden hebben dan vroeger.
Voor de Villa Hammerschmidt proberen toeristen foto's te maken door de zware metalen hekken. In die ambtswoning ontving de Duitse president tot twintig jaar geleden de groten der aarde. De jongste jaren is hier nauwelijks nog iemand langs geweest, hoewel de villa officieel nog steeds een ambtswoning is. Villa Hammerschmidt wordt net als de andere voormalige regeringsgebouwen nog steeds bewaakt alsof de politici hier elk moment zouden terugkeren. Stille hoop of een nostalgische knipoog?
Dat Bonn in 1949 de hoofdstad van de nieuwe Bondsrepubliek Duitsland werd, is het resultaat van een compromis. Berlijn kon geen hoofdstad van West-Duitsland worden wegens het speciale statuut van de stad, die onder de bevoegdheid van de vier geallieerde overwinnaars van de oorlog stond. Frankfurt am Main leek door zijn centrale ligging de meest logische keuze, maar kanselier Adenauer steunde vooral de kandidatuur van zijn woonplaats Keulen de man had een hekel aan reizen. Uiteindelijk werd voor Bonn gekozen, een voorstad van Keulen.
De infrastructuur was er nog redelijk goed uit de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog gekomen. Bovendien was de symboliek belangrijk. Met een kleine provinciestad als hoofdstad koos het nieuwe Duitsland voor een bescheiden koers en door de ligging helemaal in het westen van het land werd de verbondenheid met West-Europa beklemtoond.
Officieel werd Bonn maar de voorlopige hoofdstad van de Bondsrepubliek. Die voorlopigheid werd zelfs vastgelegd in de grondwet. Voor de West-Duitsers bleef de hereniging met Oost-Duitsland een streefdoel; Berlijn zou opnieuw de hoofdstad worden. In de loop der jaren werd dat tijdelijke aspect vergeten. Er werd volop gebouwd in Bonn: ministeries, flats voor ambtenaren en ambassades in de chique buitenwijk Bad Godesberg. Bonn werd een centrum van de wereldpolitiek, van intriges en schandalen en een werkplek voor spionnen uit Oost en West. Bonn was op politiek vlak even belangrijk als Parijs of Londen, maar bleef de hele tijd ook een ingetogen provincienest. Voor veel diplomaten was Bonn een van de saaiste posten: de stad kon op geen enkele manier wedijveren met het aanbod van de andere Europese hoofdsteden. Wie een beetje cultuur of frivoliteit wilde, kon naar het nabijgelegen Keulen.
Toen in 1989 de Berlijnse Muur viel, was heel Duitsland in feeststemming. In Bonn werd gevreesd voor de toekomst van de stad. In het parlement werden heftige debatten gevoerd over de keuze van een nieuwe hoofdstad. Voorstanders van Bonn haalden financiële argumenten aan, maar uiteindelijk koos een nipte meerderheid voor Berlijn als hoofdstad van het verenigde Duitsland.
Terwijl in Berlijn massaal gebouwd en verbouwd werd, kreeg Bonn compensaties. Het verdwijnen van duizenden ambtenaren en diplomaten zou immers een economische ramp voor de stad betekenen. Voor talrijke openbare gebouwen werden nieuwe functies gezocht. Zo ontstond in de vroegere regeringswijk een campus van de Verenigde Naties, het vroegere parlement is nu een congrescentrum, andere gebouwen werden musea of hotels. In de vroegere ambassades zijn consulaten of deftige advocatenkantoren gevestigd.
Bonn is geen ingeslapen voorstad van Keulen geworden. De rol van hoofdstad van de Bondsrepubliek wordt niet vergeten, integendeel. Bonn kreeg een museum over de geschiedenis van de Bondsrepubliek. De vroegere ambtswoningen van de bondskanselier en de president zijn intact, inclusief de strenge bewaking. Het lijkt wel of Bonn wil klaarstaan voor het geval het in Berlijn toch nog verkeerd zou aflopen.
Bonn was en is nog steeds niet zo hip als Berlijn, maar wellicht is dat precies de charme van een bezoek aan de kleine stad aan de Rijn.
Een 28-jarige Canadees van Pakistaanse origine die in Stockholm werd opgepakt op verdenking van het willen opblazen van een Pakistaanse Boeing 777, is het slachtoffer geworden van een jaloers ex-vriendinnetje. Dat heeft de Zweedse krant Aftonbladet maandag gemeld.
De Zweedse politie pakte de man zaterdag op. Hij was op weg van van Toronto naar Karachi toen het toestel waarin hij zat een noodlanding maakte op de luchthaven van Stockholm. In het toestel zaten 243 passagiers en 18 bemanningsleden.
Een vrouw had de Canadese politie gecontacteerd met de melding dat er een man aan boord was die mogelijk explosieven bij zich had. Nu blijkt volgens een anonieme bron bij de politie dat het gaat om een jaloerse ex-vriendin. De man was op weg naar Pakistan om er te trouwen. De ex kon dat niet verkroppen en belde de Canadese autoriteiten met het verzonnen verhaal.
De woordvoerder van de Zweedse politie wilde het verhaal nog niet bevestigen.
